De afgelopen dagen heb ik heel veel gehoord over de president. Hij zou een strateeg zijn en daarom kan hij gemakkelijk inbreken in politieke partijen. Ik heb bepaalde mensen horen zeggen dat de president gedurfd heeft om de Pertjajah Luhur uit de coalitie te zetten. In concreto komt het hierop neer dat de grootste coalitiepartner bezig is in politiek Suriname grote verdeeldheid te zaaien binnen de oppositionele politieke partijen. Dit soort zaken kunnen alleen plaatsvinden wanneer mensen economische afhankelijk zijn van de overheid. De overheid heeft een belangrijk instrument om mensen te accommoderen; mensen te plaatsen op hoge posten. De Braziliaanse pedagoog Paulo Freire heeft onderzoek gedaan in zijn land. Hij kwam tot een schokkende ontdekking: die van de cultuur van het zwijgen. Hij zegt verder: “De grote massa van de Derde Wereld is noch in staat, noch bereid haar lot in eigen hand te nemen, is niet rijp voor de vrijheid. Ze moet dus “geleid en ontwikkeld worden”. Waar komt de apathie, zwijgzaamheid van de massa vandaan? Hier komt de pedagoog Paulo Freire tot zijn belangrijke conclusie. De “cultuur van het zwijgen” van de Latijns Amerikaanse bevolkingsgroepen is altijd al een gevolg van de onderdrukking. “Het is niet de apathie van de massa, die tot de macht van de elite voert, maar het is de macht van de elite die de massa apathisch maakt”, volgens professor Paulo Freire.
De dagelijkse problemen is men vergeten
De burger op straat praat niet meer over de naschoolse opvang, de burger op straat praat niet meer over die 18.000 woningen, de burger op straat praat niet meer over de ontwaarding van de Surinaamse munt, de burger op straat praat niet over de volksgezondheid, de burger op staat maakt zich geen zorgen over het niet opereren van patiënten in het AZP, de burger praat niet over de government take. Op straat hoor je de mensen zeggen dat deze president daadkracht heeft getoond en de Pertjajah Luhur (VA) uit de regering heeft gezet. De vorige president (doelende op R. Venetiaan) had geen daadkracht. Ter opfrissing wil ik de mensen duidelijk maken dat toen men de Pertjajah Luhur (VA ) nodig had om een coalitie te vormen en om de president te kiezen men anders sprak. De voorzitter van de MC was dagelijks in het partijcentrum van de Pertjajah Luhur om deze partij binnen te halen.
De tocht naar Canossa
De Duitse koning Hendrik IV, hij was nog niet tot keizer gekroond, trok zich van de pauselijke bevelen niets aan. Hij kon niet regeren als hij de bisschoppen niet mocht benoemen. Paus Gregorius VII wilde niet meewerken dat Hendrik bisschoppen zou benoemen en indien hij toch zou doorgaan, zou paus Gregorius VII de ban over hem uitspreken. Het eindresultaat was dat Hendrik IV de strijd verloren had. Midden in de winter van 1077 ondernam Hendrik IV de barre tocht over de Alpen naar Canossa in Noord-Italië, waar hij de paus om vergeving smeekte. Paus Gregorius VI was verplicht om de ban op te heffen, nu beloofde Hendrik dat hij zich niet meer met de bisschopsbenoemingen zou bemoeien. Nadat de positie van Hendrik IV voor goed hersteld was, heeft hij later de Paus gevangen genomen. De Pertjajah Luhur heeft de eerste politieke veldslag verloren en een ieder zegt hoe geweldig de voorzitter van MC is. Aan de voorzitter en bestuur van de Pertjajah Luhur heb ik het volgende verzoek: “ik wil u en uw bestuur vragen om een stap terug te doen”. “Wij moeten nu de gelederen voor goed sluiten. U moet weer gesprekken voeren met de oude politieke vrienden (bondgenoot van weleer) met wie u jaren goed gewerkt heeft. Niemand is meer of minder dan een ander. Wij hebben elkaar nodig. Als gelijkwaardige partners moeten wij bereid zijn om aan tafel te zitten. Laten wij nu een grote alliantie vormen en langs democratische weg de politieke macht in Suriname overnemen, want het gaat economisch niet goed met Suriname.
Einde maken aan eenmansshow
De politieke ontwikkelingen van de afgelopen vier jaren (12 augustus 2010 tot heden) heeft vele Surinamers tot nadenken gezet. De machtigste man van de MC (de president) was grof in het uitdelen van “cadeautjes”. De AC heeft in de drie districten Marowijne, Brokopondo en Sipaliwini 11.093 stemmen behaald. Als wij dat landelijk bekijken, komt dat neer op (11.093: 237.499) x 100 %= 4.67% van de landelijke stemmen. De AC kreeg 6 ministeries: Justitie en Politie, Sociale Zaken en Volkshuisvesting; Volksgezondheid, Regionale Ontwikkeling, TCT, Sport en Jeugdzaken en de vicepresident toegewezen. De Pertjajah Luhur (VA) met 30.943 stemmen kreeg 3 ministeries en een onderminister toegewezen. Op een heel fijne manier werd de verdeel- en heerspolitiek bij de start van deze regering toegepast. Later moesten de BEP en NS vertrekken uit de coalitie, omdat zij niet meegewerkt hebben aan de amnestiewet. Op het moment dat je niet in het gareel loopt van deze politici, wordt je in de ban gedaan. De tijd zal ons leren, maar critici hebben hun stem al laten horen. Meneer Ludwig van Muliër (de politiek/analist) was op woensdag 23 april 2014 glashelder bij ABC. Hij heeft de oppositie, maar met name de politicus Salam Somohardjo van de Pertjajah Luhur (VA ), opgeroepen om toe te geven dat hij een grote politieke taxatiefout heeft gemaakt om met deze mensen een coalitie te vormen. Een politicus moet ook een keertje in het openbaar kunnen zeggen: “Sorry, ik heb als ervaren politicus een grote taxatiefout gemaakt om met mensen in zee te gaan die een autoritair gedrag tentoon stellen”. Politiek Suriname volgt de ontwikkelingen op de voet.
Hardeo Ramadhin
