Eindelijk zullen in Suriname regels worden geïntroduceerd met betrekking tot het etiketteren van goederen (en diensten) die aan de man worden gebracht. Het aanbod van goederen en dienst is zeer divers in Suriname en afkomstig uit een heleboel landen. Het karakter van de producten verschilt ook enorm. Alleen al in de categorie eet- en drinkwaren verschillen de goederen al zo enorm. Wat bij bestudering van bijvoorbeeld de Nederlandse wetgeving opvalt, is dat deze heel detaillistisch en uitgebeid is. Voor de verschillende categorieën producten en de verschillende inhoud/ingrediënten wordt duidelijk en letterlijk aangegeven wat er moet staan op het etiket. Het etiket in Suriname is een zwaar verwaarloosd aspect. Er zijn buitenlandse producten die vanwege de nationale standaarden, die kennelijk in het land van de herkomst gelden, weliswaar goed lijken te zijn geëtiketteerd, maar in een taal staan die wij over het algemeen niet begrijpen. De beschikking die is geslagen (Algemene vereisten voor het etiketteren) zal naar alle waarschijnlijkheid vereisen dat de aanduidingen op het etiket in het Nederlands of Engels moeten zijn. De meeste Surinaamse producten, die door klein ondernemers lokaal worden geproduceerd, met name eet- en drinkwaren, worden niet adequaat geëtiketteerd. In de eerste plaats ziet men de noodzaak van het informeren van de consument niet in (die koopt toch gewoon een bami zonder te vragen hoe het is gekookt). Soms neemt men niet eens de moeite om de etiketten goed te reproduceren en lijkt men zelfs te willen bezuinigen op een ‘etiket’ van 2 bij 5 centimeter papier. Als men zou willen, zou een groot deel het ook niet adequaat kunnen, omdat bijvoorbeeld geen vaste productieprocessen bestaan en men ook niet gewend is te wegen en te meten. Men weet niet welke aanduidingen belangrijk zijn in verband met de gezondheid van de consument. De Surinamer heeft geen richtlijnen over etikettering en over 6 maanden zullen regels in werking treden. Het is van belang dat het SBS het niet alleen laat bij algemene vereisten, maar dat men tot in de details gaat zoals bij Warenwetbesluit Etikettering van Levensmiddelen van Nederland. Bij exacte aanwijzingen is de consument vanwege de uniforme en herkenbare terminologie sneller wegwijs en geïnformeerd. Het ministerie van HI is belast met de uitvoering van de beschikking en het is zaak dat in de komende 6 maanden alle kleine en middelgrote ondernemers grondig worden ingelicht. Uiteraard bestaat het besef er ook dus dat in een samenleving waar corruptie een fenomeen is, elke stuk te controleren regelgeving een deur opent voor controleurs die zichzelf niet in toom hebben. Het bedrijfsleven in Suriname moet in staat zijn om de nieuwe verplichting te accommoderen. Van goederen (ICT/elektronisch tot eet- en drinkwaar) kunnen wij iets voorstellen, maar etikettering van diensten wordt wel interessant. Bij dit laatste is het echter ook van belang dat de consument op de hoogte is van het karakter van de dienst voordat men de dienst betrekt. We denken primair aan welzijns- en verzorgingsdiensten, maar ook aan adviesdiensten. Hier kan eventueel met keurmerken worden gewerkt, waarbij dan weer de uitdaging zich aandient van kredietwaardige certificeringsorganen.
De etikettering van goederen en diensten is onderdeel van een groter plan van bescherming van de consument (d.i. de samenleving) die zijn oorsprong moet vinden in o.a. een Warenwet die wij in Suriname niet hebben. De Nederlandse wetgeving refereert veel aan richtlijnen van de EU. De algemene richtlijnen zijn opgenomen in een beschikking, die wellicht op zichzelf staat en niet direct uit een gelijkgestemde wet afkomstig is. Het ware beter geweest als de etikettering in een staatsbesluit was opgenomen en waaraan in een wet zou worden gerefereerd. Wanneer producten niet voldoen aan de etiketteringplicht zullen ze van de schappen worden gehaald. Het SBS zou hebben aangegeven dat men geen voorstander is van het treffen van sancties tegen producenten en importeurs. De vraag rijst of men dan ongestraft de regels kan hanteren. Waarschijnlijk is de beredenering dat wanneer de producten onverkoopbaar blijken, deze niet meer betrokken zullen worden door distributeurs en de handelaren. De vraag rijst of het controleapparaat in staat zal zijn om de naleving van de plicht, bijvoorbeeld in alle winkels te controleren. Behalve het punt van de lokale middelgrote en kleine ondernemers is er ook het punt van de importeurs. Nu al is te zien dat importeurs sommige etiketten proberen te vertalen. Opvallend is dan wel dat de Nederlandse versie van de gebruiksaanwijzing veel minder tekst omvat dan bijvoorbeeld de Chinese versie. Voorkomen moet worden dat bij het omzetten men grote delen van de oorspronkelijke tekst onvertaald laat of dat belangrijke gegevens worden verzwegen. Vernomen wordt dat het etiket al goed is wanneer het in het Engels staat. De vraag rijst of verwacht mag worden dat alle consumenten die kunnen lezen, ook het Engels moeten kunnen lezen en begrijpen. Het uiteindelijke doel is immers het beschermen van de belangen van de consument die over het algemeen Nederlands begrijpt. Nu men toch structuur is bezig te brengen, is het ook belangrijk om aandacht te besteden aan bijvoorbeeld Engelse etiketten. Hoe bestaat er garantie dat hetgeen op het etiket vermeld staat inderdaad op waarheid berust, als wij in acht nemen het paardenvleesaffaire en de zogenaamde biologische eieren? Hoe zal gecontroleerd worden of men niet voor de vorm maar wat vermeld op een Surinaams etiket? Maar ook moet gedacht worden aan het etiketteren van groenten en fruit in het kader van gebruik van chemicaliën. De trends bij kanker zijn in Suriname nooit onderzocht bijvoorbeeld in relatie tot onze consumptie en de rol van etiketten daarbij. Een sterk orgaan dat waakt over de inhoud en de aanduiding ervan bij zeker eet- en drinkwaren en consumptiegoederen (dagelijkse huishouding) is gewenst in Suriname. We denken daarbij aan een Voedsel- en Warenautoriteit, waarin Volksgezondheid, HI, LVV en de consumentenorganisaties kunnen zitten. De beschikking Algemene vereisten voor het etiketteren is toe te juichen, maar het is slechts een begin van een heel lange weg.
