Met dit artikel heb ik geenszins de intentie schuldvragen op te werpen, noch te oordelen of te constateren wie het gelijk aan zijn zijde heeft, Sapoen of Soemohardjo. Ik wil slechts hiermee de feiten blootleggen, ontdaan van alle emoties en subjectiviteit, waardoor u als lezer (of moet ik mij beperken tot de PL-er? ) op grond van de ontblote waarheid zelf kan beoordelen wiens handelingen gekwalificeerd zouden kunnen worden als te zijn ondoordacht en riekend of neigend naar opportunisme (en/of verraad??)
Om de perikelen binnen de Pertjaja Luhur( PL ) in een juist perspectief te plaatsen ga ik terug naar de jaren 90, me dunkt 94 of 95, het juiste jaartal kan ik mij niet meer herinneren, de lezer verlene mij clementie hiervoor, en gezien de strekking van dit artikel, is dat niet van enige importantie ; de navorser van onze politieke historie Hardeo Ramadhin, zal de juiste dag en datum van het betreffende voorval wellicht wel kunnen aangeven. .
Wat was enkele jaren geleden namelijk gebeurd? De heer Paul Soemohardjo toen in de hoedanigheid van voorzitter van Pendawa Lima (PL) had ook te maken gehad met een groep, die zich beijverde om de Pendawa Lima (PL) te redden van een zekere ondergang, vanwege vermeende dictatoriale allures of neigingen van voorzitter Paul Soemohardjo, die de bekende steen des aanstoots zou zijn voor …,juist ja, u hebt het goed geraden, de vernieuwing en verjonging binnen de leiding van de Pendawa Lima(PL).
De personen, die zich toen hadden opgeworpen om de kar van de vernieuwing en verjonging te trekken, waren o.a. de heer M. Djamin (moge zijn ziel in vrede rusten), en…….juist ja, u hebt het goed geraden, de heer Mr. Raymond Sapoen. Natuurlijk waren er meerdere personen erbij betrokken, maar hun rol binnen de hedendaagse politiek is zo miniem en voor sommigen reeds uitgespeeld, dat het noemen van hun namen misbruikt zou kunnen worden voor opvijzeling van hun reeds vergane imago en glorie.
Het noemen van Mr. Sapoen is wel de moeite waard, daar hij en samen met hem, op sleeptouw, de heer Chitan de centrale figuren vormen bij de huidige perikelen binnen Pertjaja Luhur (PL) (niet te verwarren met de toenmalige PL, Pendawa Lima; oh, ik word er niet goed van)
Ik kan me nog herinneren dat staande een zeer heftige structurenvergadering van de Pendawa Lima, het toen zo ver kwam dat Paul Soemohardjo met de rug tegen de muur gemanoeuvreerd, niets anders kon doen dan de leiding van Pendawa Lima(PL) over te dragen aan Mr. Sapoen cum suis. Een overwinning dus voor de vernieuwings- en verjongingsbeweging, waarvan de voortrekkers zich genesteld hadden in de nieuwe leiding van de partij, met als voorzitter de heer M. Djamin (zijn ziel ruste in vrede) en over de schouder van Djamin meekijkend, de heer Mr. Sapoen.
Inderdaad, de verwachtingen waren hoog gespannen, vooral toen Sapoen, na het heengaan van voorzitter Djamin, letterlijk en figuurlijk heer en meester werd binnen het bestuur van Pendawa Lima; en nu zal hij, Sapoen dus, zijn vernieuwings- of verjongingsideeën kunnen botvieren. Althans, dat dacht iedereen: want hij was toen de man die kon maken en breken. Wie dat had gedacht kwam zeer bedrogen uit; de beloofde vernieuwing en verjonging bleven uit. Waarom Raymond Sapoen zijn voornemens, zijn vernieuwingsidealen niet tot uitvoering heeft kunnen brengen is voor ons nog steeds één groot raadsel. Wij kunnen niet eens bevroeden welke de redenen zijn geweest, daaraan ten grondslag hebben gelegen.
De vraag waarmee ik steeds worstel en met mij velen, die altijd positief staan tegenover vernieuwers en verjongers, is : wat doen de predikers van vernieuwingsbewegingen als ze eenmaal de leiding toegeworpen krijgen? Waarom doen ze niet wat ze prediken? Wat heeft Sapoen gedaan met de Pendawa Lima, de partij met, zoals hij toen zelf stelde, een hoge groeipotentie en levensvatbaarheid?
De onversaagde Paul Soemohardjo, de afgezette voorzitter van Pendawa Lima(PL), had na voormeld incident niets anders gedaan dan wat een normale Surinaamse ex-voorzitter zou doen nadat die zijn politiek huis is kwijtgeraakt: hij bouwt een nieuw politiekhuis en om zijn nostalgie enigszins te bevredigen hanteerde Bapak Soemohardjo voor zijn nieuwe politiek huis dezelfde initialen PL, echter staat PL nu voor Pertjaja Luhur.
Pertjaja Luhur groeide als kool en dat was de heer Sapoen , die de zaak met argusogen gade sloeg, niet ontgaan. Geprikkeld hierdoor zou Sapoen dan ook harder zijn best moeten doen binnen zijn eigen Pendawa Lima om ook groei en ontwikkeling te bewerkstelligen. Hij koos echter voor de weg van de minste weerstand: hij koos voor de weg naar Canossa. Hij onderwierp zich aan het gezag van Soemohardjo en werd met open armen ontvangen binnen de Pertjaja Luhur, de huidige PL, met als hangende worst de functie van kroonprins, wat o.m. inhoudt dat Sapoen de scepter mag zwaaien, indien bapak Paul Soemohardjo ooit mocht beslissen zijn politieke lier aan de wilgen te willen hangen. En dat zal echt niet morgen of overmorgen geschieden, gezien de attitude van de onverdroten Paul Soemohardjo die met nimmer aflatende ijver steeds probeert zijn “sociale kracht” ingang te doen vinden bij zowel jong als oud.
Sapoen zou als kroonprins echt lang moeten wachten op de troonwisseling. Wat doet Sapoen? Juist ja, u hebt het goed geraden. Hij haalt zijn paradepaardje van weleer weer van stal. Zijn nooit eindigende litanie van vernieuwing, verjonging, verbetering, versterking van de democratie binnen de partij en van de dictatoriale neigingen van Bapak Paul etc..,the never ending song, wordt weer afgedraaid, nu met andere acteurs en figuranten , m.a.w l’ histoire se repete, de geschiedenis herhaalt zich.
Alleen hoop ik, dat het thans niet zover komt, dat Bapak Paul zijn toevlucht wederom zoekt in het oprichten van een nieuwe partij met weer een Javaanse naam, weer een soort PL-ding dus. Daartoe is hij wel in staat, maar moet de historie zich blijven herhalen?
Piet Dipopawiro
