De opnamestop bij 3 ziekenhuizen heeft tot een gevaarlijke situatie geleid in Suriname. De opnamestop betekent dat tot nader order de 3 ziekenhuizen geen patiënten zullen opnemen voor behandeling en observatie. Dat betekent dat de druk op het Academisch Ziekenhuis Paramaribo en MMZ te Nickerie groter zal worden. Deze ziekenhuizen hebben bij tijd en wijle ook te maken met personeelstekorten en niet te vergeten een schaarste aan verbruiksmiddelen en kapotte vitale medische apparatuur.
Heel regelmatig hebben we het hier ook gehad over de stakingen die gaande zijn in ziekenhuizen en de problemen met de rechtspositie van het personeel. We hebben nu een arts en een voormalig bestuurslid van de vereniging van medici als minister van Volksgezondheid. De bewindsman is technisch goed onderlegd en begrijpt beleidsmatig de werkzaamheden van zijn ministerie, omdat hij een arts is. Technisch is het een man met de geschikte competenties om een minister van Volksgezondheid te zijn, maar onder deze minister zijn er toch te veel problemen in de ziekenhuizen. Toen het bericht van een ziekenhuis opnamestop door een krant digitaal werd gelanceerd, maakte een lezer online de opmerking dat door deze opnameproblemen onlangs een persoon in Suriname is gestorven. Deze berichten halen het nieuws niet, omdat de getroffen familieleden het dan te druk krijgen met het organiseren van een begrafenis en het houden van rouwzittingen. Dit alles is trouwens nu een zeer kostbare zaak. Familieleden zijn in een zodanige stemming dat ze niet de tijd en energie hebben om zaken in de media te brengen of te gaan ‘vechten’ tegen het onrecht. In elk geval is het opmerkelijk dat onder de huidige minister te veel problemen zich voordoen die te maken hebben met het ter beschikking zijn van middelen om ziekenhuizen te draaien.
In een berichtgeving is duidelijk aangegeven om welke knelpunten de Ziekenhuisraad besloot om over te gaan tot de opnamestop. Uit de berichtgeving is begrepen dat de maatregelen van het stopzetten van opnames gericht is op de patiënten met een SZF-verzekering. Ten eerste gaat het om de systematische late en onvolledige betalingen vanuit het SZF. Op zich is dat een onbegrijpelijke zaak, omdat wij hebben begrepen dat de SZF-premies die door voornamelijk de ambtenaren worden betaald, ruim voldoende zijn om de kosten voor medische zorg aan deze groep te financieren. De SZF-premies zijn op een behoorlijk goed niveau en het gaat hier om een behoorlijke pool van tussen de 40.000 en de 50.000 verzekerden en even zoveel premies die worden betaald. Wat is dan de oorzaak dat het SZF de middelen niet overmaakt aan de ziekenhuizen?
Deze zaak is nooit opgelegd en verhelderd door het SZF zelf die heel zelden als organisatie voor verzekeringen in het nieuws is.
We lezen verder dat het SZF eenzijdige inkortingen pleegt op de factuurbetalingen die aan de ziekenhuizen worden betaald. Dat doet het SZF elke maand zonder enige verdere uitleg te geven over de inkortingen. De Ziekenhuisraad laat weten dat de tarieven van lab en radiologie al een meer dan een jaar geleden zijn overeengekomen. Deze afspraken tussen het SZF en de NZR zijn een jaar oud maar kunnen niet worden geïmplementeerd, ze worden niet betaald aan de ziekenhuizen. De ziekenhuizen weten wel dat particuliere labs en radiologie-klinieken deze tarieven wel via het SZF betaald krijgen. Daar komt dus een stukje discriminatie en willekeur om de hoek kijken end aarover moet er een verhelderend gesprek komen.
Er zijn ook tarieven overeengekomen tussen het SZF en de ziekenhuizen voor operatiekamers, bevallingen en high care afdelingen. Er is een principe-akkoord vanuit het SZF en Volksgezondheid met de NZR, maar dit akkoord kan niet geëffectueerd worden. Een principe-akkoord moet eerst omgezet worden tot echt akkoord en daarna wordt het uitgevoerd. Een principe-akkoord geeft wel aan, dat partijen die bevoegd zijn besluiten te nemen, wel akkoord zijn over de inhoud van een nog formeel te sluiten afspraak. Het akkoord kan niet worden getekend op het moment van de overeenstemming omdat onder andere nog formele stukken moeten worden opgemaakt en opgeschoond. Het principe-akkoord had dus nu al ondertekend moeten zijn en de uitvoering had niet zo lang op zich moeten laten wachten. Het een ander betekent dat de administratieve afhandeling van dit soort moeilijke processen te wensen overlaat op het ministerie van VGZ met dan de gevolgen van dien.
Een andere zaak waarover we al jaren horen is dat de ligdagtarieven voor het laatst in 2022 zijn aangepast. Echter moeten we hier wel stellen, dat als we ons niet vergissen een hoge inflatie zich juist al zijn intrede had gedaan, maar waarschijnlijk was hiermee geen rekening gehouden bij tariefsaanpassingen. Nu zou er een overeenstemming zijn tussen Volksgezondheid en het SZF en de NZR om de tariefsaanpassing gefaseerd uit te voeren in 2 trajecten. Deze verhogingen, die eerst in april 2024 en daarna oktober 2024 zouden worden uitgevoerd, zijn uitgebleven.
De ziekenhuizen hebben aanspraak op kapitaal voor de aankoop van geneesmiddelen via het BGVS. Deze middelen zouden ook niet worden beschikbaar gesteld. Ook wordt er geen geld vrijgemaakt voor de aankoop van reagens en medische verbruiksartikelen.
Intussen is Suriname een land waar goud in de grond zit. Er worden diepe kuilen van honderden meters in de Surinaamse grond gegraven en kilo’s goud uit het land verkocht, maar de El Dorado’s van Suriname zijn straatarm, zodanig dat ze niet eens in een ziekenhuis kunnen worden opgenomen, omdat er een opnamestop is. Dit alles heeft niet te maken met het niet hebben van geld maar met wanbestuur, niet in de laatste plaats bij Volksgezondheid. De minister kan voor het wanbeleid niet ongestraft op zijn stoel blijven zitten, want uiteindelijk is hij eindverantwoordelijk.
- (In de loop van maandag werd bekend dat het ministerie van Volksgezondheid, de Nationale Ziekenhuis Raad en het Staatsziekenfonds constructief overleg gevoerd hebben Voorlopig is het besluit genomen om de aangekondigde opnamestop tijdelijk op te schorten in afwachting op vervolgoverleg deze week.)
