Ons land heeft altijd een Straatnamencommissie gehad, maar niemand wist wie er precies allemaal zitting hadden in deze commissie. Bovendien werden vaak politieke loyalisten benoemd in voornoemde commissie die vaak door nepotisme, patronage en zelfs corruptie de naamgeving van onze infrastructuur verzorgde. Tot taak van de commissie zal waarschijnlijk ook de herbenoeming – in de breedste zin van het woord – van straten, pleinen en wegen maar ook belangrijke (historische) gebouwen en bruggen behoren. Voorts moeten ook de gewone voorbeeldige mannen of vrouwen (geen politici) adequate aandacht krijgen van deze commissie zoals mijn aimabele en zeer integere grootvader Wulfing Ramphal Roeplall die aan de Tourtonnelaan heeft gewoond, en bijna in heel Suriname bekend stond als hardwerkende “karreman”. En voorts als wijze Hindoegeleerde in diverse raden en besturen heeft gezeten. Als nazaat ben ik bijzonder trots op deze noeste en eerlijke werker die nooit zijn geboorteland heeft verlaten en hier is begraven. Het is zeker een verrijking dat nu ook de ervaren en kritische wetenschapper Benjamin Mitrasingh deel uitmaakt van deze commissie. Wederom zal ik niet nalaten om nogmaals aandacht te vragen nu eindelijk een straat of een deel van de Tourtonnelaan te vernoemen naar de zeer bekende en altijd voorbeeldige dokter Henk Mac Donald die toevallig ook aan de Tourtonnelaan woonde en op heel tragische wijze aan zijn einde is gekomen. In een eerder ingezonden stuk in een plaatselijk dagblad had de gerenommeerde parlementariër Vishnudatt ook al verzocht om een straat of steeg naar deze medicus te vernoemen en zijn borstbeeld dat in deplorabele staat verkeerde aan de Tourtonnelaan te restaureren. Voor de toen aan de macht zijnde Nieuw Frontregering was dit verzoek aan dovemansoren gericht. Historische namen van belangrijke straten in onze hoofdstad werden wel vernoemd naar veelal corrupte politici die nauwelijks iets hebben betekend voor ons land. Een uitzondering wil ik maken voor de befaamde en onvergetelijke politicus Johan Adolf Pengel die veel voor de armen en of werkzoekenden heeft gedaan. Ook al waren sommige van zijn initiatieven omstreden. Hij was zo populair dat zelfs zijn verbroederingskameraad Lachmon hem gratis een zetel van Saramacca aanbood in de Staten van Suriname om zitting te nemen. Lachmon was heel gul met het weggeven van politieke winsten, want terwijl de VHP in 1969 de verkiezingen had gewonnen, mocht Jules Sedney (vroegere NPS’er) als Creool premier worden.
Dit jaar valt de 150-jarige herdenking van de afschaffing van de slavernij “Keti-Koti” samen met toen onze eerste Chinese en Hindostaanse landgenoten respectievelijk 160 en 140 jaar geleden aankwamen in ons land. De commissie zou aan de regering kunnen adviseren om markante personen die een historische bijdrage hebben geleverd aan bijvoorbeeld de vooruitgang, het welzijn en of de opvoeding van deze burgers, voor te dragen voor benoeming naar een straat, park of plein bij een monument opgericht ter ere van deze groepen. Belangrijke personen in de wereld die verbonden zijn geweest met ons land en of een grote bijdrage hebben geleverd, zullen ook gememoreerd moeten worden. Het is daarbij raadzaam om met prioriteit vrouwen meer aandacht te geven, omdat bijna alle belangrijke straatnamen, pleinen en bruggen in Suriname zijn vernoemd naar voornamelijk (onbelangrijke) mannen. Voor de jeugd heeft mijn suggestie ook een historische, psychologische en opvoedkundige waarde. Onze nazaten zullen respect moeten opbrengen voor prominenten uit beide seksen hoewel in de commissie alweer de mannen in aantal overheersen. Mijn voorgevoel geeft echter aan dat deze commissie voortvarend te werk zal gaan en daarbij kritisch en neutraal zal zijn bij het doen van haar voordrachten. Minister Moestadja van Binnenlandse Zaken verdient heel veel lof met het opnieuw installeren van een Straatnamencommissie voor een korte periode van een jaar aangezien de vorige commissie nauwelijks functioneerde.
In de naamgeving van de infrastructuur en andere belangrijke gebouwen in ons land moet te merken zijn dat wij als volk een eenheid vormen en dit in de toekomst in alle opzichten ook willen blijven. Wij moeten een voorbeeld zijn voor de hele wereld! Het kan nooit zo zijn dat als er bijvoorbeeld verkiezingen zijn geweest hardwerkende ervaren ambtenaren naar huis worden gestuurd door de nieuwe machthebbers, en profiteurs, onervaren lieden en of vriendjes in hun plaats worden benoemd. Behalve dat dit geen pas geeft, is dit op den duur nauwelijks te betalen voor ons land. Dit is ook geen toonbeeld van eenheid, hoezeer er allerlei drogredenen worden verzonnen om deze gedragslijn goed te praten. In die eenheid moeten wij ook tonen dat wij een vredelievend volk willen zijn. Namen van personen die hebben gestreden voor de vrede zullen nooit mogen ontbreken in het straatbeeld van onze hoofdstad bijvoorbeeld Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Nelson Mandela. Volgens mij hebben deze “grootmachten” een grotere betekenis en voorbeeldwerking gehad voor de mensheid en het nageslacht dan Henck Arron, Frederik Derby en Jagernath Lachmon. Ook bij de keuze van (nationale en internationale) (sport)helden moet de eenheidsgedachte altijd voorop staan. Vriendschap geeft ook ruimte voor conflicten. Maar deze mogen nooit meer leiden tot massamoorden zoals die in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In de straatnaamgeving zullen bekende namen van belangrijke wetenschappers (nationale en internationale) nimmer ontbreken. Zij kunnen het nageslacht inspireren en stimuleren om het goede voorbeeld te volgen. Met deze aanzet verwacht ik de commissie aan het denken gezet te hebben bij het dankbare maar vooral tijdrovende werk dat zij moet verzetten. Van hun aanbevelingen voor de naamgeving, zullen we zeker genieten, hoewel ik de commissie kritisch blijf volgen. Desondanks wens ik hen veel succes toe met de werkzaamheden.
Robby Roeplall
