Het is lang niet altijd zo dat personen die het lidmaatschap van belangrijke organisaties hebben verworven, het geestelijke vermogen bezitten de betekenis van die status te onderkennen. Neem nu een instituut als het parlement van Suriname. Wie het heeft over het parlement, heeft het gelijktijdig ook over de politiek. En evenals het gezin, de economie, religie, rechtspraak, vakbeweging, het onderwijs moet ook de politiek een voorname institutie voorstellen. De sterkte van een samenleving houdt ten nauwste verband met de mate waarin kwesties als gezondheidszorg, onderwijs,volkswelzijn, jeugdzorg, gezinsdiscipline, ordehandhaving, rechtszekerheid een goede maatschappij cultiveren en in stand houden. Wanneer regeerders ons wijzen op hun goede beleidsprestaties in het verleden, ligt voor ons als toetssteen het huidige niveau van ons maatschappelijk leven , met tot vandaag een slecht rapportcijfer voor voormalige regiems. Immers, hoe zal het waardeoordeel zijn over een maatschappij, waarvan verstikkende corruptie, kinderarbeid,toenemende kindermisbruik, plichtsverzaking door volksvertegenwoordigers en ambtenaren, verergering van drugs-, drank- en gokverslaafdheid, afnemend respect voor ouderen, mishandeling van vrouwen, toenemende roversbenden, onbetrouwbare politici, apathische ellende en sociale ontworteling van gezinnen de karakteristieken zijn? Het niveau van politiek denken etaleert toch wel het recente voorval te Commewijne. Hoe graag leden van het parlement het steeds weer hebben over hun gebiedsgebonden achterban in stad, district of binnenland, spreekt de grondwet overal over de Nationale Assemblee, hetgeen betekent dat elk gekozen lid daarvan de totale samenleving dient en daarbij de belangen van volk en individu in elk opzicht dient te beschermen en behartigen. De Nationale Assemblee als constitutioneel orgaan, maar ook als organisatie bevindt zich daarom in meerdere institutionele milieus, die niet gebiedsgebonden zijn. De kritische burger heeft het stellig door: de VHP, de NPS, KTPI of PL bekommeren zich niet om het dagelijkse leed van binnenlandbewoners. Het opnemen van een enkeling uit deze categorie burgers in het bestuur van deze politieke partijen is het spel van misleiding. De verhoudingen tussen oppositie en regeringsgetrouwen in het parlement worden meer door emoties gedomineerd, wat nog altijd het gevolg is van de lange nawerking van een verkiezingsnederlaag. Begrijpelijk, want wie als verliezer gevangen zit in een gedroomde politieke toekomst, kan geen nieuw droombeeld fantaseren. Velen zeggen dat denken over de toekomst zinloos is, omdat die op eigen benen vanzelf komt aanlopen. Dat klopt, want die Jan Saliefiguren in het openbaar bestuur staan ons nog helder voor de geest. Daarom is een serieuze denkomslag in de politiek vooral nu een sterk wapen voor verkiezingssucces. Het principe van politieke bolwerken is verleden tijd . Zij die in de politiek met de tijd meegaan, waarin grenzen in uiteenlopende opzichten verdwijnen, nemen afstand van de conservatieve houding van de etnische of gebiedsgebonden achterban. Elke politieke partij , elke politicus mag op elke vierkante meter van ons grondgebied actief zijn, zoals traditionele politieke organisaties het binnenland steeds tot hun domein van politieke jacht en gemeenschapsmisleiding hebben gemaakt. Trouwens, het is de grondwet zelf , die in artikel 53 bepaalt dat de politieke organisatie voor elke burger, die voldoet aan gestelde wettelijke vereisten , toegankelijk moet zijn. Het onderscheid tussen kust-, districts- en binnenlandbewoners is voor de grondwet derhalve niet relevant. Dank zij de gepropageerde ‘mi casa, su casa filosofie’ verkondigd door een partijleider, zal vissen in elkaars vijvers met wederzijdse liefde moeten worden omgeven. Heimelijk bemiddelen tussen de ‘visser’ en de ‘visbaas’ was kennelijk geboden. Een boodschap aan opkomende politici is hier welgemeend: wie in staat is een achterban op te bouwen op grond van een duidelijke ontwikkelingsvisie, daardoor overal in het land burgers voor zich weet te winnen, jongeren middels het gloedvol en aansprekend politiek betoog hoop te geven op een betere toekomst, bezit sterke troeven . In de politiek spelen persoonlijkheid en welbespraaktheid een voorname rol, omdat het bij de beleving van een politicus altijd zal gaan om de vraag welke indruk hij(zij) maakt op anderen. De indruk welke de politicus op anderen maakt, houdt ook terdege verband met zijn ‘rijpheid’, waarbij het gaat om politieke groei en ontwikkeling . Komen wij terug op het recente gejammer over het hengelen in elkaars politieke visvijvers, dan blijft helaas geen ander beeld over dan dat van een Surinaamse politieke wereld, waarin het bereiken van de partij- of politieke top geen graadmeter is voor de gewichtsbepaling van politiek actievelingen . Iedereen mag nu, ongeacht opleiding, reputatie, sociaal milieu , bekwaamheid of gedemonstreerde ongeschiktheid de politieke ladder beklimmen. Als binnenlandbewoners of inheemsen, ook in het kustgebied hun plaats opeisen, zich ook in politiek opzicht wensen te profileren, kan geen sterveling deze burgers de toegang tot welk gebied van ons land dan ook ontzeggen. Zowel BEP , ABOP als andere organisaties vanuit het binnenland bezitten het onvervreemdbare recht landelijk hun politieke activiteiten te ontplooien, geschrei en chantage van een onbeholpen politicus ten spijt.
Stanley Westerborg,
[email protected]
