Door de voorzitter van de VHP is bij de viering van 65 jaar van de partij al in grote lijnen aangegeven wat de speerpunten zullen zijn van het verkiezingsprogramma en het voorgenomen beleid van zijn partij en de partijcombinatie in 2015. Het is min of meer een reactie wat de NDP-voorzitter op zijn viering van het partijjubileum zei. Als we ingaan op de 17 punten die door de voorzitter werd aangehaald, dan rijst de vraag of men geloofwaardig kan overkomen als in ogenschouw wordt genomen de 10-jarige periode van 2000-2010, waarin de partij onder de NPS de regie had over landsbestuur. Het is waard om dat even na te gaan. Door de NDP-voorzitter werd aangegeven dat het gaat om dekolonisatie en rekolonisatie. Het gaat inderdaad in deze tijd om deze issue, maar de dreiging is nu niet de westerse landen, maar landen als China en Venezuela. Inderdaad gaat het ook om rekolonisatie en dekolonisatie. De nieuwe kolonisator in de regio is ongetwijfeld China. De werkwijze is anders, maar je wordt als land wel afhankelijk. Er wordt geen militaire macht gebruikt, maar de zogenaamde soft diplomacy, waarbij men geen acht slaat op de situatie in het land zelf: met good governance en human rights heeft men niets te maken. Deze waren middelen van de ex-kolonisatoren om de grip toch te behouden. In deze keus van rekolonisatie en dekolonisatie is er in wezen geen verschil tussen de twee partijen. Beide hebben de zogenaamde Chinese invasie naar Suriname gehandhaafd dan wel omarmd om politiek voordeel op korte termijn te halen. De VHP liet met name toe dat een deel van haar achterban, dat te vinden was in de kleinhandel, door de NPS moedwillig werd kapotgemaakt door de import van de Chinezen. De VHP liet dat oogluikend toe en dat werd nog eens benadrukt door de Surinaamse socioloog en wetenschapper Schalkwijk en het werd ook gerapporteerd naar het thuisfront, zoals blijkt uit een gelekte cable van de toenmalige USA-ambassadeur Hughes naar het thuisland. Deze regering heeft geen visie op het stuk van de rekolonisatie van Suriname door de Chinezen. Integendeel zien wij dat ze op dezelfde voet en in een hogere versnelling verder gaat. Wat rekolonisatie en dekolonisatie betreft, heeft noch de NDP noch de VHP iets geloofwaardigs aan het volk te vertellen.
In elke regeerperiode wordt er wat gedaan en zijn er afdelingen en programma’s die een bepaalde thema aanroeren. De vraag is of deze afdelingen met hun reguliere activiteiten, de projecten en de programma’s het effect sorteren dat verwacht wordt. De punten die de VHP-voorzitter aanhaalde, zijn zodanig begrepen dat ze geloofwaardig zijn vanuit een bepaalde geschiedenis wat betreft het overheidsbestuur. Ten eerste heeft men het over rechtsstaat en machtstaat. De machtsstaat was in de NF-periode minder dominant, maar de rechtstaat blonk niet uit. Er zijn stappen gezet bijvoorbeeld om de onderbezetting bij de rechterlijke macht op te heffen, maar bij de rekrutering van de kandidaten kwamen geen mooie verhalen naar buiten. In de NF-periode was het even goed gesteld met de handhavingsinstituten als nu, alleen was er een zaak van de 8 decembermoorden die nu gefrustreerd is. Als tweede noemt men goed bestuur, maar als de corruptie hoog was, zoals nu, hoe kunnen we dan praten van goed bestuur. Het regende van de schandalen ook in de NF-periode met een president die nooit ingreep en zich liet chanteren door een coalitiepartner, waardoor anderen ook ruimte kregen. Van sterke regeringsinstituten was er evenmin sprake en de stand was precies zoals nu. Uitzondering was een goed functioneren van de Financiënminister samen met de CBvS en een Bureau voor de Staatsschuld. Voor de zwakke regeringsinstituten werden wij vaker gewaarschuwd. Van duurzaam ontwikkelingsbeleid met een diversificatie van de economie was er geen sprake. Het doen van business was heel moeilijk en dat is het nog steeds evenwel met lichtpunten. In de NF-periode wist men de koers wel op peil te houden en een reserve op te bouwen, maar de afhankelijkheid was ook teveel van de mijnbouw. Economische stabiliteit heeft te maken met de lange termijn en die was even grillig als nu. Wat het monetaire betreft heeft men kunnen sparen en er was een min of meer stabiele koers, maar er werd ook geïntervenieerd op de valutamarkt, tegen het advies van IMF. Wat de sterkte van de munt betreft, kan gezegd worden dat die even sterk was als nu, maar dat het vertrouwen daarin wel een punt was voor het NF, omdat men de munt heeft geïntroduceerd. Het punt van de veiligheid is een discussiepunt. Het is mogelijk dat die niet veel verschilde met nu, alleen was er een minister die de nadruk toen legde op de bestrijding van de criminaliteit en nu ligt de nadruk meer op resocialisatie. Er was meer begrip voor het slachtoffer, nu meer voor de dader. Het punt van ‘nieuwe hoop en nieuw geloof’ is onduidelijk en niet te beoordelen. Hetzelfde geldt voor het punt ‘versterking van de democratie’. De praktijk in DNA is hetzelfde en er is geen wezenlijk verschil in het contact tussen DNA en het electoraat en de informatie die vanuit de regering gaat richting DNA (o.a. uitgaven/gunningen). We hebben nu wel een president die koste wat kost debatten in DNA vermijdt en een afzwakking van democratie. Wij gaan voor versterking van de democratie. Het VHP-verhaal over koesteren ‘Surinaamse investeerders, ondernemers en agrariërs’ is geheel onbegrijpelijk, omdat het mogelijk is dat het zelfs slechter was in de NF-periode. Wat de ‘beleving van de vrije meningsuiting en persvrijheid’ betreft, heeft het NF min of meer dezelfde inbreuken gekend als NDP. Het verschil was hem wel hierin dat men de overheidscommunicatie niet als commercieel wapen gebruikte en dat er geen persman was die net een bulldog sprong op de media. Geheel ongeloofwaardig is het NF-punt van ‘aanpakken van corruptie’. Om drogredenen is in die periode een anticorruptiewet in de ijskast gezet. En nu mijdt men dat ding ook als de pest. De overige 5 punten (‘drugsprobleem’, ‘aanpakken van internationaal terrorisme’, ‘Suriname als een decent state of een failed state’, ‘integer leiderschap’ en ‘capaciteit… om te regeren’) geven ook geen grote verschilpunten weer. De VHP en de NDP moeten weten dat men inventiever en meer oprecht voor de dag moet komen. Het oppervlakkige verhaal bekoort niet meer, maar stoot juist af. Een generatie, groot genoeg, heeft van beide kanten genoeg gezien en kan goed oordelen. Het wordt moeilijk campagne voeren in 2015.
