De slechte werkomstandigheden van luchtverkeer personeel in Suriname is al vaker in het nieuws verschenen. Het personeel zocht donderdag weer de media op. Deze keer vanwege het uitblijven van gelden waar ze recht op hebben. Zij hebben het over een achterstand van 8 maanden. Zowel de minister van Transport, Communicatie en Toerisme, Uraiqit Ramsaran, alsook de directeur, mevrouw Estrea Noordzee. waren niet bereikbaar voor commentaar.
Het gaat hier om aspirant luchtverkeersleiders, die de luchtverkeersleiders assisteren in het veilig houden van het luchtruim. Vorige maand, op 11 november, zijn ze bij vicepresident Ronnie Brunswijk geweest, die opdracht gaf tot uitbetaling van de achterstallige gelden. Op 13 november zijn de missiven ondertekend, hetgeen de goedkeuring van de uitbetaling bevestigde.
Er is zelfs voorgesteld door de viceprecident om het geld per kas uit te betalen, hetgeen mevrouw Noordzee weigert te doen.
De chef van de afdeling, de heer Sabajo. stuurt een bericht dat niemand verlof mag opnemen, zegt een verontwaardigde medewerker. Dit bericht viel verkeerd bij de medewerkers, omdat zij ervan uitgaan dat hij zijn salaris aan het eind van de maand krijgt en zij nauwelijks wat kunnen kopen voor hun gezin vanwege het uitblijven van salarissen.
Een tweede baan kunnen zij niet aannemen vanwege de intensiteit van het werk als luchtverkeersleider.
De belofte bij aanvang van de werkzaamheden als aspirant luchtverkeersleider was dat ze binnen 3 maanden een tegemoetkoming zouden krijgen.
Deze aspiranten hebben 4 maanden lang keihard bijgedragen aan deze opleiding. Zij zetten zich volledig in op zowel de luchthaven te Zorg en Hoop als de Johan Adolf Pengelluchthaven.
Behalve het uitblijven van het salaris is er ook niets geregeld voor een zorgverzekering, de beloofde BAZO SZF.
Als er kritische vragen gesteld worden aan mevrouw Noordzee, krijgen de medewerkers geen antwoord.
Op 15 oktober vond een vergadering plaats met mevrouw Noordzee. Zij beloofde haar uiterste best te zullen doen om de salarissen in november te laten uitbetalen.
Half november ontvingen de medewerkers een bericht dat het december wordt. Op 10 december werd er door het personeel geïnformeerd naar de stand van zaken
Uiteindelijk is dit het bericht dat ze kregen:
- “goedemorgen iedereen, hierbij deel ik u mede dat vanwege organisatorische redenen het helaas niet lukken de tegemoetkoming deze maand aan u te betalingen. We hebben alles op alles gedaan. Ik begrijp best wel dat dit geen prettig bericht is. Desondanks doe ik wederom een beroep op u om wat geduld te betrachten en u gewoon te begeven op uw werkplek.“
Dit bericht schoot de medewerkers in het verkeerde keelgat. omdat zij al eerder hadden gevraagd om wat voor organisatorische redenen het gaat, vanwege het feit dat het geld ten behoeve van hen reeds is vrijgemaakt. Mevrouw Noordzee reageert nog steeds niet op vragen van de medewerkers.
De medewerkers vragen zich af wat de rol van mevrouw Noordzee is, aangezien zij zich voordoet als minister of vicepresident. Er moet een onderzoek komen, omdat dat tot nu toe niet is geweest en niemand van hogerhand heeft mevrouw Noordzee nog ter verantwoording geroepen.
Mevrouw Noordzee zei in een telefonisch gesprek met de vicepresident in november. toen de mederwerkers de vicepresident een bezoek hadden gebracht, dat er geen geld is voor de salarissen. De vicepresident echter zei dat dat niet waar is, omdat het geld al is vrijgemaakt.
De medewerkers zijn het er allemaal over eens dat mevrouw Noordzee haar werk niet naar behoren doet en eisen haar ontslag. Behalve de slechte leiding klagen ze ook over het ontbreken van behoorlijk meubilair, de deplorabele toestand van het gebouw en lange werkdagen.
Waarom de medewerkers zo lang geduld betrachten is, omdat ze deze baan als luchtverkeersleiders bewust hebben gekozen en een mooie uitdaging vinden. Het breekt dan wel de motivatie van jonge mensen om je in te zetten als je zo behandelt wordt.
De regering heeft het over duurzame ontwikkeling. Deze jonge mensen willen zich inzetten en willen de ondersteuning in deze ontwikkeling zien. Het is niet de politiek die hen daar heeft gezet. Ze zijn naar school gegaan, hebben een diploma gehaald en doen verantwoordelijk werk waar ze niet mee kunnen blunderen. Mensenlevens staan op het spel,vandaar dat ze er serieus mee omgaan.
Zowel mevrouw Noordzee als chef Sabajo verwijzen steeds naar het ministerie. De medewerkers willen gewoon hun geld en hopen dat deze noodroep via de media een wake up call is voor de luchtverkeersleiding.
