Dit jaar zijn er reeds 64 dodelijke verkeersongevallen geweest in Suriname. Dit is hoog voor ons land met zo een klein aantal inwoners. Echter is het aantal slachtoffers van verkeersongevallen zonder dodelijke afloop nog groter. Deze ongevallen kunnen soms schrijnend zijn, waarbij benen en armen geamputeerd worden, volgens Ingrid Andriesen van de Vereniging van Verkeersslachtoffers. Daarnaast komt hersenbeschadiging veelvuldig voor.
Wanneer verkeersslachtoffers zich melden bij de vereniging wordt er geprobeerd een goede begeleiding te geven. ‘Wij helpen ook in het voorzien van de juiste hulpstukken en bieden ondersteuning bij de afhandeling van verzekeringsprocedures. De verzekeringsmaatschappij zal proberen de betaling zo beperkt mogelijk te houden en wanneer de kosten oplopen, komen gezinnen in de problemen. Een goede hulp kan men dan niet meer betalen. Zo zijn er gevallen waarbij een ernstig ongeluk voor een diepe en blijvende impact zorgt.’
Zo is er het geval van Nethan, een jongen die op negentienjarige leeftijd een ongeluk kreeg. Niet alleen had hij zwaar hersenletsel; hij onderging ook meerdere zware operaties aan zijn benen, armen en het lichaam. Allemaal waren nodig om hem weer aan het lopen te krijgen. Hij krijgt schoenen die speciaal voor hem gemaakt zijn. De zolen zijn voor zijn voeten gevormd, want ondanks de operaties zullen zijn benen nooit meer recht staan. In de punten van de schoenen zit een ijzeren plaat. Omdat zijn schoenen nieuw zijn, zie je ze nog niet zitten.
In de loop van de tijd zullen de schoenpunten slijten omdat hij zijn voeten niet goed kan optillen. Dan zullen de platen zichtbaar worden en hoor je van een afstand het schrapen van metaal over de straat. Maar het is beter dan vroeger, toen hij alleen met een wandelstok kon lopen. Hij was vroeger links, maar omdat hij deze arm niet goed meer kan gebruiken is hij noodgedwongen het meeste met rechts te doen. Hij steunt veel tegen zijn moeder, die de taak heeft om hem voor de rest van zijn leven te begeleiden. Zijn vader ziet hij zelden, omdat die buiten de stad werkt voor de vele rekeningen waar het gezin mee geconfronteerd wordt. Zijn problemen zitten aan de buitenkant.
Bij sommige slachtoffers zit de schade aan de binnenkant. De Vereniging van Verkeersslachtoffers geeft ook aan dat er veel slachtoffers thuis zitten die niet meer de straat op durven gaan. Getraumatiseerd door hun ongeluk zijn ze bang geworden voor het voorbijrazend verkeer wat de vele straten van Paramaribo domineert. Door de onveilige verkeerssituatie zijn ze aan huis gekluisterd en niet meer in staat om een leven op te bouwen buitenshuis. Naast de nodige financiële schade is er ook behoefte aan geestelijke bijstand. Zo zijn er elk jaar vele verkeersslachtoffers die zelden genoemd worden, omdat ze niet een dodelijke afloop kennen.
