Het oplossen van het grondenrechtenvraagstuk staat hoog op de prioriteitenlijst van de Amazone Partij Suriname (APS). Jerry Gijsberg, lijsttrekker van de partij in Para, zegt aan Dagblad Suriname dat de betrokken mensen hierbij altijd een stukje zekerheid hebben gewild. Na herhaaldelijke beloften en pogingen van de huidige regering zegt de parlementskandidaat dat de maat voor alle belangengroepen intussen al vol is. Volgens Gijsberg is het nu zo dat stedelingen grote lappen gronden in het binnenland toegewezen hebben gekregen aan concessie. Het probleem, dat volgens hem ontstaat, is dat er op deze gronden de toegang voor anderen wordt verboden. Het kan volgens hem niet dat aan mensen die jarenlang in een bepaald gebied hebben gewoond, op een blauwe maandag het verboden wordt om hun woon- en kostgronden te betreden. Gijsberg zegt dat er door de jaren heen een bepaalde onwetendheid bij de stedelingen is ontstaan over deze kwestie. Hij begrijpt dat de mensen in de stad door gebrek aan deze informatie de nood van de belangengroepen niet hebben kunnen inzien. Volgens de parlementskandidaat zal met de toekenning van grondenrechten aan binnenlandbewoners een evenwicht worden gemaakt. ‘Wanneer wij zeggen dat wij een stukje zekerheid willen hebben ten aanzien van de gronden, bedoelen wij dat waar wij wonen en leven gevrijwaard moet zijn van andere activiteiten, zodat wij kunnen leven’, aldus Gijsberg.
Ook voorzitter René Artist vindt dat er een goed beleid moet komen ten aanzien van de uitgifte van concessies in het binnenland. Volgens Artist krijgen multinationals concessies om in het gebied naar bepaalde grondstoffen te komen zoeken, waardoor er een hele ravage wordt aangericht. Hij denkt direct aan kwikvervuiling, die in de afgelopen jaren een groot probleem voor alle binnenlandbewoners heeft veroorzaakt. ‘Men haalt alle rijkdommen uit de bodem en laat niets achter voor de gemeenschap, dan alleen vernietiging. Er vindt geen enkele ontwikkeling in deze gebieden plaats.’ Volgens de APS-voorzitter worden meestal alleen enkele arbeiders in dienst genomen om ze zoet te houden. Artist ziet daarom liefst eco-vriendelijke projecten in het binnenland, waardoor jaren van deze natuurlijke hulpbronnen kan worden genoten. De politicus ziet dat er op dit moment bijna geen vrije percelen meer in Paramaribo zijn, waardoor de meeste verkavelingsprojecten zich tegenwoordig buiten de stad zijn gaan richten.
President Desi Bouterse heeft in 2011 vroegtijdig een punt gezet achter de mislukte grondenrechtenconferentie te Colakreek in Para. Het oplossen van het voortslepende conflict over de grondenrechten, was een belofte waarmee Bouterse in 2010 naar de kiezer trok. Hij had dan ook zijn hoop gezet op de tweedaagse conferentie te Colakreek, maar een doorbraak forceren lukte niet. Gijsberg geeft aan dat hij deze conferentie in persoon heeft kunnen meemaken. Hij geeft aan dat hij al vanaf het begin al het gevoel had dat de conferentie niet ver zou komen. De reden hiervoor was dat het staatshoofd reeds bij zijn inleiding had aangegeven dat de staat één en ondeelbaar is. Dit betekent volgens hem dat Bouterse niet open stond voor de onderhandelingen. ‘Als de president dit zegt, moet er dan ook geen concessies aan derden worden gegeven. Hebben de woongemeenschappen in het binnenland geen gelijke rechten als stedeling en buitenlanders?’ Volgens de Paraan wilde de huidige regering haar eigen uitgewerkt plan opdringen aan de gemeenschap, terwijl het oplossen van zo een probleem enkele dagen in beslag zal nemen. Zowel Gijsberg als Artist vindt dat de Inheemsen eindelijk een platform moeten krijgen om de belangen van deze en alle andere groepen te behartigen. Zij geven aan dat de huidige Inheemse politici eerder naar partij- en eigen belangen kijken, dan naar het belang van de gemeenschappen.
FR
