L.B. blijft al enkele jaren op het erf achter bij het slachtoffer. Volgens de benadeelde hebben ze nooit meer dan “goedemorgen” tegen elkaar gezegd en weet zij ook niet hoe L.B. aan haar mobiele nummer zou zijn gekomen. Zelf heeft zij een gezin en zegt nooit interesse te hebben gehad in de verdachte.
Op een vrijdagmorgen deed zij de deur van het huis dicht toen haar broertje naar school vertrok. Op een gegeven moment hoorde zij de honden tekeer gaan toen zij weer in haar kamer was. Ze ging terug om te kijken wat er aan de hand was, maar zag niets bijzonders. Toen zij zich omkeerde, stond zij oog in oog met L.B. Verbaasd en in de war van hoe hij het huis binnen was gekomen, begon zij tegen hem te schreeuwen. L.B. die al uitgekleed was en tot penetratie over wilde gaan, werd door het slachtoffer weerhouden door enkele stevige trappen. Het lukte het slachtoffer de woning te ontvluchten, zij belde de politie toen zij op het erf was. L.B. die na haar de woning uitkwam, ging weg alsof niets zich had voorgedaan.
Het lukte de politie de verdachte aan te houden kort nadat het slachtoffer aangifte gedaan had. Hij werd opgepakt en aangehouden. In zijn verklaring bij de politie gaf L.B. aan dat het slachtoffer hem zelf geroepen had naar de woning. Volgens haar is daar niets van waar. Tegen de rechter zei hij dat zij hem aanleiding had gegeven en hem nu plotseling voor de rechter sleept. Kantonrechter Praag vroeg op welke manier zij hem aanleiding had gegeven. L.B. had het toen over de manier waarop zij steeds langsliep en hem groette. Ook zou zij haar mobiele nummer zelf aan hem gegeven hebben zegt hij. Volgens de rechter kon het dat ze hem alleen maar groette om vriendelijk te zijn en betekende dat niet per se ‘aanleiding geven’.
Uit de woorden die L.B. geuit heeft in de rechtszaal, blijkt niet dat hij het voorval ontkent. L.B. is eerder veroordeeld voor andere strafbare feiten en blijft in verzekering voor verder onderzoek.
