Gisteren is in Suriname en Nederland herdacht het feit dat op 08/09 december 1982 15 burgers werden vermoord door de militairen die aan de macht waren in die periode. Suriname werd in november 1975 onafhankelijk, doorgedrukt door de politici bij de NPS. Vijf jaren erna volgt een militaire machtsgreep. De oorzaken: wijdverbreide corruptie en het compleet negeren van de arbeidsomstandigheden en de wensen en grieven van de militairen. Er was een bond van militairen en de regering vond het nodig om het bestuur en de bond te negeren en zelfs strafrechtelijk aan te pakken. Na de coup werd de macht uitgeoefend door een militaire raad en werd ook het parlement buiten werking gesteld. Politieke krachten gingen als aasgieren af op de militairen om een onvermijdelijke politieke wending te geven aan de machtsgreep. Het uiteindelijke resultaat waren de moorden van 08/09 december 1982. Het Surinaams grondgebied is groot maar de bevolking klein, ook toen. Te midden van de kleine gemeenschap waren er toch hoog ontwikkelde academisch gevormde burgers. Er was zelfs een Surinamer die vicevoorzitter was van de Wereldvoetbalbond (Fifa). In de geschiedenis van Suriname wordt er een Surinamer geboren die zich als een vis in het water voelt binnen de hoogste regionen van de Fifa en vicevoorzitter wordt van deze organisatie, maar hij werd toch vermoord. Het Surinaams voetbal is belast met de hebi van de onbestrafte moord op de deze grote sportman. Het verhaal van 08/09 december 1982 heeft heel dramatische gevolgen voor de families. Families hebben grote offers gebracht en soms de grootste zonen die ze ooit voortbrachten, verloren aan de Staat Suriname en de strijd tegen de militairen. Een zo een familie is de familie Oemrawsingh. Baal Indradj Oemrawsingh was een Surinaamse hoogleraar biochemie aan de Medische Faculteit op onze universiteit. Hoeveel hoogleraren hebben we nu op onze universiteit? Baal Oemrawsingh werd in maart 1982 vermoord, vermoedelijk vanwege zijn betrokkenheid bij de contrastaatsgreep van de in Nederland opgeleide militair Surendre Rambocus. Hij werd beschouwd als de politieke leider van de contra-coup en werd opgesloten en berecht. Tot een vonnis kwam het niet, hij werd vermoord door de militairen, lezen we op een veel geraadpleegde online-bron. Het zwaar bebloede lichaam van de toen 42-jarige Oemrawsing werd naar het vliegveld van Nickerie gebracht om naar Nederland begeleid te worden door zijn tweelingbroer Sugrim Oemrawsingh. Deze broer zou toen wraak gezworen hebben tegen de militairen. Ook deze broer werd vermoord door de militairen op 08/09 december 1982. Harry Sugrim Oemrawsingh was een wis- en natuurkundige die promoveerde aan de Universiteit van Delft. Binnen een periode van 9 maanden verloor de familie Oemrawsingh wellicht de meest geschoolde en ontwikkelde zonen die ze ooit voortbracht op 42-jarige leeftijd. Zowel de eerste moord in maart 1982 als de tweede zijn onbestraft gebleven. Suriname at twee van zijn hoog geschoolde zonen op. Ook dat is een hebi die wij als Surinaamse natie met ons meedragen. De mediastrategie van de huidige regering en zijn persman was gisteren om 8 december 1982 dood te zwijgen, maar dat is niet te doen. De persman had gisteren wel enige gewetenswroeging door te stellen dat ‘ondanks 8 december’ het goed is om toch aandacht te besteden aan sportvelden die deze regering maakt alleen in bepaalde buurten en in bepaalde buurten in Wanica en Saramacca bijvoorbeeld helemaal niet? De manier waarop de NDP-politici omgaan met de moorden van 08/09 december 1982, dan stuurt men de volgelingen in die richting dat ze partij kiezen en niet zonder succes. De manier waarop volgelingen van de NDP reageren op de radio dan is er nu een tweespalt gecreëerd in de samenleving. Er is nu een situatie van de NDP tegen de familie, vrienden en overige Surinamers die vinden dat er gerechtigheid moet plaatsvinden. Er is binnen de NDP draagvlak gecreëerd voor een antihouding tegen nabestaanden en degenen die blijven bij voortgang van het 8 Decemberstrafproces.
Voor deze regering is het de laatste keer dat we een 8 december meemaken. In de afgelopen 4 jaren is door de NDP er alles aan gedaan om de vorderingen die geboekt waren in deze zaak – die overigens ook door het Nieuw Front politiek werd uitgebuit – teniet te doen. Er is door de coalitie, geleid door de NDP met ondersteuning van de PL, een Amnestiewet aangenomen. Deze wet was bedoeld om het 8 Decemberstrafproces te frustreren en dat is ook gelukt. De Amnestiewet van de NDP en PL en nog enkele kleinere partijen is internationaal afgekeurd en had de volle aandacht van de diplomatieke wereld. In internationale rangschikkingen is benadrukt dat Suriname achteruit is gegaan, omdat het sein is gegeven dat journalisten bijvoorbeeld in Suriname vermoord kunnen worden zonder dat berechting plaatsvindt. Als we de afgelopen 4 jaar in het kader van 8 december 1982 evalueren, dan zien we dat de coalitie erin geslaagd is op 8 december 1982 zodanig te onderdrukken en het 8 Decemberstrafproces zwaar te frustreren. Het is de NDP niet gelukt om het beloofde Constitutioneel Hof tot stand te brengen die beloofd was in verband met de Amnestiewet. Ook is het niet gelukt om een verzoeningsproces tot stand te brengen. De basis voor het negeren van 8 december 1982 is de Amnestiewet en deze basis is gelegd door de NDP en de PL. 8 december is voor veel Surinamers en ook de familieleden van de 15 slachtoffers een zware dag. Wat de NDP over het 8 Decemberstrafproces heeft beloofd, heeft ze niet kunnen waar maken. De namen van de 15 burgers die op 08/09 december 1982 door de militairen werd doodgeschoten, moeten wij altijd memoreren: John Baboeram (31; advocaat), Bram Behr (31; journalist), Cyrill Daal (46; vakbondsman), Kenneth Goncalves (42; advocaat), Eddy Hoost (48; advocaat), Andre Kamperveen (58; media-eigenaar), Gerard Leckie (39; psycholoog en universiteitsdecaan). Sugrim Oemrawsingh (42; wis- en natuurkundige), Lesley Rahman (28; journalist), Surendre Rambocus (29; (al veroordeelde) militair), Harold Riedewald (49; advocaat), Jiwansingh Sheombar (25; (al veroordeelde) militair), Jozef Slagveer (42; journalist/mediadirecteur), Robby Sohansingh (37; ondernemer) en Frank Wijngaarde (43; journalist/radio-omroeper).
