Twee ministers zijn de afgelopen dagen door de president vanwege zijn grondwettelijke bevoegdheid bedankt. Toen de president een aantal ministers reshuffelde, werd al de opmerking gemaakt dat de president als leider van de regering er beter had gedaan om naar de grondoorzaken te kijken wanneer consequenties worden verbonden aan het disfunctioneren van de regering of delen daarvan. Wanneer niet gekeken wordt naar de grondoorzaken dan is de kans groot dat weer noodzaak bestaat voor het vervangen van ministers. Eerder merkten wij op dat in de militaire periode ook ettelijke ministers al waren gereshuffeld. Dat is als gewoonte heel inefficiënt, omdat we geen uitgesproken deskundigen in de regel als minister zetten. Daardoor hebben ministers maanden en soms jaren nodig om de materie zich eigen te maken en de prioriteiten van het ministerie te vernieuwen en te herbevestigen. Als de druk van de president en de vp ontbreekt, worden termijnen zelfs in deze toestand van verkennen en aanzet geven, wel uitgezeten. De grondoorzaak van het falen van een aantal ministers is dat het ontbreekt aan een duidelijke lijn bij de regering wanneer het gaat om de heilige filosofie op basis waarvan de regering de administratie zal draaien. Er zijn geen heilige morele waarden en normen vanuit de president waaraan alle ministers, vriend of partner, gebonden zijn. Het aanstellen van ministers is niet onderhevig aan strenge normen en ministers worden niet beschermd wanneer ze hun taak op basis van hun wettelijke verantwoordelijkheid wensen uit te voeren. Ministers zijn niet onderhevig aan functioneringsnormen die afkomstig zijn van de president, maar ook van derden die constitutioneel niet in relatie staan tot de minister. Met andere woorden er zijn krachten buiten de president om, die bepalen omtrent het functioneren en het aanblijven van ministers. Het is jammer dat er geen lijn dus ook geen leiding uitgaat van de leider van de regering.
Wanneer wij specifiek kijken naar het afzetten van de ministers dan was met betrekking tot die van RGB al enigszins voorspeld dat hij of de zaak op orde zou stellen op het ministerie of dat hij zou aftreden. In dat kader moet ook het formeel gesprek van 5 minuten worden gezien dat hij had met de president. Deze minister die afkomstig is uit de bestuurlijke kern van de NDP heeft een relatief goede start gemaakt op het ministerie dat hij eerst toevertrouwd had gekregen. De activiteiten die in de media verschenen vanuit dit ministerie zijn daar getuige van. Deze goed functionerende minister is door de president zelf in problemen gezet, omdat hij vanuit een positie waar hij het goed deed, verplaatst werd naar het hol van de leeuw. Als er geen duidelijk anticorruptiebeleid bestaat vanuit de president – en dat beleid is er nu niet – dan is het onmogelijk voor een RGB-minister om goede zaken op dit ministerie te doen. Wat speelt is dat DNA-leden ook als bemiddelaars optreden met stapels verzoeken en stroken van burgers, vaak met het oogmerk om zo loyalisten te kweken in ruil voor hun gunsten als regelaar. Er ontstaat een rij met oneigenlijke en terechte verzoeken. Worden de mensen in de normale administratie gezet waar langzaamaan maar zeker wel output uit rolt, dan worden burgers boos en DNA-leden beginnen zich gepasseerd en onbelangrijk te voelen. Volhardt de minister in zijn lijn van gelijke behandeling, dan kunnen we ons bloeddorstige politici wel voorstellen. De afgezette minister van RGB heeft wel steken laten vallen en dat zal zeker niet liggen aan academisch of analytisch denkvermogen. De omstandigheden liggen in de politieke sfeer en de minister kon – wellicht vanwege ontbrekende overtuiging bij hem zelf – geen verantwoording afleggen o.a. in de zaak Gopie. Welk minister het nu beter gaat doen en wat beter is, is een vraag. Beter zou kunnen betekenen dat de waslijsten waarmee zijn politieke kampgenoten lopen, snel worden afgerond met voorkeur boven de andere aanvragen van de rest van de bevolking. Wat het ontslag van de minister van OW betreft, moet gesteld worden dat vanaf de eerste seconde toen deze minister werd aangekondigd, zijn voordracht gebaseerd was op een leugen en oneerlijkheid. Hij werd voorgesteld als de kandidaat van de coalitiepartij NS, terwijl de man in hart en nieren paars is. Die onzuiverheid heeft deze ministers getypeerd en hij zal de geschiedenis ingaan als de minister die de meest doorzichtige derdewereldtechnieken heeft gebruikt om zijn eigenlijke bedoeling op OW tot uitvoering te brengen. De koe is gemolken, de missie is volbracht. De indruk bestaat dat deze minister voldaan plaats zal maken, omdat een missie zeker moet zijn bereikt. Het meest verwarrend en hypocriet zou het zijn om te stellen dat de president de ministers opzij heeft gezet omdat hij na ampele overwegingen ontevreden over hun functioneren zou zijn. De uitgiftes in de area of interest zijn geen acties die de minister buiten de president om in zijn uppie heeft gedaan. De lijnen worden door de president uitgezet. De president heeft niet veel gereisd voor 2010 en hij behoorde te weten dat ministeries als OW, RGB en NH al jarenlang een kunu met zich meedragen. Voordat ministers op deze plekken worden geposteerd, dient een speciaal gesprek in het kader van corruptie plaats te vinden. De president pleegt wanprestatie als hij deze ministeries niet close monitort en enkele medewerkers de administratie daarover laat voorbereiden. Als deze ministers niet hebben gefunctioneerd, dan is de president daar mede schuldig aan. Op RGB worden brandjes geblust en de slappe houding van de president tegenover de corruptiebestrijding zal aan geen enkele minister ruimte geven om lang aan te zitten, tenzij de oppositie haar mond houdt en een ruilhandel pleegt. Ministers die orde op zaken zullen stellen op hun ministeries zullen geslachtofferd worden door hun eigen partijgenoten die zich gestremd voelen in de door hun gehanteerde patronagepolitiek.
