Inmiddels is het een bekend fenomeen voor Paramaribo. Stagiaires op de fiets. Grote zonnebril op, T-shirt met korte broek, blond haar en witte benen. Ze zijn gewend om door de stad te fietsen. Nederland staat bekend als fietsland en overal waar je gaat, zijn fietspaden aangelegd. In Nederland en België wordt het van kleins af aan geleerd en gaan kinderen vaak door de buurt fietsen met vriendjes. Wanneer ze later naar school en voortgezet onderwijs gaan, wordt de fiets uit de schuur gehaald. Zelfs als het regent, worden lange afstanden afgelegd. Maar Nederlanders en Belgen vinden het ook gemakkelijker. Terwijl de hele binnenstad in de file staat, rollen de zij eraan voorbij en zijn sneller op plaats van bestemming. Het zijn niet alleen de stagiaires die van fietsen houden. Ook oudere nemen met gemak de fiets en steken de Wijdenboschbrug over richting Commewijne.
Hoe anders is het hier in Suriname? Hier worden de kinderen met de auto naar school gebracht. Wanneer het regent denkt men er al helemaal niet meer aan om met de fiets te gaan. Surinamers zijn over het algemeen niet gemakkelijk op de fiets te krijgen. Ze vinden de wegen niet geschikt en denken al gauw aan de vele bromfietsongelukken, die in het straatbeeld aanwezig zijn. Maar het probleem gaat verder. Surinamers hebben angst om met de fiets deel te nemen aan het verkeer. Fietsen is iets wat Nederlanders en Belgen van jongs af aanleren, maar Surinaamse ouders zijn bang om hun kind met de fiets de straat op te sturen. Ze vinden het rijgedrag van de meeste Surinamers gevaarlijk. Overwegend worden er veel kinderfietsen verkocht, maar waar fietsen deze kinderen dan? Op het erf is het antwoord vaak. Misschien in de buurt rond de ouderlijke woning, maar verder dan dat vindt men te gevaarlijk.
Het is niet alleen het rijgedrag wat voor veel Surinamers zo gevaarlijk oogt. Opeenvolgende regeringen hebben geen rekening gehouden met het toenemen van het verkeer en de overbelasting van het wegennet. Er is niet geïnvesteerd in onderhoud van het wegdek of het aanleggen van fietspaden. Dit maakt de fietser kwetsbaar. Ook de voetganger is kwetsbaar. Parkeergelegenheden zijn niet te vinden. Met name in de binnenstad is hier een groot gebrek aan. Voetpaden zijn niet voor voetgangers, maar een plaats om je auto neer te zetten, met alle risico’s van dien voor de voetganger. Deze moet om de auto’s heen lopen. Ook dit jaar is er nauwelijks gesproken over het wegonderhoud, parkeergelegenheden en rijgedrag. Er is niet gesproken over de nodige voorzieningen en zo stapelen de problemen zich op en worden vooruitgeschoven. Alleen wanneer de Surinamers vertrouwen krijgen om hun kinderen vroeg te laten fietsen, kan men de ervaring opdoen om deel te nemen aan het verkeer. Door meer fietsers krijgt men een goed wegennet en wordt de verkeersveiligheid aangemoedigd voor fietsende toeristen en fietsende Surinamers. Suriname slaat vooralsnog een verkeersonveilige weg in.
