Armoede en kolonisatie

Armen en rijken 

Wereldwijd, ook in Suriname, is de bevolking verdeeld in twee groepen: armen en rijken. De armen overleven met minimale basisbehoeften en de rijken hebben een mooi leven in alle luxe, soms zelfs in overbodige weelde.                 

Kolonisatie gaat door                                                                                                                                     Kolonisatie betekent het aanleggen van een of meer kolonies in een vreemd gebied voor eigen belang. Suriname is decennia gekoloniseerd door onder andere Nederlanders die zoveel mogelijk rijkdommen zoals hout en goud hebben meegenomen naar Nederland. De arme mensen zijn gebruikt en misbruikt voor het zware exploitatiewerk. Denk aan de inheemsen, marrons, hindoestanen en de Javanen. Deze kolonisatoren hadden maar een doel en dat was om zelf rijk en rijker te worden. Rijkdom vergaren had geen einde. Ze hadden geen empathie om iets terug te doen voor de armen, om hun leven ook een beetje te verbeteren. Integendeel werden de armen mishandeld en vermoord als ze probeerden op een of andere manier te protesteren. 

Na een lange strijd werd Suriname in 1975 onafhankelijk. Deze Surinaamse strijders namen de macht over en beloofden het volk een beleid waarin iedereen, ook de armen, het economisch beter zouden hebben. Het kolonialisme werd door de Surinaamse beleidsmakers van alle kanten bekritiseerd. De gemaakte beloften dat ook de armen zouden mee profiteren van de welvaart, waren echter leugens. In  plaats daarvan werd het beleid van de kolonisatoren overgenomen en gecontinueerd door de Surinaamse rijken om alleen zichzelf te verrijken. Onze eigen Surinamers werden de nieuwe kolonisatoren. En dit beleid gaat nog steeds door.                                          

Armoede blijft in stand                                                                                                                                   Tot de dag van vandaag is er grote armoede in Suriname: de basisbehoeften ontbreken. De meeste hebben geen eigen dak boven hun hoofd, niet genoeg geld voor goede voeding, onvoldoende toegang tot goed onderwijs voor hun kinderen en slecht tot niet bereikbaar gezondheidszorg.  Opgroeien zonder deze behoeften is demotiverend, leidt tot depressies en doodt toekomstige doelen. De jongeren beseffen dat ze geen plannen kunnen maken om te studeren voor bijvoorbeeld arts of advocaat. Ook dromen om een voetballer te worden zullen dromen blijven. Vanuit zo een situatie is de stap naar criminaliteit, drugs en alcohol gebruik makkelijk gezet.              

Slot

Armoede wordt gecreëerd en in stand gehouden: het zal niet op een dag verdwijnen. De machtige mensen die het globaal beleid bepalen, zijn bezig om alleen hun rijkdommen te vermeerderen. Zo zijn oorlogen noodzakelijk om de macht en rijkdom van de wapenfabrikanten en handelaars te vergroten. Er is totaal geen plan voor de armen: ze worden vermoord, lijden honger, verliezen alles. Politici, ook Surinaamse, proberen niet de armoede te bestrijden maar de belangen van de gevestigde groep te ondersteunen. 

Als bijvoorbeeld het Surinaams beleid de arme groep echt zou willen helpen, dan zouden er geen armen in Suriname zijn. Arme mensen zullen zelf moeten nadenken en hard werken om alvast de basisbehoeften voor zichzelf te realiseren. Heel belangrijk in het leven is een dak boven het hoofd, een eigen woning, waar je na alle stress van buiten, tot rust komt. Deze woning moet uiteraard staan op een eigen perceel. Wacht niet op realisatie van politieke beloften, kijk rond, vraag informatie en vraag gelijk een stuk land in grondhuur en begin aan je eigen ontwikkeling. Dit is een eerste kleine stap.

S.R.           

error: Kopiëren mag niet!