Een aantal zeer markante zaken zijn thans in Suriname actueel. Ten eerste noemen wij het opruimen van scalians in ‘centraal Suriname’ door een NH-minister, iets dat eerder een onmogelijke zaak leek. Verder is opvallend de consistente lijn van de minister van Juspol, we verwachten trouwens ook niet anders van haar. Speciale aandacht vraagt ook het beraad dat gisteren was afgekondigd door de vakvereniging van artsen. Niet minder opvallend, maar niet direct levensbedreigend, is de commotie die er is ontstaan binnen de VHP aangaande de geheime besprekingen tussen de VHP- (en NPS-)voorzitter en met de president. Het is de NH-minister gelukt om tegen een aantal scalians (drijvende gouddelvende platforms) op te treden op en rondom de Surinamerivier. Deze zaak was enige jaren gehuld in een waas van geheimzinnigheid. De namen van de eigenaren van de scalians zijn in de krant gepubliceerd en de verantwoordelijke zijn Surinamers en Brazilianen. Hoe konden Brazilianen zoveel macht hebben dat niet tegen ze kon worden opgetreden? Hadden ze het systeem in hun greep of hadden hun opdrachtgevers (Surinamers) het systeem in hun greep? Maar het moet duidelijk zijn dat het probleem van de scalians niet voorbij is. Ze kunnen weer oppoppen in het opgeruimde gebied en beweerd wordt dat op dit moment rond de 30 scalians actief zijn op de Marowijnerivier. Dat de zaken niet zichtbaar kunnen worden gemaakt voor de burgerij door de vrije pers en de nationale en internationale milieu-ngo’s is in principe een aanfluiting en toont de zwakheid en ontwikkelingsniveau van deze sector aan, mede vanwege de geavanceerde stand van de technologie, waarbij bijvoorbeeld drone’s tot de normale attributen van burgers al aan het behoren is. De vrije pers kan deze onthullende en blootleggende activiteiten niet overlaten aan de overheidsmedia, omdat die eventuele vastleggingen van gebeurtenissen van hun kant ter beschikking zullen stellen en bestemmen voor intern gebruik ten behoeve van bijvoorbeeld onderzoeks- en vervolgingsorganen. De lijn van de scalians, die het symbool waren van ongestrafte illegaliteit in de goudmijnbouw, moet de minister doortrekken naar de vernietigende activiteiten aan land, waarbij aan de ene kant door de vervuiling ook kostbare biodiversiteit verloren gaat en aan de andere kant ook het internationaal als uniek erkend en beschermd (voort)bestaan van inheemse en tribale volken in gevaar komt. Wat het eerste betreft refereren we in her bijzonder aan het Centraal Suriname Natuurreservaat (CSNR) en voor de tweede verwijzen naar de ettelijke kanttekeningen die hier zijn gemaakt de laatste tijd mede in het kader van de verontrustende issue van de gepleegde abortussen. Op het ministerie van Juspol is de minister bezig een lijn te vestigen, een harde lijn tegen corruptie. Een goede minister op een high profile ministerie heeft geen andere keus, vooral niet als gekeken wordt naar de bijzondere taakstelling van met name dit departement. Tegen de corruptie en stinkende zaken moet een goede minister een harde lijn aanhouden. De minister communiceert met haar medewerkers op het niveau waarop die zelf bevinden, maar wat de minister wil is duidelijk. Ze wil een schoon ministerie van Justitie en Politie. Vanuit de rechtstheorie over de Surinaamse staatsinrichting begrenst de minister ook duidelijk haar bevoegdheden, bijvoorbeeld op het vlak van de vervolging en de autonomie van bepaalde instituten. In een volwaardige democratie is het dan aan de wetenschappers om deze grenzen die de minister consistent voor zichzelf stelt, ter discussie te stellen. De relatie tussen in het bijzonder de minister van Juspol en het OM is een heel interessante, waarover de meningen weleens kunnen verschillen. De minister zal straks de anticorruptiewet in DNA moeten aanbieden, immers dat is door coalitiepartner DOE beloofd aan de kiezers als voorwaarde voorparticipatie aan de regering. De minister zal vanwege haar bewezen juridische bagage een volwaardige (geen symbolische) anticorruptiewet moeten kunnen loodsen door DNA. Opzienbarend is ten slotte het beraad dat gisteren door de VRA was aangekondigd van de leden/artsen. Een beraad is, wanneer het neerkomt op een collectieve neerlegging van de werkzaamheden met als inzet arbeidsvoorwaarden of uit sympathie, niets anders dan een staking. De reden van deze staking was dat 2 leden zijn ontheven/ op non-actief zijn gesteld vanwege het bijwonen van een alv. De artsenvereniging zegt dat de artsen volgens bondsvoorschriften hebben gehandeld. Handelen volgens bondsvoorschriften geeft geen garantie dat geen actie door de werkgever kan worden genomen. Handelen volgens bondsvoorschriften geeft nog geen vrijbrief om de overeengekomen arbeidsovereenkomst te schenden. De enige activiteit van de bond die tijdens werktijd kan worden ondernomen, is een staking. De legitimiteit en zelfs de legaliteit van een staking van artsen is uitermate discutabel.
