Als protest voor het uitblijven van enige vergoeding aan de artsen, aangesloten bij de Regionale Gezondheidsdienst (RGD), sedert de invoering van het Nationaal Zorgstelsel wordt thans een systeem gehanteerd van een protestsignaal naar de directie toe. Dit houdt in dat patiënten, die voorzien zijn van een NZS-kaart, een bedrag van SRD 40 tot SRD 50 moeten neertellen voor elk consult gedurende de weekendwachtdienst. Rayoncoördinator van de RGD Nickerie Prem Lachman geeft Dagblad Suriname mee dat hoewel de artsen een nobele job uitoefenen, zij niet willen uithongeren. ‘Vanaf de invoering van het Nationaal Zorgstelsel zijn er wel instanties die grof uitbetaald worden, maar aan de RGD-artsen wordt er geen cent gegeven.’
‘We willen een signaal geven aan de directie, omdat de gesprekken stroef verlopen. Als arts oefenen we een nobele job uit. Wanneer iemand dat geld niet heeft, kunnen we de patiënt onmogelijk wegsturen. We hebben een soort binding met de patiënt.’ Lachman weet niet of het protestsignaal vruchten zal afwerpen. Hieromtrent is tijdens een algemene ledenvergadering van de Vereniging van RGD-artsen in Suriname overeenstemming bereikt.
Het afgelopen weekend ging S.R. met haar drie kinderen, die verzekerd zijn via het Nationaal Zorgstelsel, naar de wachtpolie. Daar kreeg zij te horen dat zij het bedrag van SRD 20 moest betalen. ‘Ik zei aan de zuster bij de administratie dat ik het geld niet heb. Toen zei ze me dat ik met mijn kinderen naar de Self Reliance moet voor behandeling.’ Haar werd toch toegang geboden naar de behandelkamer van de arts. ‘De arts kent ons heel goed. Hij heeft niets gezegd en heeft de kinderen normaal behandeld als altijd.’ Ze hadden klachten als keelontsteking, koorts, hoest en hoofdpijn.
Lachman legt er de nadruk op dat het bovenstaande verhaal kenmerkend is voor een arts, alhoewel zij een protestsignaal willen doorsturen naar de directie voor betere beloning. Ook legt hij de nadruk op dat de artsen vaak de hand over het hart strijken wanneer het gaat om de betaling. ‘SRD 20 is nog aan de lage kant. Maar ook al heeft een patiënt dat geld niet, toch behandelen we die persoon.’
Asha Gajadien-Bhagwat
