Met het indienen van de kandidatenlijst door politieke partijen bij het hoofdstembureau voor deelname aan de algemene, vrije en geheime verkiezing voor een nieuwe volksvertegenwoordiging op 25 mei aanstaande, is het politiek spel thans officieel ingeluid. Politiek voeren kunnen wij in zijn algemeenheid definiëren als strijd leveren om de staatsmacht te verwerven, of die zien te behouden. De selectie van integere personen uit de groepen van veteranen, senioren en junioren is inmiddels aan de kiezers voorgehouden. Zij zullen dan op 25 mei naar de stembus trekken om hun kandidaat naar keuze af te vaardigen naar dit hoogste college van staat. Dit wordt door de burgerij ongetwijfeld beschouwd als een keuze van levensbelang. Zij gaan dan ook massaal naar de stembus trekken om hun stem uit te brengen. De politieke leiders zullen de gunst van de kiezers zoveel mogelijk proberen te winnen in de hoop dat de keuze op hen zal vallen. Hopelijk dat de campagnes het behoud van het geestelijk en zedelijk leven van de Surinaamse mens zullen omvatten. Dit om de rust in ons geliefd Suriname te bestendigen. De welvaart en het welzijn voor land en volk in Suriname mogen niet ondergeschikt worden gemaakt aan partijbelangen. In iedere samenleving zijn er echter ook personen die zich niet gebonden voelen aan enige politieke partij. Het zijn de zogeheten zwevende kiezers. Het is een vaststaand feit dat het grootste deel van het intellectuele volk van Suriname gevestigd is in het district Paramaribo. Het zijn dan deze kiezers die rationeel redenerend personen afvaardigen als volksvertegenwoordigers naar het hoogste college van staat. Er mag gevoeglijk worden aangenomen dat de zwevende kiezers hoofdzakelijk in deze groep van stemgerechtigden voorkomen. Deze kiezers brengen veelal de doorslag teweeg bij de uitslag van de komende verkiezingen. Wanneer wij zaken nader beschouwen, blijkt allicht dat er slechts enkele personen zijn geweest die de afgelopen decennia leiding hebben gegeven aan het Surinaamse volk, die de ware bedoeling hadden om dit land en dit volk zonder aanzien des persoon naar welvaart en welzijn te leiden. Uit het huidige welvaartsniveau van Suriname en dat van sommige politieke leiders en hun partijgenoten blijkt heel duidelijk dat het egoïsme tijdens hun regeerperiode sterk heeft gegolden. Dit is heel vaak ook af te lezen uit hun maatschappelijke posities die inmiddels aanmerkelijk zijn verbeterd. En dan nog te bedenken dat dit gebeurt binnen een samenleving waarvan grote delen nog steeds, na decennia van eigenbestuur van het land, armoedig gehuisvest zijn in wankele krotten. Het is daarom te waarderen dat er thans personen zijn die leiding geven aan de ontwikkeling van ons geliefd Suriname, die ondanks hun gunstige sociale toestand toch bereid zijn harde strijd te voeren tegen de armoede die reeds decennia waarneembaar is in Suriname. Het doen opzetten van een fabriek ten behoeve van de woningbouw in Suriname zal ongetwijfeld een wezenlijke bijdrage leveren aan de oplossing van het huisvestingsprobleem in ons land. Hopelijk krijgt Suriname straks geen regering met zoveel hoofden en met zoveel zinnen. Want dan zijn wij nog verder van huis.
Edward Marbach
