Het lijkt een cultuur te zijn geworden dat onze hedendaagse politici laat aankomen voor uitgeschreven parlementsvergaderingen. Omdat men eerst quorum moet afwachten, beginnen vergaderingen soms vijf tot zes uren later dan gepland. De openbare vergadering van donderdag 12 maart, die voor 12.30 uur was uitgeschreven, ving weer pas rond 16.36 uur aan. Om 12.30 uur kon men pas beginnen met de voor eerder geplande huishoudelijke vergadering. Deze eerste vergadering was uitgeschreven voor 11.00 uur. Voor gisteren had Geerlings-Simons wederom een openbare vergadering uitgeschreven. Dit is de dag waarop politieke organisaties een aanvang hebben gemaakt met de registratie bij het Centraal Hoofd Stembureau (CHS). De combinatie V7 (VHP, NPS, PL, BEP, SPA en DA 91) had besloten om haar registratie tegen 12.00 uur met veel fanfare te laten plaatsvinden. Dit, terwijl er helemaal geen rekening door de partijvertegenwoordigers, die grotendeels ook zitting hebben in het huidige parlement, is gehouden met de uitgeschreven DNA-vergadering. Door het ontstane ongerief moeten journalisten en deskundigen urenlang buiten wachten op de schel, die de openbare vergadering moet aankondigen. Het komt vaak voor dat assembleevergaderingen laat beginnen en gekenmerkt worden door lange schorsingen. In zeer geringe gevallen is dat niet te wijten aan de laatkomende assembleeleden.
Echte luilakken of lui die er de kantjes van aflopen
De parlementsvoorzitter had in 2013 reeds gewag gemaakt van het probleem van laatkomers. Zij gaf toen aan dat het zou gaan om de echte luilakken of lui die er de kantjes van aflopen. “Als voorzitter zit ik in een tweestrijd. Ik kan komen en de namen noemen van wie niet komt uit nonchalance of gebrek aan respect voor de leden die wel komen. Ik praat niet over de leden die op basis van een beleid de presentielijst niet tekenen”, zei Geerlings-Simons toen in het parlement. Dit was aan het eind van een vergadering die weer ruim twee uur later begon dan was gepland. De coalitie had niet genoeg leden op de been voor quorum. De oppositie weigerde weer mee te werken en verscheen pas in de vergaderzaal toen er quorum was. Geerlings-Simons vond het hoog tijd dat de coalitiepartners de hand in eigen boezem steken. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. “De pers zal er bij zijn. Ik ga het doen, want het is in het belang van mijn land. We kunnen elkaar niet afstraffen, maar het volk is uw baas, laat het volk het dus maar weten”, aldus de voorzitter in 2013. Journalisten en ook anderen nemen het de parlementsvoorzitter nu kwalijk dat zij niets meer doet aan dit zeer ernstig wangedrag.
Deze mentaliteit van de politici blijkt ook gehanteerd te worden bij uitnodigingen voor partijvergaderingen. Hier blijkt ook uiteindelijk dat de belangrijkste sprekers uren later dan de afgesproken tijd aankomen. Soms verschijnen die niet eens. Dit zijn dan de mensen die uiteindelijk voor regeerverantwoordelijkheid gaan en met een heleboel ideeën komen om de problemen in het land zo snel mogelijk aan te pakken.
FR
