De politicus en staatsman Jaggernath Lachmon bezat een grote aantrekkingskracht . Dit deed hem in onze samenleving – vanaf het begin van zijn politieke loopbaan tot aan z’n heengaan – in het centrum van de politieke belangstelling staan. Hij was een sterke persoonlijkheid, was intelligent en had groot politiek inzicht. Bovendien bezat hij zowel voor medestanders als tegenstanders iets ondoorgrondelijks. Dit heb ik tijdens heel kleine vergaderingen op zijn kantoor, recht tegenover hem zittend, zelf mogen ervaren.
Het beeld van ‘Lach’ dat onlangs bij de viering van vijfenzestig jaar VHP in De Oifant werd onthuld is gekleurd en heeft een stijve en “heilige”uitstraling. Het is geen realistisch, maar een archaïsch beeld. Het hoeft dus niet te gelijken en het karakter van ‘Lach’ tot uitdrukking te brengen. Ook hoeft het niet te beantwoorden aan de regels van juiste anatomische verhoudingen en perspectief. De archaïsche uitstraling en de kleuren doen direct denken aan de gekleurde Hindoe godenbeelden. Echter zou dit ook het vermoeden kunnen doen rijzen dat de VHP met het beeld Lachmon wil verheffen tot God. Van de vroegste tijden af tot modernere tijden hebben immers vele volken hun geliefde koningen, staatslieden en politici – gewone stervelingen – doen opnemen in de wereld van het Goddelijke (apotheose). In mijn visie verleent de VHP met het onthulde beeld Lachmon slechts een ernstig diepgaand eerbetoon. Dit vanwege zijn grote verdienste voor land, volk, partij en voor de Hindoestaanse groep. Het gaat bij de VHP dus niet om wijlen Lachmon te verheffen tot een God. Bij Lachmon zelf zal tijdens zijn leven nooit de gedachte aan een apotheose zijn opgekomen. Daar was naar mijn mening de man te eenvoudig , nuchter en bescheiden voor. Wel is mij bekend de dringende oproep van zijn weduwe na zijn overlijden aan de VHP, zijn naam niet door te halen! Tegen deze achtergrond doen dus de via media geuite commentaren op het beeld niet ter zake aan.
Luciel Becker (WildcoastArt)
