Het is moeilijk om het leven van Javaanse vrouwen te vergelijken met dat van andere bevolkingsgroepen. Hoewel er in vele opzichten toch overeenkomsten zijn, spelen de zeden en gewoonten een zeer belangrijke rol. In mijn leven heb ik, Mina, die zelf meegemaakt. Ik kom niet uit een welgesteld gezin, maar uit een heel eenvoudig en arm gezin. Ik leerde wel goed op school en moest jammer genoeg vroeg er uit. Toen ik op de middelbare school zat, raakte ik in de verwachting met alle gevolgen van dien. Ik moest de school verlaten, daar mijn vriend ook nog de technische school moest afronden. Uit ethische overwegingen hebben mijn ouders mij in het huwelijk laten treden met de persoon die mij zwanger maakte. Wat mij nog steeds hindert, is dat de buren toen minachtend op mij neerkeken omdat ik van een niet-Javaanse jongeman (Creool) in de verwachting was. Hoewel zijn ouders in eerste instantie geen bezwaar hadden dat ik bij hem inwoonde, begon naderhand, in feite heel vroeg, het morren van zijn ouders over mijn aanwezigheid thuis bij hem.
Inderdaad, niet de persoon was die handicap, doch de levensstijl van hem vormde voor velen een hinder. Na zijn huwelijk en nadat hij mij zwanger had gemaakt, is het lieve leventje gewoon doorgegaan. Zoals bij vele van zijn vrienden het geval was, liet hij me vrijwel elke avond alleen thuis om dan terug te komen wanneer het hem beliefde. Ik moest later uit wanhoop bij een tante inwonen, alleen om mijn vader die zijn adat wilde behouden, te ontlopen. Mijn vader had mij immers regelmatig voor de voeten gesmeten dat ik in mijn jonge jaren “krasie” was en mijn hersenen niet had gebruikt. Achteraf bekeken had hij gelijk, want ik had eerst mijn school moet afmaken, maar ja, ik was “dolgedraaid “ van de zoete woorden en avances van mijn geliefde. Maar hij kon maar niet beseffen wat er in mij om gaat om smoorverliefd te zijn op iemand, en op dat moment was de liefde wederkerig. Niet zomaar luidt het gezegde: liefde is blind. Zijn mond zat vol “olie’ zeggen mijn buren, zoals dat in de volksmond bekend staat. Maar ik heb een stille troost, want hoeveel vrouwen leven ook in dezelfde positie. Zij krijgen van alles, maar toch zijn zij ongelukkig, want hun mannen lopen uit en zij worden constant door hun” buitjes” gemolesteerd. Ik weet dat het leven als een lottospel is, maar ik zal mijn dochtertje grootbrengen in de beste vorm die ik haar kan bieden. Het is mijn lot geweest en die heb ik in eigen handen genomen. Maar aan de jongeren heb ik een boodschap en dat is, gebruik je verstand en luister niet naar de woordenvloed van anderen. Maak onder alle omstandigheden eerst je school af, want de kennis waarover je door te studeren beschikt, is in feite je eeuwige metgezel. En die kennis laat je nimmer in de steek.
Kadi Kartokromo
