Onlangs heeft de procureur-generaal, Subhas Punwasi, de hoogte van de geldboetes bij bekeuring tijdens het toezien op de naleving van de Tabakswet goedgekeurd. De boetes variëren van SRD 100 tot SRD 1.500 en in sommige gevallen staat er een gevangenisstraf op, oplopend tot 6 jaar. De wet is aangenomen juni vorig jaar en tot voor kort – zeven maanden later – waren de hoogtes van de boete niet bekend. Zodoende kon de wetgeving nog niet toegepast worden. Sinds het intreden van de wet is, het betuttelen van en door de bevolking zelf, begonnen. Meegaand zoals gewone Surinamers in essentie zijn, heeft men overal stickers geplakt met ‘No Smoku Mang’, voordat de implementatie van de wetgeving daadwerkelijk door de overheid plaats vond. Het is algemeen bekend dat roken in openbare ruimtes niet meer mogelijk is, maar er wordt vanaf heden nog een aantal opmerkelijke boetes uitgedeeld. Het verspreiden van tabak en tabaksproducten wordt door middel van verkoopmachines of andere machinaal bediende apparaten beboet met maximaal SRD 1.000.
Elektronische sigaretten
Voorts mogen er ook geen elektronische sigaretten meer geïmporteerd, gedistribueerd en verkocht worden, anders hangt er een boete van SRD 1.000 boven het hoofd. Afgezien van het feit dat de elektronische sigaret nog steeds verslavend is – omdat er nicotine inzit en het kankerverwerkende stoffen produceert – kunnen alleen de mensen die voor de ingang van deze wet deze sigaret gekocht hadden, het gebruiken. Typerend is dat import, distributie en verkoop verboden zijn, maar het gebruik ervan niet. Zou dit een zwarte markt van elektronische sigaretten op gang brengen?
De regering doet er alles aan om op alle fronten rokers te beletten de volgende sigaret op te steken om te voorkomen dat niet-rokers er last van hebben. Echter verbiedt ze ook om pakjes met minder dan 20 sigaretten te produceren of te importeren. Voor een verslaafde wordt het dus lastig om een pakje met enkele sigaretten te kopen, om op die manier te minderen. Het psychologische effect van ‘het pakje is bijna op’, wordt de afhankelijke roker dus ontnomen. De producent en importeur kunnen hiervoor hoogstens zes maanden gevangenisstraf krijgen en een maximale geldboete van SRD 1.000.000.
Verder kan het imiteren en verkopen van producten die tabakproducten vertegenwoordigen een boete opleveren van SRD 1000 en het importeren van dit soort producten een gevangenisstraf of een grote geldboete. Echter, in Suriname wordt, met name in het binnenland, ook gebruik gemaakt van zogenaamde ‘indianentabak’. Een plant die van nature in het bos voorkomt en gebruikt wordt als tabaksvervanger. De vraag is of degene die moeten toezien op de naleving van de wetgeving, ook daar gaan controleren.
De overgangsfase die bedoeld is om de verpakking van de sigaretten uniform te maken, is één jaar. Dat is over ongeveer vier maanden en de bedrijven lijken dit goed op orde te hebben. De overheid heeft echter nog een foefje. In navolging van andere landen wil de regering ook schokkende plaatjes op sigarettenpakjes plaatsen om (beginnende) rokers af te schrikken. Hopelijk hebben de sigarettenbedrijven al een paar plaatjes achter de hand om erop te zetten, anders riskeert men een boete van SRD 1.000.
