Hoe zwaar het verlies zowel voor de maag als in psychologisch opzicht onverteerbaar mag zijn, de recente verkiezingsnederlaag moet als leerles ter harte genomen worden door degenen die in en door hun illusies zijn verstrikt. Het Surinaamse volk is zeer waarschijnlijk niet meer als de spreekwoordelijke schapenkudde vatbaar voor indrukwekkendheden en hysterische vertoningen tijdens politieke manifestaties. Evenmin voor opvoeringen, met bestuurders van politieke partijen en haar briljante troonpretendenten als aanjagers. De macht om met geld rond te strooien in stad, district en binnenland, heldhaftige gedragingen en stoere taal van partijleiders, omringd door hun schildknapen, indrukwekkende kleding, portretten en andere aandachtstrekkers, optredens op podia in de warme geborgenheid van de vertrouwde entourage, sarcasme en cynische uitspraken werpen blijkbaar geen vruchten meer af in de Surinaamse verkiezingsstrijd. De leidende figuren van de combinatie die de potentiele alternatieve president van ons land zou moeten voortbrengen, hebben besloten hun wonden tijdens hun evaluaties gezamenlijk te likken. Voor het verdere verloop van het verkiezingsproces conform de grondwet is dit overigens niet van belang. Wat wel interessant is voor de ontwikkeling van het Surinaamse volk naar meer politieke bewustheid, is dat de leider van elke afgewezen politieke organisatie het voorbeeld mag volgen van landen die hun politieke tradities hebben opgebouwd, waarin principes en moraal op de juiste momenten duidelijk zichtbaar worden. Ook in Suriname moet elke partijleider intussen begrijpen dat falend politiek leiderschap persoonlijke consequenties met zich meebrengt. In het krachtigste collectief van partijleiders anno 2015 bestaat voor de leidfiguren van de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP), de Nationale Partij Suriname(NPS), de Surinaamse Partij van de Arbeid(SPA), het Democratisch Alternatief (DA’91), de Partij voor Eenheid en Broederschap in de Politiek (BEP) en Pertjajah Luhur (PL) op grond van principes geen plaats meer in de Surinaamse politiek. De Palu heeft bewezen een onbetrouwbare partij te zijn na het kloekmoedig besluit van de NDP-leider zelfstandig de verkiezingsstrijd in te gaan. Tijdens een recente ceremoniële handeling in het district Coronie werd door een daarbij aanwezige Palu-exponent als donderklap bij heldere hemel het Front-regime 2005-2010 bejubeld, terwijl de regering 2010-2015 van deze spreker een fikse sneer kreeg. Gelegenheidsgedrag ten voeten uit. In Nederland zijn prominente namen van weleer als Kok, Van Mierlo, Balkenende, Bos, Verdonck, Halsema en Cohen reeds tijden geen bekende klanken meer in de actieve politiek. Die hebben hun politieke principes en partijbeginselen alle eer aangedaan. Velen zullen intussen via de media de uitspraken van leiders van de (voormalige) V-7- combinatie hebben vernomen over hun voorgenomen interne bezinningen en evaluaties met betrekking tot de recentelijk geleden verkiezingsnederlaag. Het juiste pad voor toekomstige verbeteringen zal vervolgens worden uitgestippeld. Zonder verbazing overigens van de samenleving, omdat die dit traditionele gedrag als normaal beschouwt. De harde en stoere taal van het gepresenteerde leiderschapsalternatief, de spot die voortdurend gedreven werd met de grootste politieke rivaal, de ‘catch the mall’-strategie, waarbij elke overloper en opportunist met veel vertoon werd binnengehaald en gepresenteerd, de indrukwekkende vaktaal over herstel-, urgentie- en noodplannenzijn door de kiezers op hun eventuele bruikbaarheid beoordeeld. Het resultaat is bekend: een smadelijke verkiezingsafgang. Voor de politieke organisaties DA’91 en SPA markeert de verkiezingsuitslag 2015 het einde van hun bestaan. De politiek vaarwel zeggen, is nu de enige keus voor de betreffende leiders. De NPS-leider heeft, kennelijk door emoties overmand, zeer waarschijnlijk reeds besloten de fakkel over te dragen teneinde zich verder te wijden aan beschavingsarbeid in de collegezalen. Niet de burgers hebben zijn boodschap als partijleider verkeerd begrepen. Juist het ene, doelgerichte en inspirerende verhaal zijnerzijds is uitgebleven. Wijze lessen over een rampzalig verleden zonder een toekomstperspectief te bieden zijn nu eenmaal hallucinaties over het leefbare Suriname.
De stembusgang als leermeester
De verkiezingen anno 2015 hebben enkele wijze lessen opgeleverd en het is te hopen dat burgers die regelmatig via de media hun meningen over maatschappelijke vraagstukken kenbaar maken, daarover op zinvolle en inzicht verrijkende wijze zullen uitwijden. Met name de jongeren in ons land doen er goed aan zich af te vragen hoe het toch komt dat een sterk geachte politieke combinatie als V-7 door de meerderheid van het volk resoluut is afgewezen als alternatief voor het besturen van ons land. Dit ondanks verwoestende kritiek op het handelen en nalaten van het huidige regime. De NDP-partijleider zal zijn politieke achterban ongetwijfeld ernstig kwetsen door samenwerkingsverbanden aan te gaan op grond van vriendschapsbanden, binnengekomen smeekbeden en gesignaleerde schijnvertoningen van onbetrouwbare lieden uit afgewezen delen van het politieke veld. Sociologen, politicologen en bestuurskundigen doen er goed aan vooral de jongere generaties de wijze lessen voor te houden, die het totale verkiezingsgebeuren van 2015 op de baan heeft gezet. Wijze lessen die ook ter harte genomen zullen moeten worden door degene die thans de beste kaarten in handen heeft voor nationaal leiderschap over Suriname voor de periode 2015-2020.Immers, politiek is ook gedurende de periode 2010-2015 het Surinaamse volk in menig opzicht behoorlijk ‘aangedaan’ door de wijze van gebruiken en misbruiken van toevertrouwde politieke macht.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
[email protected]
