‘Machiavellist.’ Dat is de benaming die de coordinator van de Rijstsector tevens NDP’er Badrisein Sital geeft aan de president van Suriname en de voorzitter van de NDP. Machiavellisme is ‘een methode voor het op weloverwogen en vastberaden wijze verkrijgen en behouden van politieke macht’. Volgens Sital is Bouterse doordrenkt door de doctrine van machiavellisme. ‘Bouterse is vreemd aan democratie, hij is een machiavellist, hij handelt vanuit zijn eigen ik,’ zegt Sital zonder een blad voor zijn mond te nemen. Tegen deze achtergrond laat hij dan ook een ernstig waarschuwend geluid horen dat Bouterse er alles aan zal doen om aan de macht te blijven.
Sital zegt ook met klem dat op topniveau de handel in koop en verkoop om de verkiezingen te winnen al lang zijn ingezet door de voorzitter van de paarse partij. De prijsbepaling onder bepaalde condities heeft al plaatsgevonden. Sital wijst er ook op dat alles geoorloofd is vooral de niet legale middelen. Gedurende de 15 jaren toen Bouterse in de oppositie zat, was hij poeslief, typeert hij. Al deze zaken zijn kenmerkend voor het machiavellisme. Indien de persoon al aan de macht is, zal hij zijn ware aard tonen. Sital plaatst ook vraagtekens van waar de NDP de financien bij elkaar heeft geschraapt voor het plaatsen van de vele duizenden vlaggen landelijk. Het plaatsen van een vlag kost allemaal geld, legt hij uit. NDP heeft geen verdiencapaciteit. Dit verduidelijkt hij middels het voorbeeld dat de hoge elektriciteit en waterrekening van Ocer niet eens betaald kunnen worden met de contributiegelden van de NDP.
Volgens Wikipedia is Machiavellisme een term uit staatskunde die ook gebruikt wordt in de psychologie. De term is ontleend aan de Italiaanse politicus en filosoof Niccolò Machiavelli en één van zijn belangrijkste werken: De vorst. Binnen de staatskunde wordt ermee bedoeld dat men de ideeën van Machiavelli uitvoert, zoals geschreven in enkele van zijn boeken, voornamelijk De vorst. Hierbij gaat het over de manieren waarop men macht verkrijgt, hoe men de macht behoudt en wanneer men ophoudt met de macht nastreven. Belangrijk is het hierbij op te merken dat men niet spreekt over hoe men de macht gebruikt, wanneer men aan de macht is. Dit is niet omdat Machiavelli hier niet over gesproken heeft, maar omdat filosofen daar veel uitgebreider over gesproken hebben en dat dit dus niet bijzonder is voor Machiavelli.
Binnen de psychologie wordt er mee bedoeld dat een machiavellist een sluwe, gewetenloze aanleg heeft. In de psychologie werd de term gebruikt door Richard Christie en Florence Geis in de jaren 60 van de twintigste eeuw. Geis heeft een test ontwikkeld om de mate van machiavellisme van iemand te meten. Dit werd de MACH-IV-test genoemd. Een score hoger dan zestig uit honderd werd hoog genoemd en een score lager dan zestig uit honderd werd laag genoemd. Er werd destijds gezocht naar een verband tussen een hoge score in de MACH-IV-test en psychische zaken als een narcistische persoonlijkheidsstoornis en psychopathie.
Asha Gajadien-Bhagwat
