Het openbaar vervoer in Suriname laat nog steeds te wensen over als het gaat om toegankelijkheid voor mensen met een beperking. Ondanks dat deze groep een wezenlijk deel van de samenleving vormt, is er nauwelijks sprake van een algehele inclusieve voorzieningen in bussen, busstations of andere openbare transportmiddelen.
Mensen met een fysieke beperking worden dagelijks geconfronteerd met obstakels. Het ontbreken van rolstoeltoegankelijke bussen, opstapplaatsen zonder hellingen en chauffeurs die niet getraind zijn om om te gaan met personen met een beperking, maken het gebruik van het openbaar vervoer voor deze groep een bijna onmogelijke opgave.
Voor visueel beperkte mensen ontbreekt het vaak aan braille-aanduidingen of auditieve aankondigingen in voertuigen en stations. Er is wel een aparte service bij het openbaar vervoer maar die is nogal gebrekkig.
In gesprek met diverse burgers geven ze tegenover de redactie van Dagblad Suriname te kennen dat het probleem al begint bij de infrastructuur. Als busstations, trottoirs en haltes ontoegankelijk zijn, maakt het niet uit hoeveel bussen je toevoegt. Mensen met een beperking worden op een dusdanige manier structureel buitengesloten.
De roep om verandering wordt steeds luider. De invoering van meer rolstoeltoegankelijke bussen met aangepaste liften, speciale training voor buschauffeurs en personeel, het ontwerpen van inclusieve busstations en haltes. Dit alles om een inclusieve toekomst te realiseren.
