Het gebruiken van geweld is altijd een zeer discutabele aangelegenheid geweest. Zeker wanneer het gaat om ongeoorloofd fysiek, psychisch en of verbaal geweld. Enige tijd geleden is er nogal wat commotie geweest rondom de aangenomen amnestiewet. Dit omdat een vrij grote groep meent dat geweldmisdrijven die jaren geleden gepleegd zijn niet ongestraft gelaten kunnen worden. Evenzo zou dit moeten gelden voor misdadig geweld zoals getoond tijdens een reportage  omtrent een “Ordinair Straatgevecht”. Naderhand is ook bekendgemaakt dat een heel bekende en populaire radio en televisie verslaggeefster samen met haar collega zelfs met de dood zijn bedreigd. Zij kon evenwel niet duidelijk aangeven of er link bestaat tussen de reportage van het straatgevecht en de doodsbedreigingen. Deze moedige journalisten gaan natuurlijk ongestoord verder met hun goede werk die zij op professionele wijze uitvoeren.
In de sociale psychologie worden verschillende oorzaken beschreven waarom omstanders niet ingrijpen bij ernstige geweldsmisdrijven, waarbij opzettelijk doden en of verwonden door het gebruik van excessief geweld centraal staat. Maar wat wel heel erg overkomt, is dat in dit specifieke geval de omstanders de dader aanvuren om nog meer geweld te gebruiken tegen het slachtoffer dat ook fysiek helemaal niet tegen haar opgewassen is. Alle geweld wordt lijdzaam ondergaan! Achteraf blijkt ook nog dat het zeer jeugdige slachtoffer in feite totaal onschuldig is afgetuigd en afgetakeld door de geweldenaar, zonder dat iemand zijn afkeuring daarover uitsprak. Ik kan al deze omstanders niet anders kwalificeren dan een stelletje lafaards. De vraag blijft hoe vooral de volwassenen in deze groep hun eigen kinderen opvoeden als zij dit geweld accepteren.
Politici praten de laatste tijd veel over onder andere de criminaliteit, veiligheid en of verruwing van onze samenleving. Soms lijkt het alsof er symboolpolitiek wordt bedreven, want over deze zaak waar slechts enige maatschappelijke verontrusting en verontwaardiging werd uitgesproken, is maar zeer beperkt gereageerd door DNA-leden. Ook andere beleidsmakers en politici hebben zich (nog) niet uitgesproken. Het zou raadzaam zijn om het mogelijk te maken dat in het kader van het strafrecht er wetten worden aangenomen in de DNA (zoals de belagingswet) dat wanneer omstanders hun verantwoordelijkheid niet nemen om een handje te helpen bij het voorkomen van een misdrijf, zij worden aangemerkt als directe medeplichtigen bij de strafbare feiten die worden gepleegd, en daarvoor ook worden vervolgd en gestraft door de rechterlijke macht. Het is onbegrijpelijk dat iemand op totaal willekeurige wijze op straat ernstig wordt mishandeld, en sommige van onze eigen mensen dit als een doodnormaal schouwspel beschouwen zonder een hand uit te steken. Dit kwam in het verleden nauwelijks voor. Is dit misschien ook een symptoom van het “moreel verval” waar zo vaak over wordt gesproken? Wij gaan er van uit dat alle betrokken daders worden opgespoord en heel streng worden gestraft. Ook zij die doodsbedreigingen hebben geuit! Dit zinloos geweld moeten wij nooit accepteren. Hopelijk is het laatste woord over deze zaak nog niet gezegd!
Robby Roeplal
