Het lijkt alsof onze samenleving een ogri-ai heeft gekregen. Waar het nieuws in Suriname normaliter gedomineerd wordt door de verwikkelingen in de politie, merken wij nu dat de samenleving niet kan geraken uit de greep van moorden en zelfmoorden. Het patroon valt op vanaf de zelfmoord- en moordzaak waarin een vader en 3 minderjarige kinderen betrokken waren. Daarna volgde weer een moordzaak waarin twee zusters en een nichtje/dochter in betrokken waren. Daarna volgde de moord van een zanger en recentelijk de moord van een jonge werknemer uit het bedrijfsleven en een waarbij een man van Haïtiaanse afkomst vermoord langs de weg werd gedumpt. De politie trad hier op nadat een melding om half twaalf binnenkwam bij de Meldkamer van de politie. Bericht wordt dat het lijk in casu niet alleen geboeid, maar ook onthoofd zou zijn. De Haitiaanse man zou gisteravond nog voor het laatst levend zijn gezien. Volgens ooggetuigen zou het slachtoffer thuis zijn opgehaald door tot nu toe onbekend gebleven personen. Na deze golf rijst de vraag hoe de samenleving weer zichzelf zal worden. Dat is moeilijk na zoveel moorden en zelfmoorden na elkaar. We hopen dat dit alles toevallig binnen zeer korte tijd is afgekomen op de samenleving. Wel is het een feit dat er in enige mate vooral bij de lokale bevolking waar de moorden heeft kunnen plaatsvinden en waar de slachtoffers worden achtergelaten een vrees is gaan ontstaan. Want het is in die milieus mogelijk geweest dat iemand is weggelokt om daarna vermoord te worden. In die milieus is het de criminele moordenaars ook gelukt om de slachtoffers geruisloos te dumpen. Moeten we de samenleving tot alertheid manen en aanbevelen om wanneer men thuis of aan het werk is, voorzichtig te zijn? We willen geen onrust zaaien in de samenleving, maar enige alertheid is nu wel geboden. Het motief achter de moorden waarin de 3 mannen afzonderlijk zijn betrokken, is niet bekend. En dat is het geval van de meeste moorden in Suriname. Autoriteiten die daartoe bevoegd zijn, laten het na om het motief van de moord bekend te maken. Daardoor mist men een kans om de burgerij het gevoel te geven dat het niet om hun gaat. Bij roofmoorden is de angst algemeen, maar bij andere moorden gaat het om specifieke oorzaken en achtergronden waar de doorsnee burger niets mee van doen heeft. Het gevoel van angst neemt af wanneer de achtergronden en de motieven bekend worden gemaakt. Wanneer het gaat om algemene motieven dan moeten de bevoegde autoriteiten de burgerij alert maken en wapenen om te voorkomen dat ze slachtoffer wordt. Tot nu toe zien wij dat niet gebeuren. De burgerij wordt gelaten om maar te kijken wat ze doet met de vele berichten van moord. Ondanks de golf die wij hebben gehad in deze kleine samenleving is Suriname relatief nog een land met heel lage aantal moorden per 100.000 personen in de Caribische regio. Maar wij zijn onze eigen standaarden gewend en de imbalance hier begint eerder dan in andere landen.
Het laatste geval van de Haitiaanse man is zeer opmerkelijk, met name het feit dat men het slachtoffer heeft kunnen boeien en daardoor de mogelijkheid heeft gehad om hem helemaal te neutraliseren. Maar de moordenaars hebben het niet daarbij gelaten. Men heeft het nodig gevonden om de man daarbij ook nog te onthoofden als tenminste de berichten die rouleren kloppen. Dat doet ons denken aan de drugsoorlog die gaande is in Mexico, om dicht in de regio te blijven. Dat onthoofden is de stempel op het werk die de drugsgangs op hun werk zetten. Hier is er geen drugsoorlog gaande. Wat heeft de moordenaars ertoe gebracht om het slachtoffer te onthoofden? Het zou kunnen gaan om een motief die de hele burgerij regardeert en aanleiding is tot verhoogde alertheid. Er is in het nabije verleden een manspersoon die een zwervend bestaan leidde onthoofd. Daarna zijn mensen gaan loeren bij een crematie om bij een onbewaakt moment het skelet van het hoofd van een mevrouw mee te nemen. Het is binnen korte tijd de derde keer dat mensen belangstelling hebben voor een hoofd. Wat is er in onze samenleving aan de hand? Wat doet men met de hoofden? Wie zijn de mensen die jagen op hoofden? Weet de politie er iets van? De samenleving moet heel alert zijn op deze belangstelling voor hoofden en skeletten. We zijn een multi-etnisch land en we laten de deuren van ons land wagenwijd open voor alle soort nationaliteiten. Wat die nationaliteiten doen en hoe zij overleven, interesseert ons niet. Na toelating en naturalisatie kijken wij niet meer naar ze om, we doen geen onderzoek in dit land. En dit kan ons onze kop gaan kosten als wij zo nonchalant blijven. De regering en de intelligence diensten van het land zijn verplicht de samenleving antwoorden te geven op de vragen die hierboven zijn gesteld.
