Dit is het grote probleem in Suriname. Ik sta er steeds weer versteld van dat simpele zaken die ook weer simpel op te lossen zijn, steeds weer uitgroeien tot een probleem. Dat alleen maar vanwege het feit dat we hier niet willen nadenken. Kennelijk kost het teveel om logisch na te denken. Laatst werd ik gevraagd om een lezing te houden tijdens een diploma- c.q. certificaatuitreiking voor activiteiten als manicure, pedicure, massages etc. Mijn eerste vraag was aan de kandidaten: ‘wat is uw doel?’. De reacties waren gewoon verbluffend. Ik viel bijna achterover van de reacties. Je kunt je niet voorstellen maar velen stonden al op het punt hun eigen zaak te openen. En het was pas hun eerste certificaat. Even snel een kapperstraining volgen en je bent aan het eind al goed genoeg om een zaak op te zetten. Het besef van verantwoordelijkheid is er nauwelijks. Als de cursisten daarmee geconfronteerd worden, dan zie je de vraagtekens in hun ogen. Als reacties krijg je dan antwoorden als: “mijn vriend/man wil niet dat ik buiten werk”. Bij het doorvragen, wordt het ook duidelijk dat de vrouwelijke geslaagden ook geen mannen mogen behandelen. Op mijn vraag of zij zich gaan inschrijven bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken (KKF)zie je duidelijk weer de vraagtekens. Of er een vergunning zal worden aangevraagd , daarover heeft men nog niet echt nagedacht. Het enige waar deze cursisten aan denken is hoeveel geld ze nu zelf gaan verdienen, want ze mogen niet buiten werken. Het is binnen een bepaalde kring. Ik stond versteld van de opmerkingen en voornemens, omdat de partners er kennelijk niet bij stilstaan dat de vrouwen/dames juist bij een werkgever kunnen leren wat verantwoordelijkheid eigenlijk inhoudt. Werken binnen een bedrijf betekent ook werken aan je eigen maatschappelijke ontwikkeling, maar daar staan velen niet bij stil. Immers, geld verdienen is de hoogste prioriteit. Dat een eigen zaak ook een hoge mate van verantwoordelijkheid vergt, maakt kennelijk voor hen op dit moment niets uit. Het meest extreme was naar mijn mening de opmerking dat een vriend van de cursist, dus nog geen echtgenoot, nu al zegt dat de vrouw niet buiten mag werken. Is dit niet een erge vorm van kortzichtig denken? Als dat de denkwijze wordt van de doorsnee Surinamer, dan snap ik dat we hier niet verder komen. Soms bekruipt mij het gevoel dat we door omstandigheden geïsoleerd zijn geweest. Het internet kan ons op weg helpen zodat de wereld voor ons open gaat en we een beetje meer inzicht krijgen in de materie, maar dat zal nog wel erg lang duren. Zaken kunnen zo simpel worden opgelost, maar het tekort aan inzicht maakt het zo moeilijk. Geld is voor velen het allerbelangrijkste in het leven. Soms gaat men blindelings een relatie aan met een “rijke” man. We worden steeds gemakzuchtiger en egoïstischer in het leven. Het is gewoon te gek om het nog in woorden uit te drukken. Persoonlijk vind ik dat er veel voorlichting zou moeten komen omtrent dit gedrag, want degenen om wie het gaat, staan er niet eens bij stil. Praatprogramma’s omtrent verantwoordelijkheid zijn nu dringend gewenst maar helaas, deze worden kennelijk niet gevolgd door degenen die dit het hardst nodig hebben.
Rebien
