Het was al voorspeld. Wat niet bij elkaar is, zal niet bij elkaar blijven werd gezegd toen de NDP in 2010 de PL in huis haalde om een regering te vormen. Uiteindelijk moest de PL eruit gezet worden, omdat die als gast in de regering zich niet waardig genoeg had gedragen, de gastheer had onteerd of gewoon omdat men hem niet meer gezellig genoeg op het feest vond. Politieke partijen die meedoen in NDP-regeringen zijn ‘gastspelers’ in het NDP-team, vooral nu de partij zelfstandig de regering kan formeren. In principe heeft de NDP niemand dringend nodig om de zo gewilde monopolie op alle ministeries te hebben. Wat men eventueel wel nodig zou kunnen hebben, zijn de medeschuldigen die de slag mede moeten vangen wanneer het faliekant fout mag aflopen. Dat afwentelen op de anderen heeft de NDP gedaan in 2015. Van het financieel debacle hebben anderen bij het VES-debat de schuld gehad. Nu men het alleen kan, moet men het ook alleen durven doen en bereid zijn om alleen alle slagen te incasseren als het fout afloopt. Als het goed gaat moet men ook van de credits genieten. De winnaar van de verkiezingen die in de positie is om gefeliciteerd te worden als winnaar, moet het zelfvertrouwen hebben om alleen de regering te formeren. Er zijn partijen die in principe onbeschaafd lonken om het bed in te duiken met de NDP. Dan hebben we het over de PL en de AC. Deze partijen hebben het geduld niet om het voortouw te laten aan de partij die de regering gaat formeren. Voordat men een uitnodiging krijgt, geeft men aan dat men op het feest wil komen. De PL heeft al concept van een onderhandelingscommissie ingesteld. Opmerkelijk is dat het de PL-voorzitter was die op 26 mei verklaarde: samen uit samen thuis. Toen was duidelijk dat de VHP de grootste partij in de V7 zou worden met 8-9 zetels, maar het was nog niet duidelijk dat de VHP geheel ongewenst was als partner van de NDP bij dat deel van de achterban dat zijn mening uit. Toen ging men ervan uit dat de NDP weer de VHP als eerste optie zou aanmerken. Maandag zou zijn besloten dat de individuele partijen de ruimte hebben om – indien daartoe uitgenodigd – zelfstandig te gaan onderhandelen met de NDP. Dat betekent dat de VHP kennelijk als minst gewenste partij niet moeilijk is gaan doen over samen uit en samen thuis. De VHP is bereid haar lasten alleen te dragen en wil niet dat de V7-banden als knellende banden worden ervaren. In 2010 was de druk er wel op de VHP – als meest gewenste partij van de NDP – om in het NF-pact te blijven. In 2010 is in NF-verband geen rekening gehouden met het NF. Zou er in 2015 in V7-verband geen sympathie voor de VHP zijn waardoor iedereen uit elkaar stuift? Indien zo dan is de loyaliteit die de VHP in 2010 toonde aan het NF door een blanco cheque te weigeren, niet met loyaliteit beantwoord door de partners in 2015. Wellicht moeten we ook zeggen dat de VHP vanwege haar sterkte zich het wel kan permitteren om – ondanks minieme schade – de loyaliteit te tonen, maar dat de andere partijen dat vermogen missen. Met het vaststellen dat iedereen zijn eigen weg kan opgaan, hebben de partijen met zetels elkaar bevrijd van de banden binnen V7 die wijzen richting de oppositiebanken. Als de informatie klopt dan kan concreter gezegd worden dat de V7 de kleinere partners heeft bevrijd om hun eigen weg op te gaan. Het heeft er veel weg van dat de VHP uiteindelijk weer zal plaatsnemen in de oppositiebanken. De organisatie heeft ettelijke keren herhaald dat het een lerende organisatie is en groter kan opveren voor 2020. De PL heeft eerder aangegeven dat de NDP niet weet wat samenwerken betekent. De partij is op het punt haar presidentskandiaat die moves maakt terug te roepen. De onoverbrugbare kloof die ontstaan is tussen de NDP en de VHP vanwege de wijze van campagnevoering, wordt alleen de VHP aangerekend. De andere partijen hebben zich – door te zwijgen – gedistantieerd van al hetgeen door de VHP-voorzitter op de podia is gezegd. Dat kan betekenen dat men de VHP moedwillig niet heeft gecorrigeerd en de fouten heeft laten opstapelen. Alles wat op V7-podia is gezegd, is verantwoordelijkheid van de V7-leiders, ongeacht welke leider dat zegt. Dat is zeker zo wanneer er een vaste patroon is geweest. Met de nasleep van de verkiezingen van 2015 lijkt het erop dat de periode met gecombineerde NF-combinaties achter de rug is. De historische NPS-VHP-huwelijk is ook ten einde. Er mag in Suriname politiek gevoerd worden zonder dat de twee samen zijn.
