De presentatie van de compositie van Cornelis Amafo “Lobi de ete” beroerde de hele zaal. Zo ook de jury. Maar, hoewel de score niet bekend werd gemaakt, had het lied waarschijnlijk behoorlijke concurrentie van “Fu San Ede”, een gro skin performance die de tweede plek haalde. ‘Taigi Mi’ van Rafick Botse eindigde op de derde plaatst. Na Aku Chinta Padamu, Yu Na Mi Son en Koloku is Lobi de Ete het vierde duo dat met de hoogste Suripop eer strijkt.
De show
Tjark Bel begon de show flitsend en legde de lat direct hoog. In zijn Afrikaanse pak en zijn “Fly Girls” kon je heel veel genieten van “Wan Bun Mati”. Daarna volgde “Pramis Mi” van Mariella Bekker. Jammer, maar Melinde Boldewijn was niet ready. Haar stem was onvast, ze zong te laag en, ach het was niet mooi om te horen. She was not ready. “Pramis Mi” werd direct vergeten na het optreden van Dominique Ravenberg en Rodney Deekman. Wat een pracht van een optreden!
Janice van Klaveren had daarna de ondankbare job om “Tijdmachine” ook tranga neer te zetten. Ze deed het niet slecht, maar ook niet onvergetelijk. Artino Oldenstam op zijn beurt wist prima te communiceren met het publiek toen hij “Law Mi” ten gehore bracht.
Wat Jared Eduard daarna deed blijft tot nu toe gissen. Zong hij, sprak hij snel of deed hij een combinatie van beide? Nooit geweten, maar het wilde maar niet lukken met zijn song “Mi Dren”. “Tak Nanga Mi” van Harold Gessel werd leuk gebracht door Danitscha Sahadewsing. We gaan toch het meest die mooie blauwe glitterjurk van haar herinneren.
En toen kwam good old Humphrey “Mister Oh” Koulen het podium op. Hij bracht de zaal in beroering, de dames werden wild en men gilde het uit na zijn”Wan Okasi”. De jury was niet onder de indruk. “Wan Tra Lobi” is in feite een mooi lied. Er was toch iets dat je niet op het puntje van je stoel liet zitten. Iets maakte je niet emotioneel. Misschien was het de stem van Regina Haakmat, misschien acteerden zij en Delceggio Scheineman slecht. Misschien was het geluid niet goed, misschien…
“Hori Mi Brasa Mi”, de meest besproken songs deze Suripop is bijzonder prachtig gezongen door Naomi Sastra. Ik hoorde bij haar de hoogste toon. Ze kreeg jammer genoeg niet de hoogste score.
En toen kwam de beste performance qua kippenvel gehalte. Guillermo Vaarnold zong loepzuiver. En de drama aan het eind was het beste. “Taygi Mi” was leuk om te horen en te zien. Vooral om te zien. Wat is die Sijtske Tjon a Tjoen toch een mooie vrouw. Ze was sexy en sensueel en dwong je om tenminste te kijken. Dat maakte waarschijnlijk danig indruk op de juryleden.
Controverse
Rafick Bottse werkt voor Chetskeys. Chetskeys deed een job voor Suripop. Raficks Botses Taigi Mi eindigde op de derde plek. Het klinkt een beetje vervelend, maar het lied is uitstekend door Sijtske vertaald.
Op Wikipedia stond enkele weken terug, dus lang voor 1 augustus, dat het nummer van Amafo Suripop 18 had gewonnen. Er werd geprotesteerd en de zaak kreeg ook de aandacht van de media. Achteraf had de “voorspeller” op Wikipedia gelijk.
Naomi Sastra droeg een jurk aan die elke man nieuwsgierig zou laten omkijken. Maar social media is lastig. En al heel snel doken er foto’s op van Beyonce in dezelfde witte jurk. Het leek wel alsof Naomi de jurk van Beyonce had geleend en een beetje vergrootte. Eerst was er kritiek op het lied. Hij had flarden van Whitney Houston “Where Do Broken Hearts Go”. Op de avond had zij een Beyonce jurk aan. We hebben heel weinig van de echte Sastra gezien.
Taygi Mi eindigde op de derde plaatst. Maar Law Mi en Wan Okasi zijn significant beter gepresenteerd. Taygi Mi was niet slecht, maar niet exceptioneel als Law Mi en Wan Okasi. Een van deze twee nummers verdiende een derde plek. Bij de nummers 1 en 2 heeft een nummer waarschijnlijk het andere met een “ingiwiri” verslagen.
Wat zijn met de duizenden sms’jes gebeurd? Er is niet eens bekendgemaakt welk lied de meeste sms’jes heeft gehad. Welk lied was de peoples choice? Als er niet snel antwoord komt, gaat die actie in als de “sms-roofactie”. (foto: Regillio Derby)
