In het weekend heeft er zich een bestuurswisseling voorgedaan bij de grootste sportbond van Suriname, de SVB. Er was veel kritiek tegen het vorige bestuur, omdat vernieuwing, daadkrachtig optreden en een krachtige push zijn uitgebleven. In het nieuwbakken bestuur zit een aantal personen uit het oude bestuur. De voorzitter is wel bekend als een sportman, manager en onderzoeker, maar niet als voetbalpersoonlijkheid. Het gevaar zit er dan daarom in dat er een risico is van overheersing door de ervaren bestuursleden over de nieuwe voorzitter. Het gevolg daarvan kan zijn dat het bestuur weer verzandt in de oude manier van doen die zoals een van de kandidaten het zei inderdaad gekenmerkt werd door het draaien van een Topsectie-competitie en het organiseren van een Lidbondentoernooi. Dat er geen projecten zijn uitgevoerd of vernieuwing heeft plaatsgevonden, wordt niet beweerd, maar het was duidelijk dat deze beweging sterk aangestuurd werd onder meer vanuit de Fifa. We hebben een bestuur gehad dat 2-3 keren heeft aangezeten en op gegeven moment zelfs de durf had om een meerjaren beleidsplan (Visie op de ontwikkeling van het Surinaams voetbal 2010-2013 ) kenbaar te maken. Dit plan is goedgekeurd door de alv kennelijk, maar de uitvoering daarvan is niet geëvalueerd. Als gekeken wordt naar de overall opzet van de SVB dan moet gezegd worden dat de Commissie Jeugdvoetbal als zodanig niet heeft gefunctioneerd. Deze commissie heeft nagelaten om jeugdvoetbal te promoten in alle districten. Een zwaar verwaarloosd district is bijvoorbeeld Wanica en Commewije die niet eens zo ver van Paramaribo liggen. Ook de overige districten worden zwaar verwaarloosd en veel wordt overgelaten aan vrijwilligers die de moed kunnen opbrengen om competitievoetbal te organiseren. De SVB bemoeit niet als zodanig met jeugdverenigingen die onder moeilijke omstandigheden met weinig kader in de districten actief zijn. Men laat ze hooguit toe tot de jeugdcompetitie, met de mededeling dat ze liever in hun buurt hadden moeten spelen. Maar het bevorderen van jeugdvoetbal bij de lidbonden, zover gaat de SVB niet. Wat de SVB nu moet doen, is het verplicht stellen aan alle lidbonden om een jeugdcompetitie te draaien. Alle teams om te beginnen in de hoogste klasse van de bond moeten een jeugdteam hebben. Veel aandacht moet besteed worden aan de U-7 en de U-9. De Commissie Lidbonden heeft ook een slechte job gedaan door alleen te letten op het lidbondentoernooi en eventuele conflicten oplossen. Deze commissie moet meer gaan bemoeien met de lidbonden om deze vanuit een beleidsplan te sturen. Er vinden veel misstanden plaats bij de lidbonden, waarvan de grootste zijn grootschalig misbruik van alcohol, wanprestaties van arbiters, drugsgebruik voor wedstrijden, geweld en intimidatie door supporters en openlijke racisme. Deze commissie is afwezig van de lidbonden en komt alleen om de competitie te openen en de prijzen uit te reiken. Met hun consumptie zou men vaak ter plekke ook niet het goede voorbeeld geven aan jonge supporters en spelers, wordt wel eens gezegd. Deze commissie moet zwaar werk gaan verrichten aan uniforme reglementen in alle lidbonden. De scheidsrechterscommissie heeft wel werk in de breedte verricht, maar weinig in de diepte. Er zijn veel arbiters opgeleid, maar de groep ontbeert zwaar het vermogen om zelfs jeugdwedstrijden te leiden. De commissie moet gaan letten op de kwaliteit die het aflevert. In het verlengde hiervan moet het bestuur ook zwaar gaan letten op het functioneren van de tuchtcommissie. Er zijn gevallen bekend waar degene die een straf krijgen opgelegd nooit een stuk ontvangen, maar derden in de samenleving wel. Ook moet erop gelet worden dat leidinggevenden zichzelf niet groter opstellen in termen van exposure aan het publiek, dan zoals bedoeld, dus dat men het tuchtcollege vooral bij de jeugd niet gebruikt voor het eigen gewin. De commissie opleidingen hebben ook zwaar teleurgesteld. Men schitterde door complete afwezigheid in de districten. Daardoor is er een schrijnend tekort aan jeugdtrainers, waardoor jeugdverenigingen moeilijk van de grond komen. In het kader van de begeleiding van jeugdspelers is het een uitdaging voor het huidig bestuur om een manier te vinden (via Sport en Jeugdzaken) om jeugdtrainers ter beschikking te doen stellen aan jeugdclubs. De weinige gediplomeerde trainers hebben nauwelijks oor voor teams die geen groot geld kunnen aanbieden. Die lijn trekt men ook door naar de jeugd. De alv heeft nooit zwaar een punt gemaakt van het niet degelijk uitvoeren van het meerjaren voetbalbeleidsplan. Enige punten waarin het aftredend bestuur meer aandacht had moeten besteden, is bijvoorbeeld het afronden van de volgens de bond ‘gaande’ discussie inzake de inzet van Nederlandse spelers van Surinaamse roots (zogenaamde dubbele nationaliteit). De SVB heeft geen visie kunnen ontwikkelen en nog minder druk kunnen uitoefenen. De publieke belangstelling is ook een punt dat nog steeds tegenvalt. Het bestuur heeft hieraan niets kunnen veranderen. In het plan van de SVB valt op dat voor het overgrote deel de nadruk ligt op de SVB-accommodaties (dus van de Topsectie), de Topsectie-competitie en de nationale selecties. De beïnvloeding van het totale voetbalgebeuren in Suriname is er niet bij, ook wat betreft de jeugd. Een aangelegenheid die ook bekeken moet worden bij de SVB is de wijze waarop de bondsmiddelen worden besteed en het vermijden van belangenverstrengeling met bestuursleden. Een nieuwe uitdaging van het huidige bestuur zou moeten zijn het bestrijken van het totale territorium van Suriname en het beïnvloeden van alle lidbonden. Daaraan heeft het veel geschort in de afgelopen periode. Een beter plan met deadlines en een bredere scope kan korte termijn successen opleveren en die op lange termijn. Aan het nieuwe bestuur wordt veel kracht toegewenst.
