Ons land is niet voor niets opgedragen aan God. Suriname is voor de verkiezingen opgedragen aan God door een religieuze man. Deze man heeft de verkiezingen ook gewonnen. Ook deze verkiezing – evenals die van 2010 – is de wil van God, het is de onzichtbare hand aan het werk, niet die hand van Maradonna op WK 1986. Of de uitkomsten van de vorige verkiezingen zoals die van 2000 en 2005 ook Gods wil was, is onbekend. De geestelijke adviseur van de president, de ‘hoofdpriester’ tijdens de religieuze ceremonie, heeft daarover zijn licht niet laten schijnen. Als het geen wil van God was, dan kan het de wil van een andere kracht zijn geweest. Dus verkiezingen zouden ook beïnvloed kunnen worden door bijvoorbeeld de duivel. Nu is dat voorkomen, en kennelijk daarom is het land opgedragen aan God voor de verkiezingen. De vraag rijst wel welke God nou vanuit welke beleving verantwoordelijk, mede verantwoordelijk of hoofdverantwoordelijk is voor de overwinning van de paarse partij. In elk geval kan het geen andere God zijn dan die van de president en voorzitter van de overwinnende partij. Die wil wel eens verschillen met die van de anderen. De religieuze leider van de president is in zekere mate ook verantwoordelijk voor de overwinning van de partij met 26 zetels. Gesteld wordt dat deze priester betaald wordt voor zijn geestelijke diensten. Dat was geen onhandige investering, omdat door zijn gebeden en zijn geestelijke interventie het land verzekerd is van leiding naar de wil van God. Met dit alles, voor, tijdens en na de verkiezingen, is duidelijk geworden dat Suriname een toch wel bijzonder land is, met leiding naar de wil van God. Het zal dus goed toeven zijn in Suriname, waar de beslissing van het volk gelijk staat aan Gods besluit. Met andere woorden de kiezers van Suriname, om correcter te zijn een deel van de kiezers in Suriname is direct geleid door Gods ingeving op 25 mei. Dat overkomt alleen religieuze mensen, en die zijn dus uitsluitend te vinden in de overwinnende partij. Al deze conclusies vloeien voort uit de stellingen geponeerd over de verkiezingsoverwinning in Suriname. Wat ook geconcludeerd kan worden, is dat de andere kiezers die niet op de overwinnende partij hebben gestemd, niet geleid werden/worden door God. Aldus is de samenleving op te delen in een deel dat geleid wordt door God en een deel dat niet geleid wordt door God. Waar vroeger het moeilijk zichtbaar was wie nu wel godvrezend was en wie niet, is het nu duidelijker zichtbaar: allen in het paars worden geleid door God. De religieuze scheidslijnen komen nu dus overeen met de politieke scheidslijnen. En dat is een kenmerk van een niet-seculiere staat. Ons land dreigt door de religiositeit van een aantal kiezers een staat te worden met een staatsgodsdienst, een staatspriester en een Staatsgod, die wereldse macht bewerkstelligt soms (en soms niet). Terwijl dit alles nu duidelijk is, lijkt het erop alsof een paar ongelovigen zich ten goede zullen bekeren en ook religieus zullen worden. Want er is door de partijvoorzitter gezegd dat nog een paar aan boord komen. Dat betekent dat een paar DNA-leden ingezien hebben dat ze ook een religieuze beweging moeten joinen. Opmerkelijk is wel dat er een zekere ambivalentie te betreuren is bij Gods wereldse leider voor Suriname. Hij zegt ‘alle Surinamers’ nodig te hebben voor de opbouw van het land. Eerder zei hij dat hij met alleen eerlijke Surinamers wilde werken en toen waren we wel enthousiast. Nu dachten we even dat het beter wordt met alleen door God geleide mensen, maar de partijvoorzitter wil ook de niet door God geleiden betrekken. Wordt het dan wel goed? Als wij de leer goed hebben begrepen dan is contact met goddelozen alleen goed als het de bedoeling heeft om hen te bekeren. In andere zin is contact in de zin van samenwerken of gezelschap houden niet toegestaan. Er is gezegd dat de president de relatie met de christenen moet intensiveren. Voor de partijvoorzitter en de (aankomende) president is bescherming gevraagd tegen demonische aanvallen en boze machten. De priester liet zijn licht niet schijnen of de partijvoorzitter/president deze aanvallen direct vanuit de geestelijke wereld krijgt of dreigt te krijgen of deze aanvallen worden gedaan door mensen die geleid worden door de duivel. In laatste instantie zouden wij kunnen denken aan politieke aanvallen vanuit de oppositie. Dan is nu in religieus context dus ook duidelijk wat het karakter is van bijvoorbeeld campagnes die niet vriendelijk waren voor de partijvoorzitter/president. De priester noemde de naam van een ‘Somohardjo’ in een gospel, waar hij zingt dat ook hij goed zal worden behandeld. Wordt hij genoemd omdat hij de verpersoonlijking is van de demonische aanvallen en de boze machten. ‘Corruptie en armoede zullen verdwijnen’, is door de priester gezegd, waarmee erkend wordt dat die er zijn. Maar nu gaan ze wel verdwijnen. De paden zullen worden rechtgemaakt, maar lopen ze nu dan krom? Wie heeft op de kromme paden gelopen? Aan de president is het advies gegeven om de christenen heel dicht tegen zich te houden (en om de niet-christenen dus ver van zich te houden). Wie is dicht bij een president? We denken aan adviseurs en ministers.
