Het is al enige tijd bekend dat het Staatsziekenfonds (SZF) plannen heeft om in de toekomst zelf haar medicijnen te importeren. De hoop om hiertoe in staat te zullen zijn, gaf lid van het stichtingsbestuur van het SZF, Ronald Hooghart, te kennen tijdens een voorlichtingsbijeenkomst van het SZF in juli van dit jaar. Een van de redenen waarom de verzekeringsmaatschappij zou willen overgaan tot het importeren van haar eigen medicijnen zou liggen in het aanwezig zijn van teveel niet geregistreerde medicamenten op de Surinaamse markt.
Irvin Jong A Liem, voorzitter van de Vereniging van Apothekers in Suriname (VvA) zegt aan Dagblad Suriname dat hij het geen gezonde zaak vindt dat een verzekeringsmaatschappij ook importeur is. Hij is voorstaander van een scheiding tussen apotheek, verzekeraar en importeur. ‘Ik heb liever spreiding van de verschillende segmenten’, zegt hij. ‘Je moet medicijnen importeren voor de gehele markt en niet voor jezelf.’ Hij Kan zich totaal niet terugvinden in de plannen van het SZF. ‘Je doet het importeren van medicamenten voor de gehele sector en niet voor een kleine groep, behalve misschien als er bepaalde tekorten zij. Dan is het wat anders.’ Bij het overgaan tot de import van medicijnen moet er volgens hem bovendien sprake zijn van een goede bedrijfsvoering, omdat er bij het importeren van medicijnen veel meer bij komt kijken. ‘Zo kan bijvoorbeeld je kapitaal vast komen te zitten.
Voorts zegt de VvA-voorzitter niet op de hoogte te zijn van het mogelijk op grote schaal in omloop zijn van niet gecertificeerde medicijnen in Suriname. ‘Je moet allereerst een importvergunning hebben en de medicijnen dienen allemaal geregistreerd te zijn, dus ik vindt het vreemd als dat zo is, zegt Jong A Liem verder. ‘De overheid en wel het ministerie van volksgezondheid moet optreden indien hier sprake van is, want in dat geval kan de gezondheid van de gemeenschap in gevaar zijn.’
Miriam Naarendorp, hoofd van de afdeling Farmaceutische Inspectie van het ministerie van Volksgezondheid, geeft aan niet op de hoogte te zijn van niet gecertificeerde medicamenten, die via de legale weg naar binnen zijn gehaald. ‘Als die er wel zijn, dan zijn ze niet anders dan via de illegale weg het land binnengekomen’, verduidelijkt zij. Voor wat de illegale handel in medicamenten betreft, is de afdeling Smokkel van het ministerie van Justitie en Politie de verantwoordelijke instantie. Naarendorp doet wel een beroep op degenen die op de hoogte zijn van gevallen van smokkel van medicijnen om dit aan de daartoe bevoegde instanties door te geven. Naarendorp geeft voorts de garantie dat alle medicamenten, die via de wettelijk vastgestelde procedures voor het importeren van medicamenten, door importeurs met een vergunning daartoe, het land binnenkomen, eerst de vereiste screening (dit is een inspectie aan de hand van een checklist) doorstaan voordat ze in de apotheken belanden. Het toelaten van niet gecertificeerde of namaak medicamenten is daarbij uitgesloten.
Het ministerie van Volksgezondheid stelde in 2013 de vergunningsplicht voor de medicamentenimport opnieuw in, zodat niet een ieder medicijnen naar willekeur kan importeren. De vastgestelde importvoorwaarden geven duidelijk aan, aan welke eisen zowel de importeurs als distributeurs moeten voldoen. De vergunningsplicht moet onder meer leiden tot verbetering van de beschikbaarheid van medicamenten, het voorkomen van de versnippering, tegengaan van duplicatie en het overzichtelijker maken van de markt. Alle geïmporteerde medicamenten komen in een Nationale Geneesmiddelen Klapper (NGK) voor, die ook online te bekijken is. Op de site van het geneesmiddelenbestand kunnen artsen, apothekers en importeurs van geneesmiddelen en het publiek nagaan welke middelen het ministerie van Volksgezondheid op de essentiële lijst heeft geplaatst. De geneesmiddelen worden geselecteerd aan de hand van het voorkomen van ziekten, hun veiligheidsprofiel, de bewezen werkzaamheid en de kosteneffectiviteit.
