“Op 17 januari is het precies een jaar geleden dat mijn echtgenote geopereerd was in het Dr. Lachmipersad Mungra Streekziekenhuis (LMSZN) waarbij het medisch team een gaaskompres van 30 cm x 30 cm x 1 cm in de buik van mijn echtgenote had achtergelaten.” Sanjai Jairam is slachtoffer van dit zich voortslepend verhaal. Zijn vrouw ging voor operatie aan de baarmoeder naar het ziekenhuis, waar beide eierstokken gelicht moesten worden. “Op aandringen van het gezin heeft de chirurg pas bij de zevende operatie gehoor gegeven aan het verzoek om op die plek te opereren waar een gaaskompres vijf maanden in de buik van mevrouw Jairam zat.” Direct na de eerste operatie in januari vorig jaar, begon de echtgenote van Sanjai Jairam te klagen over pijnen in de buik. De specialisten dachten in eerste instantie dat het om lucht ging wat in de darmen opgehoopt was en moest ontsnappen. Er werden röntgenfoto’s gemaakt en antibiotica werden toegediend om ontstekingen tegen te gaan. “Er kwam echter geen oplossing in de buikpijn noch aan het gezwel in haar buik dat sedert de dag na de operatie tot en met de ochtend van 21 juni 2013 duidelijk voelbaar was in haar buik.”
In februari werd de echtgenote opnieuw geopereerd. Op de plaats die hard en gespannen aanvoelde, vonden de chirurgen een abces. Dit werd verwijderd en een tijd lang was de pijn verlicht, maar kwam al snel weer terug. Diezelfde maand werd ze opgenomen in de spoedeisende hulp, vanwege pijnen, zwellingen en roodheid op de plaats waar het gaasverband achtergebleven was. Een derde operatie volgde, zonder het gewenste resultaat. De situatie verslechterde. Een drainage werd geplaatst en de situatie werd maar niet beter. De echtgenote was genoodzaakt om wegwerpluiers te gebruiken. “Na het verwisselen van een wegwerpluier in de avonduren werd de luier onder het bed geplaatst en vergeten door de dienstdoende verpleegkundige. Eens was mijn echtgenote door dezelfde verpleegkundige geholpen naar het toilet en had zij haar daar achtergelaten. Toen ik dit alles te horen kreeg, vond ik het heel erg. Ik was er niet voor haar op dat moment toen zij mij zo hard nodig had. Ik was blij te horen dat een medepatiënt op dezelfde kamer mijn echtgenote van het toilet had geholpen en haar op bed legde.” Nog diezelfde maand werd een echo gemaakt. De hoeveelheid pus die in de buikholte aanwezig was, probeerde het ziekenhuis met behulp van drainage te verkleinen. Begin maart kwamen twee personen vanuit Paramaribo naar het ziekenhuis, die zich voorstelden als doktoren, uitgenodigd door de directeur Elias van het LMSZN, om het geval nader te onderzoeken.
Sanjai Jairam mocht deze keer niet in de kamer bij zijn vrouw aanwezig zijn. Hij werd naar buiten geëscorteerd en een broeder bleef de wacht houden, om er voor te zorgen dat hij niet meer terug kwam. Later begreep hij van zijn echtgenote, dat het om een psychiater ging. De directeur vond dat de vrouw geen lichamelijke hulp meer nodig had, maar psychische. Later die maand lieten specialisten een MRI-scan uitvoeren. Daarop was een vochtophoping te zien én eierstokken. “Bij mij rijst de vraag wat er precies gedaan is op 17 januari 2013. Was mijn echtgenote speciaal geopereerd om een kompres in haar buik achter te laten? Zijn beide eierstokken daadwerkelijk verwijderd of is zij voor de gek gehouden?”
Met het openbarsten van de buikholte, moest de echtgenote opnieuw geopereerd worden, voor de vijfde keer. Pus bleef uit de buikholte komen en antibioticakuren werden keer op keer voorgeschreven. Dit alles leidde tot de zesde operatie in het LMSZN. De specialisten dachten dat het om hard geworden vlees ging. En bij het besluiten tot een zevende operatie werd besproken om het te verwijderen. Ook werd afgesproken dat Sanjai Jairam het resultaat van de operatie mocht zien. Op 21 juni 2013 werd de echtgenote de operatiekamer binnengereden voor de inmiddels zevende operatie. Uiteindelijk werd het gaaskompres uit de wond gehaald. Hiermee verdween de pijn, maar het lijden was nog niet voorbij.
Een drainage werd aangelegd om resten van pus te verwijderen. Hierbij werd een gat in de darm gemaakt. Toen voedselresten de drainage doorkwamen, werd het duidelijk dat er een darmperforatie had plaatsgevonden. Voor een achtste keer moest de echtgenote weer naar de operatiekamer gebracht worden. Sanjai Jairam besloot dat zijn vrouw naar het Academisch Ziekenhuis (AZ) in Paramaribo moest worden overgebracht.
Pas op 3 juli 2013 kon het AZ concluderen dat de vrouw van Sanjai Jairam volledig genoeg hersteld was om ontslagen te worden uit het ziekenhuis. “Het hele gebeuren is te wijten aan de specialisten, verpleegkundigen en directeur van LMSZN die op 17 januari 2013 mijn echtgenote geopereerd hebben om een gaaskompres in haar buik achter te laten. Door deze handelingen hebben wij maandenlang veel ellende, pijn en verdriet moeten meemaken en enorme financiële uitgaven moeten doen.”
