Rebellen of domme ‘copycats’?
De laaghangende broeken van onze schoolgaande jeugd en de hosselaars op straat domineren het straatbeeld. De onderbroek en billen van deze groep zijn publiek bezit geworden. Het is een trend die is overgewaaid uit Amerika waar het weer werd overgenomen van ex-gevangenen en het lijkt erop dat het zonder na te denken is overgenomen door onze jongeren. Ongewild wordt men op straat, wie weet tijdens het nuttigen van een snack, geconfronteerd met het achterwerk van een puisterige, naar zweet ruikende, puber.
Strafbare kledingstijl
Het is voor sommigen een bron van ergernis. Eigenlijk is dat ook wel te begrijpen want waar het ooit begon met een zichtbare tailleband, ziet men steeds vaker dat spijkerbroeken zelfs onder de billen worden vastgezet zodat praktisch de hele onderbroek en soms zelfs een stuk dijbeen zichtbaar zijn. In Amerika is in de staat Virginia ‘sagging’ (laaghangen) strafbaar gesteld. En er is ook een geval bekend van een man die in de staat Alabama drie dagen de cel in mocht omdat hij met laaghangende broek in de rechtszaal verscheen. De rechter vatte het op als een gebrek aan respect en stuurde de man het gevang in met de plicht, om eenmaal eruit, te zorgen voor een riem of een passende broek. Misschien een zeer extreme maatregel aangezien een ieder zich zou moeten kunnen kleden naar eigen wens, in acht nemend dat het natuurlijk wel past binnen de geldende fatsoensnormen, maar dat is dus het punt in dit verhaal.
Lopende reclameborden
Er zit ook een commerciële kant aan dit verhaal. De heupband werd/wordt namelijk zichtbaar gedragen omdat het ook een manier was om te laten zien dat iemand de beschikking had over de financiële middelen om ondergoed van een duur merk te kopen. De duurdere merken sprongen vrij snel in op deze trend (die ontstond aan het einde van de jaren negentig) en kwamen met ondergoed waarop het merk heel groot op de tailleband werd geborduurd. Dragers van duur ondergoed werden lopende reclameborden en er werd ingespeeld op de ‘(merk)geilheid’ die onderdeel is van de weg naar volwassenheid. Vroeger werd in onderbroeken de label met daarop het merk en de maat ook aan de binnenkant gedragen. In Suriname heeft de trend een eigen versie gekregen waarbij het meestal niet draait om het merk. We kiezen hier voor spierwit ondergoed of juist ondergoed met een felle kleur, of drukke print, onder een effen laag van bovenkleding waarbij de focus nog meer gelegd word op het ondergoed en het achterwerk.
Rebels statement
Het bekende verhaal is dat ‘sagging’ is ontstaan in de Amerikaanse gevangenissen waar gevangenen hun broekriemen moesten inleveren, omdat deze kon worden gebruikt om zichzelf mee op te hangen. Eenmaal uit de gevangenis kozen de meesten ervoor de broeken op dezelfde manier te blijven dragen om te laten zien dat ze ‘bad boys’ waren die in het gevang hadden gezeten. Het werd daar weer overgenomen door jongeren die daarmee wilden laten zien dat ze zich verzetten tegen de gevestigde orde. Hiermee wilden zij dus rebelleren. Is dat de reden waarom onze jongeren dat doen? Is het hun manier van tegen de maatschappij zeggen ‘njang mi mars’?
Seksuele code
Enige tijd geleden circuleerde een ander verhaal, dat haar oorsprong had in de gevangenis, op de diverse ‘social media’. Daarbij werd aangegeven dat ‘sagging’ seksuele codetaal was voor mannelijke gevangenen. Controversieel natuurlijk omdat wederom naar buiten kwam dat er wel degelijk seksuele activiteit was tussen de mannen onderling die hun straf moesten uitzitten. Daarbij was het zichtbaar dragen van de onderbroek een manier om te laten zien dat men wel van bil wilde gaan. Met het lager dragen van de broek, waarbij de onderbroek en dus de billen zichtbaarder werden, kon men aangeven in hoeverre men bereid was de ontvangende partij te zijn bij een stevige partij mannenplezier. En laat het nu dus steeds vaker voorkomen dat onze jeugd de broeken steeds lager, zodanig dat het hele achterwerk zichtbaar is. Zonder te weten waarom, of juist wel?
Historisch verschijnsel?
De mode heeft op diverse manieren ingespeeld op het fenomeen. Zo zijn er naast ‘low waist’ broeken ook ‘extreme low waist’ broeken waarbij de verlaging van de heup al in het ontwerp is opgenomen en de broek dus niet hoger kan. Of ‘skinny jeans’ die zo strak zijn dat het niet anders kan, wil men ze comfortabel dragen, dan ze tot net onder de billen te dragen. Als we terugkijken in de modegeschiedenis is de bil het volgende onderdeel dat zichtbaar is geworden. Ooit begon het met de enkels, gevolgd door de schouders, toen het decolleté, later de navel en nu zijn de billen aan de beurt. Het is een zoveelste trend van een nieuwe generatie. Spannend is wel om te weten dat deze generatie zich later aan zal storen als hun kinderen tieners zijn die rebelleren tegen de gevestigde orde!
Krishan Vinodsingh
