De verdeeldheid onder de Inheemse gemeenschappen baart Audrey Christiaan zorgen. Ze is verdrietig. Vooral door de gang van zaken in de Inheemse gemeenschappen. Er is verdeeldheid binnen de dorpen en ze wil de alarmbel luiden. Samen met haar zus Anushka wil ze de Inheemse gemeenschap wakker schudden, maar ook aandacht vragen voor de situatie waar zij zichzelf in plaatsen.
Wat blijft er van ons over?
Het motto “Restore Our Values” hebben ze enkele jaren geleden laten opnemen in het logo van de sociaal-culturele vereniging waar Audrey sinds drie jaar de voorzitter van is. Onlangs is ze gedecoreerd door de president. Ze mag zich ‘Grootmeester in de Ere-orde van Palm’ noemen. Een beetje onwennig is ze nog met de verkregen eer, maar ze wil haar decoratie opdragen aan de Inheemse gemeenschap. Hiermee wil ze trots en zelfbewustzijn vergroten bij haar mensen. “We zijn bang dat er straks niks meer van ons overblijft. We moeten ons ontwikkelen op economisch, sociaal en cultureel gebied, zonder de identiteit te verliezen.”
Niet tegen zichzelf vechten“ Je ziet dat vele Inheemsen vooral met zichzelf bezig zijn en de ontwikkelingen gaan langs ze heen. Inheemse volkeren worden steeds meer bedreigd, hun gronden komen steeds meer in gevaar. En er zullen meer bedreigingen komen, wat gaan we er dan tegen doen als we nog steeds alleen maar op het niveau zitten dat we maar met onszelf bezig zijn? Als we zo door blijven gaan, zijn we straks echt verdwenen. De mensen moeten gaan begrijpen dat ze niet tegen zichzelf moeten vechten. Want als ze tegen elkaar vechten dan vechten ze tegen zichzelf! Daar moet een einde aan komen. Het begint bij zelfrespect, als mensen meer zelfrespect hebben zullen ze ook meer respect hebben voor anderen en elkaar.” Dat Inheemsen steeds worden bestempeld als achtergestelde groep stoort hen. “Als je iedere keer dat stempel krijgt, zul je dat zo gaan voelen. En dan worden we ook steeds zo benaderd door andere groepen.”
Politiek of religie verdeelt ons
De zusters willen dat alle Inheemsen zich bundelen. “Sommigen zijn RK of Jehova’s getuigen of van het Volle Evangelie. En die schieten niet goed met elkaar op. Als bezoeker merk je daar niks van. Maar als je er woont dan merk je dat mensen echt niet één zijn.” Ook politiek zorgt voor verdeeldheid. “Straks met de verkiezingen zullen er weer partijen langskomen, de één met pakketten, de ander met zakken rijst. De mensen stellen verschillende giften op prijs en dat zal weer voor verdeeldheid zorgen!” Volgens Audrey en Anushka moeten de mensen zich vooral niet laten leiden door die politiek of religie. “Ze moeten denken aan de ontwikkeling van hun gebieden, van henzelf. Dat ze ook rechten hebben, dat ze voor zichzelf opkomen.”
Wij zijn onderdeel van de geschiedenis
De Inheemse groep is de groep die zich het meest heeft vermengd met andere groepen. “Veel mensen hebben Inheems bloed. Allemaal dragen ze op de Dag der Inheemsen vol trots Indiaanse kleding, maar het lijkt wel alsof ze het allemaal een dag later weer zijn vergeten. Maar zij zijn dus ook onderdeel van de Inheemse gemeenschap. En dan heb ik het niet over die mensen die dat alleen uiten als ze iets nodig hebben!” De Inheemse dag is dus niet genoeg. Er moet meer gebeuren. Vanuit de Inheemsen zelf, maar ook vanuit de regering. “Er moet niet alleen voor die dag geld vrij worden gemaakt maar ook structureel. Om bijvoorbeeld de kennis te verbreden of de geschiedenis naar voren te halen. Er is geen informatiecentrum, er is geen monument. Maar we zijn wel de eerste bewoners, we zijn toch onderdeel van de geschiedenis?”
Herschrijven van de geschiedenis
Die geschiedenis stoort hen ook, tenminste de incorrectheid ervan. Audrey weet dat er bijvoorbeeld in Trinidad is toegezegd dat de boeken herschreven gaan worden. “Daar word er nog steeds op scholen geleerd dat de Caraïben kannibalen zijn! En hier heb je dat er wordt geleerd op school dat we in onze hangmat liggen en apenvlees eten. Wat voor beeld creëer je zo bij onze jongeren die op diezelfde school al word geleerd dat ze niks beters kunnen dan in een hangmat liggen?! Men wilt zich daar niet mee identificeren en drukt dat deel van henzelf weg.”
Volgens Audrey en Anushka is de geschiedenis een belangrijke factor in het herstellen van het zelfbeeld van de Inheemsen. “Hopelijk zal Suriname hier een voorbeeld aan nemen en zullen onze mensen weer die kracht in zichzelf vinden om op te staan en weer het trotse volk van toen te worden!”
