Kapitaalgroepen ondersteunen partijen en zij willen niet te lang aan de kantlijn blijven staan, waardoor er een enorme druk ontstaat bij oppositionele groepen. Anderzijds zeggen de kaderleden uit die groepen om niet te gaan samenwerken, omdat dit politieke zelfmoord zou betekenen. Er heerst volgens Mencke een reële angst bij de bovenste laag van de middenklasse voor ‘niet zo rooskleurige situaties’. Desondanks meent Mencke dat men niet te snel moet zeggen dat de NDP financieel de klos is. Hij denkt niet dat wij in de situatie van de jaren ‘80 zullen belanden. Mencke denkt juist dat de NDP hard aan het werken is aan alternatieve scenario’s. Mencke haalde ook nog aan dat enkele factoren die hebben geleid tot de recente verkiezingsresultaten liggen in de sfeer van leeftijd want de NDP trekt jongeren, een goede opkomst van kiezers, het niet meer effectief zijn van blokvorming, campagne-effecten, effecten van het gevoerde beleid door de zittende regering vooral naar de onderste lagen van de bevolking toe en de economische conjunctuur waar de zittende regering van heeft kunnen profiteren.
De demografische veranderingen in Suriname, waarbij de Marrons de snelst groeiende bevolkingsgroep in Suriname zijn, moeten volgens Mencke niet onderschat worden. “Het stemgedrag van de Marron is dat hij voor de AC of de NDP stemt”, stelt hij. Mencke deed voorts een uiteenzetting waarmee hij wilde aangeven dat de electorale verhoudingen in Suriname structureel veranderd zijn door de jaren heen. Hij concludeerde uit cijfermateriaal ook nog dat de NDP, als multi-etnische partij, nu de plaats inneemt in Suriname die de NPS eind jaren ‘40 had. De campagnevoering van alle partijen tijdens de recente verkiezing bestempelde Mencke als overwegend negatief.
