Fans van Maccabi Tel Aviv arriveerden enkele dagen terug op de luchthaven Ben Gurion en zongen: ‘Ole ole, Ole ole ole, laat de IDF winnen en de Arabieren n….en. Ole ole, Ole ole ole, Waarom is scholen in Gaza gesloten? Er zijn daar geen kinderen meer.’
Hun opruiende teksten leggen de verontrustende onderstromen van racisme en nationalisme in de Israëlische voetbalcultuur bloot. Terwijl het plaatje van alles wat is gebeurd in Amsterdam wordt doodgewegen, wordt het steeds duidelijker dat de westerse media eenzijdig zaken presenteren en de bloedbaden die in Gaza en Libanon worden aangericht.
De Nederlandse Staat verdedigt genicode die in Palestina wordt gepleegd. Het is steeds duidelijker dat er geen mening is in Nederland over islamofobie. Geweld tegen moslims is in Nederland niet ongewenst, maar gewenst. Er zijn personen die op Arabieren lijken of tekenen van moslims droegen, aangevallen door Macabbi Tel Aviv fans. Onder de fans warener leden van het Israelisch leger en de geheime dienst Mossad. De Nederlandse media praten daar niet over, dat mag weg. En als die groep op den duur reageert, dan is er wel een probleem.
Nu heeft Geert Wilders zijn moment gevonden om af te geven op immigranten en moslims in Nederland. Analytici zeggen dat de haat die door Wilders wordt tentoongesteld, de Amerikaanse president Trump doet verbleken als een sociaaldemocraat, vergeleken met Geert Wilders. Het is niet ondenkbaar dat de Nederlandse politiek tegen beter weten in, de situatie in Amsterdam heeft laten escaleren, om Nederlandse moslims met een dubbele nationaliteit het land uit te zetten. Wat we nu in Nederland zien is openlijke haat tegen de eigen burgers. De Nederlandse regering wil paspoorten van moslims afpakken en ook moskeepolitie invoeren. Er wordt nu gezegd dat er sprake is van een integratieprobleem, maar het zijn de witte Nederlanders en de Nederlandse politiek die deze groep Nederlanders probeert buiten de samenleving te houden. In Nederland is het protesteren tegen Israel antisemitisch. De politicus Geert Wilders heeft aangegeven dat antisemtisme is uitgevonden in islam. Bij een historische beschouwing blijkt dat antisemitisme eerder Eropese roots heeft.
We zien nu ook in het westen dat er veel geweld werd gebruikt tegen Palestina. Het is duidelijk dat er in de westerse wereld sprake is van Israelische straffeloosheid.
Vandaag kijken we naar een paar uitdrukkingen die door de populistische politici overhaast gebruikt zijn, om te ageren tegen de eigen burgers. Antisemitisme is de discriminerende en racistische behandeling van Joden. Het is een term die in Suriname niet bekend is. Het woord betekent letterlijk ‘haat jegens Semiieten.’ Met antisemitisme wordt echter specifiek gedoeld op haat jegens mensen met een joodse achtergrond, en niet op alle mensen die bijvoorbeeld een Semitische taal spreken. Joden hebben in de geschiedenis dikwijls te maken gehad met vijandigheid en haat, variërend van discriminerende overheidsmaatregelen tot georganiseerde moordpartijen. Antisemitisme wordt onderscheiden van anti-judaïsme: het afwijzen van de joodse religie of godsdienst, en antizionisme: het afwijzen van zionisme, de beweging die een Joodse staat nastreeft in het Beloofde Land.
Ook de term Kristallnacht is gebruikt. Dat was een door de nazi’s georganiseerde actie (pogrom) gericht tegen het Joodse deel van de Duitse bevolking. De Kristallnacht vond plaats in de nacht van 9 op 10 november 1938. In heel Duitsland werden Joden en hun bezittingen aangevallen. Er werden 1400 synagogen in brand gestoken en gesloopt. Ongeveer 7500 winkels en bedrijven van Joden werden vernield. Was er sprake van zo’n situatie in Amsterdam enkele dagen terug?
Het woord pogrom wordt gebruikt voor gewelddadige aanvallen op bepaalde groepen; etnisch, religieus of andere soorten, die vooral worden gekarakteriseerd door de vernietiging van hun omgeving (huizen, bedrijven, religieuze centra). Vaak gaan pogroms vergezeld met fysiek geweld tegen en zelfs moord op een bevolkingsgroep met de bedoeling om die groep te intimideren en zodoende te verdrijven of te dwingen zich te assimileren met de omgeving.
In de 20ste eeuw zijn er tijdens en na de Tweede Wereldoorlog onder meer pogroms geweest in Rusland, Oekraïne, Polen, Marokko en in nazi-Duitsland. Soms vond de overheid de pogroms een goede uitlaatklep voor het volk, omdat ze de aandacht van de slechte economische toestand afleidden. Een voorbeeld hiervan zijn de pogroms die in 1881-1884, 1893-1894 en 1904-1905 plaatsvonden in tsaristisch Rusland. Daarbij kwamen enkele duizenden Joden om het leven. De daardoor gewekte schrik bewoog enkele honderdduizenden Joden ertoe om naar de Verenigde Staten te emigreren. Veel bloediger nog waren evenwel de jodenvervolgingen die in de Russische Burgeroorlog in Zuid-Rusland en Oekraïne werden aangericht.
En nu iets over het imago van de Macabbi Tel Aviv. Tijdens de anti-regeringsprotesten die Israël in 2020 overspoelden, vielen Maccabi-fans, gewapend met knuppels en flessen, demonstranten aan en sloten zich aan bij het harde nationalistische sentiment. Hun reputatie van agressief patriottisme werd versterkt toen ze tijdens wedstrijden anti-vluchtelingenspandoeken toonden en personen aanvielen die Palestijnse vlaggen droegen – incidenten die weerklank vonden in de mondiale voetbalgemeenschap. De leiding van de club heeft zich ingespannen om afstand te nemen van dergelijk gedrag.
In 2012 lanceerde Maccabi Tel Aviv ‘Give Racism the Boot’, een campagne gericht op het beteugelen van de intolerantie binnen zijn schare fans. Maar het aanhouden van deze incidenten doet twijfel rijzen over de effectiviteit van dergelijke initiatieven en roept vragen op over het vermogen – of de bereidheid – van de club om de diepere, systemische wortels van deze cultuur te ontmantelen.
Ter afsluiting, de situatie in Suriname. De Surinaamse regering houdt zich afzijdig van hetgeen zich in Palestina en Libanon gebeurt. Dat heeft te maken met de politieke ideologie en banden met politieke partijen in het buitenland. Moslimorganisaties hebben zich op de vlakte gehouden tot nu toe uit voorzichtigheid. Sommigen zijn wel dezelfde richting opgegaan om de westerse regeringen en de USA te paaien door publiekelijke bepaalde handelingen te plegen. We zien dus ook hier dat men eerder uit vrees of vanwege islamofobie bij bepaalde zogenaamde sekten, dat men de weg opgaat als die van de Nederlandse en de Amerikaanse politici.
In elk geval is het stuitend om de moslimhaat in de Tweede Kamer te zien in een land waar veel familieleden en vrienden van ons wonen en werken.
