De Verrekijker……… Wilfred H. Molly Dertig (30) jaar onthouden van de waarheid!

“Rozendaal liegt verschrikkelijk”, aldus de raadsman van de hoofdverdachte in de spraakmakende 8-december 1982 rechtszaak. Dit kon voorkomen worden als de hoofdverdachte gevolg had gegeven aan de oproep in de rechtszaal onder ede de waarheid te komen vertellen.  Die mogelijkheid bestaat alsnog voor de hoofdverdachte zulks te doen, vooral als de raadsman zijn invloed daartoe aanwendt. Er zullen ongetwijfeld meerdere burgers, vooral volgelingen, zijn die ook zullen menen dat de getuige, om wie het gaat, inderdaad zou kunnen liegen. Maar is Rozendaal de enige leugenaar of zijn er vanaf het prille begin meerdere leugenaars met betrekking tot het onderhavige, die kennelijk aan de aandacht van de raadsman zijn ontsnapt of gaat het bij de advocaat alleen maar om het begrip, de kwalificatie “verschrikkelijk”, waar hij de nadruk op legt? In dat geval delen wij de mening van de raadsman met dien verstande echter, dat wij voor een andere leugenaar het begrip of de kwalificatie “gemene” hanteren. De openbare mening spreekt overigens en overtuigend over meerdere, dus een aantal leugenaars. Voor het gemak willen wij het vandaag houden op slechts de twee eerdergenoemde kwalificaties, namelijk de “verschrikkelijke” en de “gemene”.
Als de tekenen niet bedriegen en het recht haar normaal beloop krijgt, zullen wij met z’n allen binnen de kortste keren van bevoegde zijde vernemen of de “verschrikkelijke” leugenaar de kwalificatie inderdaad verdient. De leugens van de “gemene” zijn echter zo kinderlijk onnozel dat nagenoeg een ieder ze met een korreltje zout neemt. Volgens de ter zake deskundige bij onderzoek is toentertijd gebleken dat die leugens al achterhaald zijn. Om bij enkele van die “gemene” leugens te blijven, noteren wij de “alibi” (anderen met de haren bij slepen), “de schoten in de rug van de vluchtenden”, “de coupplannen” en de “vermeende buitenlandse inmenging”.
Hoeveel slechte eigenschappen bedoelde raadsman (naast “verschrikkelijke leugenaar”) ook mag geven, die van lafaard zou niet passen bij deze weteerbiedigende getuige, die meerdere malen (zelfs onder medische begeleiding) gevolg heeft gegeven aan de oproep van de justitie om gehoord te worden in deze zaak.  Van alle andere leugenaars kan dit helaas niet gezegd worden. Integendeel, dit type leugenaar, de lafaard, kan dat niet opbrengen. Ze mijden angstvallig de rechtszaal om met hun “waarheid” op de proppen te komen. In het openbaar spijt betuigen en berouw tonen voor fouten, zoals de “verschrikkelijke” leugenaar dat wel heeft gedaan, kan het type lafaard onder de leugenaars ook niet. Volharden in de “gemene” leugens en uitmunten in het opvoeren van cabaretten en clowneske vertoningen voor onnozele armlastige volgelingen uit hun gelederen, dat is hun pakje aan. De “waarheid” komen vertellen in de rechtszaal reeds in een vroeg stadium is 30 lange jaren vermeden om vandaag aan de dag achter de schermen naar amnestie te streven en daarvoor anderen voor de zoveelste maal te misbruiken, zijn meestal gedragingen van lafaards, van gemene mensen.
De onrust van een economisch en geestelijk haast uitgeput deel van een volk dat vurig naar oplossingen van de vele noden smacht en verlangt, wordt verwaarloosd en misbruikt als een kudde makke schapen. In stede aan de ouden van dagen de rust die zij verdienen te gunnen, worden ze opgeroepen en opgehaald om met hun aanwezigheid in de directe nabijheid van DNA steun te verlenen aan op handen zijnde pogingen om de democratische principes, regels en gebruiken van de trias politica, de scheiding der machten dusdanig aan te tasten om pas daarna verkiezingsbeloften te herhalen. Er werd ook niet geschroomd zelfs plichtsgetrouwe ambtenaren van hun dagelijkse arbeid gedwongen af te houden.
Wereldwijd is in ongunstige zin onverdeelde aandacht geschonken aan de dwaling (misstap) van het huidige parlement bij het voordragen en het kiezen van een staatsgreeppleger tevens hoofdverdachte van de decembermoorden als President van de Republiek Suriname. Een tweede dwaling/misstap zal ongetwijfeld mondiaal in nog ernstiger mate het imago van Suriname onnoemelijk veel schade berokkenen. Het resultaat van de eerste dwaling is wonderwel gedoogd, maar schuldigen van dergelijke misdaden als foltering, buitengerechtelijke standrechtelijke executies, kortom misdrijven tegen de menselijkheid door middel van een volkomen afwijkende methode van toepassing van amnestie vrijuit te doen gaan, straffeloos dus, kan alleen in een bananenrepubliek, maar beslist niet in Suriname als wereldwijd erkende rechtsstaat.
De initiatiefnemers kunnen zich niet veroorloven op slechte voet te staan met hun weldoener. Hun politieke carrière is vele malen belangrijker dan de belangen van land en volk. Met een eventuele betoonde dankbaarheid van nabestaanden zijn hun zakken niet gevuld. De twee jongere volgelingen onder de initiatiefnemers hebben zelfverheerlijking gevonden, vervulling van hun dromen en zijn intussen ook gevrijwaard van financiële moeilijkheden. Principes en rede betekenen voor hen – naast vrees voor het leven – een terugkeer naar de oude trieste toestand. Ze achten zich ook niet gebonden aan de morele wetten van het menselijk gedrag. Een tweede bewust opgezette dwaling van dit huidig parlement, binnen zo’n korte periode schijnt overigens het meest voor de hand zijnde middel te zijn om hun leider, hun idool gerechtigheid te doen ontlopen. Vechten tegen de natuur is zinloos.
Wat een land! Wat een type parlementariërs! Wat een type integere voorzitter!