Wanneer je hoort over het leegroven van een Centrale Bank, denk je vaak aan dramatische ontknopingen waarbij dictators met hun laatste wanhoopsdaad hun land verlaten.
Echter, in Suriname ontvouwde zich tussen 2015 en 2020 een sierlijke maar vernietigende roof bij klaarlichte dag. De betrokkenen? Niet rebellen of buitenlandse mogendheden, maar gekozen leiders uit de eigen gelederen van de Surinaamse regering onder leiding van Desi Bouterse en Ashwin Adhin. Gouverneur Robert van Trikt van de Centrale Bank van Suriname (CBvS) stond destijds aan het roer.
Het vertrouwen van lokale banken werd ernstig beschaamd toen bleek dat er ongeveer USD 200 miljoen uit hun reserves werd gehaald voor andere, schimmige doeleinden. Dit geld, zorgvuldig geparkeerd bij de CBvS voor veilige bewaring, verdween zonder uitleg of verantwoording.
De enige personen die voor deze gigantische diefstal werden vervolgd, waren Van Trikt en enkele handlangers. Opmerkelijk is dat Van Trikt, in afwachting van zijn vonnis, in vrijheid zijn leven mag voortzetten, een contrast dat scherp afsteekt tegen de aanhouding van bijvoorbeeld de directeur van de Surinaamse Postspaarbank, die wel vastzit.
Tot op heden blijft het onduidelijk waar deze enorme som geld naartoe is gegaan. Verhalen doen de ronde over het financieren van aardappelen en uien, maar dat verklaart de omvang van het verdwenen bedrag niet. Het is dan ook opvallend dat de leden van de Raad van Commissarissen, belast met toezicht, zonder gevolgen zijn gebleven.
Dit schandaal staat opnieuw symbool voor een tragisch patroon in Suriname, waar de grootste bedreigingen niet van buitenaf komen, maar van binnenuit. Terwijl de wereld vertrouwt op de robuuste controlemechanismen van de 10 grootste centrale banken wereldwijd, blijft Suriname achter met een bitter gevoel van verraden vertrouwen en onbeantwoorde vragen.
