Baanbrekend onderzoek wordt uitgevoerd in Suriname om diabetespatiënten te helpen in een gezonder gebruik van insuline. Een veel voorkomend probleem bij diabetespatiënten is er een die zelden wordt opgemerkt, omdat patiënten hiervoor niet naar de arts gaan. Het probleem heet lipohypertrofie en ongeveer 35 – 60% van de patiënten heeft er last van. Lipohypertrofie is een aandoening, waarbij de huid dikker en stugger wordt doordat littekenweefsel ontstaat in het bindweefsel, door het spuiten van insuline. Hierdoor geeft deze plaats niet meer regelmatig insuline af aan het bloed, waardoor de bloedglucose weer gaat schommelen. Dit is niet goed voor diabetespatiënten.
Normaal gesproken behoren patiënten te wisselen in de plaats waar insuline gespoten wordt. Dit verkleint de kans op bindweefselvorming. Wanneer dit toch gebeurt, dan moet de plaats voor een aantal weken met rust gelaten worden, zodat het kan genezen. Door toeval kwam dit probleem ter sprake bij paramedisch praktijk BoeroeSwing en het bleek dat binnen de fysiotherapie, lidtekenweefsel in bindweefsel ook een voorkomend probleem is. Als remedie gebruiken ze kinesiotape. Dit is een soort sporttape die ervoor zorgt dat lidtekenweefsel sneller verdwijnt.
Nadat Bastiaan de Boer naslagwerk had verricht over kinesiotape bij diabetespatiënten bleek dat niemand er nog over geschreven had. BoeroeSwing begon in samenwerking met Diabetre er zelf onderzoek naar te doen en werd Lara Dannenbauer aangetrokken om het project te leiden. Het bleek moeilijk om patiënten te vinden en een van de grootste obstakels was het laten terugkomen van de patiënten, aldus Lara. ‘Diabetre verzorgt voor diabetespatiënten een uitleg over het leven met suikerziekte. Deze uitleg duurt een halve dag en hierbij kon het onderzoek aansluiten. Omdat het geen deel uitmaakt van het voorlichtingsprogramma, kwamen veel patiënten niet meer terug.’
Het onderzoek was erop gericht om de tape op te plakken en drie dagen te laten zitten. Vervolgens wordt het een dag eraf gehaald, om daarna weer drie dagen te laten zitten. Dit zou zes keer herhaald moeten worden en werd in de loop van het onderzoek teruggebracht naar vier maal. Veel patiënten komen uit de buitenwijken van Paramaribo en hadden niet de mogelijkheid om met regelmaat terug te komen om de tape erop te plakken. Dit verstoorde het onderzoek, wat erop gericht was om vooruitgang te kunnen documenteren. Vooralsnog lijkt de behandeling met de kinesiotape te slagen, maar verder onderzoek is nodig om hier uitsluitsel over te geven. Patiënten die vragen hebben over het onderzoek kunnen terecht bij Bastiaan de Boer van BoeroeSwing.
