Er was te midden van politiek tumult een DNA-vergadering gepland om de Wet Bloedvoorziening te behandelen. Er was voorzien dat deze wet niet behandeld zou worden, althans dat de DNA-vergadering niet zou doorgaan. Dit vermoeden is gebaseerd op de praktijk in het parlement dat men de politieke actualiteit nagenoeg altijd bespreekt, ongeacht de agenda van de vergadering. En de politieke actualiteit wordt beheerst door de reshuffling die nu in de maak is. Wij keken wel op toen een coalitielid voor de media met een heel serieus gezicht verklaarde dat het niet doorgaan van de behandeling van de wet, te maken zou hebben met aspecten in de bloedvoorziening waarop in de conceptwet geen acht zouden zijn geslagen. Niets is echter minder waar en daarom is het van belang dat de DNA de conceptwetten die in lijn staan voor behandeling, op de DNA-website plaatst, zodat de burgerij de verklaringen van de DNA-leden kan verifiëren. Het DNA-lid zou hebben gezegd dat de wet niet helemaal goed is voorbereid o.a. omdat er niet gedacht is aan de belangen van de ontvangers van het bloed en bloedproducten. Dit is echter niet waar, er staat onder meer in de wet dat er bij staatsbesluit standaarden moeten worden vastgesteld over de veiligheid van de donoren en de ontvangers. Er zijn drogredenen opgegeven voor het niet doorgaan van de vergaderingen en de lezers van deze krant hebben dat kunnen beoordelen omdat de inhoud van de conceptwet in grote lijnen is uiteengezet. We kunnen het ons voorstellen dat het parlement nu te heet is voor coalitieleden en regeringsfunctionarissen als de vp en de Biza-minister. Onder deze omstandigheden moeten politici die geen antwoord mogen geven over vragen over de politieke actualiteit, zeggen dat ze het antwoord niet kennen of niets mogen zeggen.
De reshuffling wordt niet doorgesproken in de coalitietop. De president heeft grondwettelijk de bevoegdheid om de ministers in zijn kabinet te reshufflen. Omdat de politieke partners kandidaten voordragen waarna de president de ministers benoemt, is het van belang om over de evaluatie van ministers in overleg te zijn met de partijen. De reden voor het afwezig zijn van het overleg is dat de dominante partij in de regeringscoalitie de regering het liefst het regeerteam compleet zelf had ingevuld. Dat de macht gedeeld wordt met een aantal partijen is nog niet geaccepteerd door delen van de partij. Deze regering nu is de kans voor de grootste partij NDP om te wijzen waar ze voor staat. Maar er zijn partners die roet in het eten strooien. Men heeft de politieke partners nodig, maar men heeft ze niet graag. Er zijn naast de politieke top grotere structuren die heel veel in de melk te brokkelen hebben. Wat er nu gaande is, is dat de partners van de NDP aan het wachten zijn wat er door de club wordt beslist. Ministers die niet uit de NDP komen zullen het tijdens deze regering heel moeilijk hebben. De partijpolitieke opinie is onverbiddelijk en meedogenloos tegenover ministers uit een ander kamp. Met ministers die verbaal niet sterk zijn rekent men af, met ministers die mondig zijn wordt verweten dat hun beleid niet goed is, zonder goed te motiveren. Een voorbeeld van dit laatste is de minister van Onderwijs en Volksontwikkeling. Van hem wordt al geruime tijd in radioprogramma’s waarin partijleden hun mening geven, gezegd dat hij niets doet en dat hij zijn handel en wandel moet veranderen. Er zijn divergerende krachten bezig zich te bemoeien met de regering, maar ook met de ambtenarij op het lager niveau. Ook in de overheidsstichtingen en commissies en raden wordt flink bemoeid door bepaalde personen rond de president. Er is steeds gezegd dat deze regering bereid is met iedereen samen te werken. Sinds een aantal dagen wordt een bepaalde oproep door de regering herhaald, waaruit ook moet blijken dat de regering met iedereen wil samenwerken. Intussen weten wij dat dit niet het geval is. De politieke partij NDP kan het best functioneren alleen, waarbij heel efficiënt op de wijze zoals zij dat gewend is beslissingen te nemen, zonder teveel dialooglagen. Er zijn een paar mannen die houden van doen; als ze vinden dat iets gedaan moet worden dan moet het gedaan worden. Zodra andere mensen daarmee bemoeien, gaat het mis. Nu is de schuld van een falende regering geschoven in de schoenen van de ministers. Straks komen de visieloze partijvoorzitters aan de beurt. Visieloze politieke leiders zijn een obstakel in het uitvoeren van het regeerbeleid. De NDP zit met de waardeloze politieke partners in haar maag. Men probeert daarmee te leven, maar strubbelingen zullen niet uitblijven.
Waar de bevolking baat bij heeft na de verkiezingen is een stabiele regering. Daarvoor is het van belang dat er deugdelijke politieke structuren in place zijn waarin de politieke partijen met elkaar praten. Dat stukje weggeven van macht naar een coalitietop moet de achterban van de NDP begrijpen. De buddy’s van het staatshoofd moeten dat ook begrijpen. Want in DNA zit de president alleen om zijn zaak te bepleiten. Zolang de beslissers en de achterban van de NDP niet tot dit inzicht zullen komen, zal het blijven broeien in de regering. En zondebokken buiten de NDP zullen altijd wel te vinden zijn.
