Het echtpaar Herman Jacob Simson en Elisabeth Hanna Simson – Dannig herdachten woensdag het feit dat zij vijftig jaar geleden het huwelijksbootje instapten. Het ‘gouden’ echtpaar kreeg bezoek van districtscommissaris Mike Nerkust van Zuid West. Nerkust feliciteerde het jubilerend echtpaar namens de president en diens echtgenote en overhandigde de gebruikelijke gesloten enveloppe.
Elisabeth Simson – Dannig vertelt aan Dagblad Suriname dat zij en haar echtgenoot in feite al zestig jaar met elkaar zijn. ‘De eerste tien jaren woonden wij samen om te zien hoe het zou gaan. We hebben de test doorstaan en besloten te trouwen. Op de vraag hoe zij elkaar hebben leren kennen, zegt Elisabeth dat Herman haar thuis bij een vriendin zag. Voor hem was het liefde op het eerste gezicht. Herman vertelde de vriendin dat hij verliefd was op Elizabeth. Zij had al drie kinderen uit een eerdere relatie en was zwanger van haar vierde kind. Ondanks dit gegeven wilde Herman toch een relatie met haar. ‘Ik ben hem erg dankbaar. Ik zeg het elke dag dat ik hem persoonlijk niet kan bedanken, maar de Almachtige daarboven. Als je kinderen hebt die niet van jou zijn en je verzorgt ze toch als jou eigen kinderen. Hij heeft nimmer een onderscheid gemaakt. Herman had zelfs ook twee kinderen uit een eerdere relatie.
Hij heeft ons veel goeds gedaan’, zegt Elizabeth terwijl zij liefdevol kijkt naar haar echtgenoot. Hij heeft een gouden hart, ik kan niets negatiefs over hem zeggen. Als God hem ooit zal nemen van mij zal het erg zwaar voor me zijn. We zijn samen gegroeid.’ ‘Ik hou van haar’, zegt Herman.
Hij is geboren en getogen in Commewijne. Op zijn 21ste verruilde hij ‘Kowna’ voor Paramaribo. Herman vertelt dat hij in 1944 overzee is geweest in Oost – Indië. Ik had vrijwillig getekend om te gaan. In 1947 kwam hij terug naar Suriname. ‘Die drie jaren zijn mijn beste jaren geweest. Je leven was elke dag op het spel, want er was oorlog. Het was niet elke dag schieten met een geweer, er waren ook dagen waarop wij plezier maakten. In 1945 heeft Herman in een vuurgevecht zelfs een schotwond opgelopen. Hij zegt trots op te zijn dat hij heeft mogen vechten voor zijn land. Elizabeth was voor haar relatie met Herman ook in het leger in de functie van korporaal 1. Na het huwelijk stapte zij uit het leger en zorgde voor het huishouden, de kinderen en haar man.
Op de vraag wat hun levensboodschap is aan alle jongeren zegt Herman het volgende. ‘Het leven gaat niet als een knikker van een leien dak. Je komt soms dagen tegen waar je het heel zwaar hebt. Je moet geduld hebben en volhouden.’ Elizabeth voegt hieraan toe: ‘Je moet elkaar leren begrijpen in een relatie. Als er problemen zijn, praat het uit. Als je boos thuis komt, laat je boosheid op straat.’
Widjai Ganesh
