Vandaag beginnen de gesprekken die de president/partijvoorzitter van de NDP zal hebben met de partijen die zetelwinst hebben verworven. De NDP (-voorzitter) had eerder verklaard dat hij in een bepaalde volgorde de gesprekken zou voeren: van zware naar minder zware partijen (van partijen met meer naar partijen met minder zetels). De verstandige mannen van de NDP hebben uiteindelijk – wellicht onder druk van de verstandige kiezers en/of een goddelijke ingeving – besloten om een mathematische formule erop los te laten, waardoor een andere volgorde uit de berekeningen is voortgekomen. De volgorde naar normaal menselijk verstand is – uitgaande van de eerste mededeling – is VHP, AC en PL, NPS en BEP en Palu en DOE. Dat zijn dus 7 partijen in 4 gewichtsklassen. Volgens verschenen berichten komen vandaag partijen uit de derde categorie aan de orde. Kennelijk is de NDP-leiding bang voor een massademonstratie en kan men een keurige volgorde niet meer hanteren. Er worden ook valse conclusies getrokken uit gebalanceerde benaderingen van nieuw gekozen DNA-leden als zouden die zwaar neigen om over te lopen. Men denkt bij de NDP dat iedereen uit te lokken en te vangen is. Men heeft het eerder gedaan met NPS’ers, die o.a. dc en parlementslid werden. Nu is er een prominente PL’er, die om zaken die binnen de PL die niet te volgen zijn, een breuk heeft met de PL-voorzitter en populair is geworden bij delen van de NDP. Hij zou jong, geschoold, getalenteerd en dynamisch zijn. De manier hoe de breuk is ontstaan binnen de PL is niet helemaal te volgen en laat daarom ruimte voor speculaties. Dit wordt versterkt door het imago dat de PL heeft als partij. De partij die het minste geduld heeft betracht om de hoofdacteur in deze (de NDP) als eerst te laten acteren, is de PL. Men hield geen rekening met de V7 en dan gaat met name om de voorzitter. Zijn verschillende standpunten zorgen voor een verwarring, waarin moves heel gemakkelijk te maken zijn. Eerst zei hij dat de V7-partijen gewoon hun medewerking moeten verlenen, zodat de president en vp in DNA kunnen worden verkozen. De PL zou dat in elk geval doen. De NDP hapte niet toe en bleef tamelijk onaangeroerd door deze mededeling, waarover binnen V7 niet was afgestemd. Dan kwam uit een V7-overleg uit de bus dat V7 samen mocht optrekken, maar de partijen ook ruimte hadden om bij een uitnodiging ook individueel te gaan praten en besluiten voor samenwerking te nemen. Daarop werd informeel en intern binnen de PL een onderhandelingscommissie (Commissie Sapoen) benoemd, die bij een uitnodiging aan de PL zou gaan praten met de NDP. Ook werden er besluiten genomen om middels een brief de uitnodiging van de NDP te bespoedigen. Dat was een soort uitnodiging tot een uitnodiging. Nu wordt binnen de PL beweerd dat de brief niet de goedkeuring van de voorzitter draagt. Nu zegt de PL ook dat de partij niet individueel, maar alleen in het kader van de V7 wil handelen. Dat betekent dus dat de PL geen gebruik zal maken of wenst te maken van de vrijheid die uit het V7-overleg is voortgevloeid om individueel te mogen gaan praten en zelfstandig te beslissen over samenwerking of niet met NDP. Partijen hebben zeker de vrijheid om zichzelf te bepreken door geen gebruik te maken van een afgesproken vrijheid. Nu is er een breuk tussen de PL-voorzitter en zijn presidentskandidaat Sapoen. Deze zegt dat hij eruit is gezet, zonder dat de PL over royeren of iets degelijks praat. Een deel van de NDP’ers en ook andere burgers zien de verwikkelingen binnen de PL als een scenario van de PL-voorzitter. Dit scenario ziet er dan zo uit. Delen van de PL verhuizen naar de NDP, maar zeggen het lidmaatschap van de PL niet op. Deelname aan de regering wordt niet direct afgewezen door de achterban. De PL’ers die vooruit worden gestuurd, plaveien de weg voor de andere PL’ers en op het moment dat het land na de regeerformatie verwikkeld is in strenge onsmakelijke maatregelen, glipt de rest inclusief de PL-voorzitter ‘in lands belang’ naar binnen, want dan moeten wij een vuist maken om met vereende krachten te werken aan het wederopbouwen van Suriname. De schuld van het feit dat Suriname onsmakelijke maatregelen moet doorvoeren, zal dan verweten worden aan een verkwistend beleid, maar aan de situatie op de wereldmarkt en de houding aan een aantal onvriendelijke landen (USA, Nederland). Het kan zijn dat de aansluiting met de NDP daadwerkelijk door de partijstructuren is genomen, het kan ook dat het zwaar beïnvloed is onder een zekere druk.
Het is interessant hoe de gesprekken aflopen met de NDP. Eerder merkten we op dat de NDP een eigen definitie heeft van samenwerken, waarbij geen besluiten worden genomen bij meerderheid, maar de meerderheid zich het ongenoegen van een onderhandeling bespaart en de besluiten alleen neemt. Ook is er een vervuilend bijproduct van het samengaan, dat partijen slijt, opsplitst en zelf doet verdampen. In principe is het alleen formeren van de regering door de NDP, waarbij sommige partijen hun sympathie uitdrukken middels gedoogsteun in DNA het beste voor de politieke realiteit zoals die er is in 2015.
