Door: Rene Romer
We leven in een land waarin de door Israëlische ‘voetbalfans’ uitgelokte gewelddadigheden in Amsterdam meer verontwaardiging oproepen dan de massaslachtingen op en uithongering van twee miljoen Palestijnen.
In de Tweede Wereldoorlog werden zo’n 60.000 joodse Amsterdammers vermoord in de vernietigingskampen van nazi-Duitsland. Genocide op de joods-Amsterdamse bevolking is de grootste tragedie in de geschiedenis van de stad. En het is in déze zo zwáár getroffen stad dat Israëlische ‘voetbalfans’ de afgelopen dagen openlijk en ongestraft liederen zongen die de genocide op het Palestijnse volk verheerlijken: “Er zijn geen scholen in Gaza, want er zijn geen kinderen meer in Gaza” klonk het luidkeels.
De reactie daarop van (veelal) jongeren die ‘voetbalfans’ aanvielen, is volstrekt onacceptabel, laat dat duidelijk zijn. En ook als antisemitisme bij sommige van hen een rol speelt, moet dat keihard worden gestraft. David Beesemer, voorzitter van Maccabi Nederland, zegt in de Volkskrant over de aangevallen Israëliërs: “Velen zijn totaal in shock. Ze voelen zich onveilig in de stad, durven geen taxi meer in. Er zitten veel gewonden tussen. Een heleboel mensen kwamen met schrammen en bulten binnen, bij sommigen waren al hun tanden uit de mond geslagen. Ze vertelden dat ze belaagd werden, vooral door taxichauffeurs. Ze werden uitgescholden in het Arabisch en er werd ‘Free Palestine’ geroepen. Ze werden geschopt, geslagen, achterna gezeten, bespuugd, bedreigd. Noem maar op. Dit gebeurde allemaal onderweg van de Arena naar de hotels.”
Als dit allemaal klopt, is dit in de stad van 60.000 joodse genocideslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog ronduit walgelijk. Maar dat er in diezelfde stad anno 2024 door Israëlische ‘voetbalfans’ luidkeels genocide-verheerlijkende liederen mogen worden gezongen, is evenzeer weerzinwekkend. Zoals het ook verbazingwekkend is dat de Amsterdamse driehoek plus veel Nederlandse politici en mediaredacties daarover zwijgen. Context matters, maar context werd ook tijdens de persconferentie van de Amsterdamse driehoek nauwelijks gegeven.
Israëlische ‘voetbalfans’ brachten de oorlog tegen het Palestijnse volk naar Amsterdam
De afgelopen week brachten ‘supporters’ van de Israëlische voetbalclub Maccabi Tel Aviv de oorlog tegen het Palestijnse volk naar Amsterdam. In een verhelderende maar in dit stadium nog incomplete analyse schreven journalisten van de Volkskrant: “Op beelden is te zien hoe Israëliërs een Palestijnse vlag van een gebouw op het Rokin trekken en in brand steken en ruiten van de woning kapotslaan. Er gaan ook beelden rond waarop te zien is dat hooligans met een ijzeren ketting inslaan op een taxi, en een chauffeur schoppen. Op donderdagmiddag verzamelen de Maccabi-supporters zich in de binnenstad van Amsterdam. Ze zwaaien met Israëlische vlaggen, bejubelen de acties van het Israëlische leger, zingen ‘fuck de Arabieren’, dragen banners met afbeeldingen van Israëlische soldaten, en plakken de Dam vol stickers van deze ‘helden’.”
Het racisme dat zo diep zit geworteld in de Israëlische samenleving is de afgelopen week naar Amsterdam gehaald. Waar racisme door ‘voetbalfans’ door onze politici, bestuurders en media gewoonlijk universeel wordt veroordeeld, wordt racistische Israëlische voetbalfans bijna gesmeekt om in de toekomst terug naar Amsterdam te komen. Zelfs onze koning wordt van stal gehaald om racistische ‘voetbalfans’ een hart onder de riem te steken; Israëliërs waar zich waarschijnlijk ook IDF-soldaten onder bevonden die hebben deelgenomen aan de genocidale misdaden jegens het Palestijnse volk.
De Jerusalem Post berichtte op 5 november zelfs dat Mossad-agenten met de Maccabi-fans zouden meereizen naar Amsterdam. U weet wel, Mossad, de geheime dienst die onder meer verantwoordelijk is voor het in Libanon tot ontploffing brengen van duizenden portofoons en piepers, door voormalig CIA-directeur Leon Panetta expliciet omschreven als terroristische daad. Het gevolg: tientallen doden, duizenden gewonden, waarvan vele met levensveranderende verwondingen, waaronder kinderen en medici.
Onevenwichtige berichtgeving
Als ik schrijf dat de berichtgeving in veel van onze media over hetgeen er de afgelopen week gebeurde nogal onevenwichtig en onzorgvuldig was, is dat een understatement. Veel Israëlische ‘voetbalfans’ kwamen niet naar ons land voor het voetbal maar om in de straten van Amsterdam de genocide op het Palestijnse volk te verheerlijken. Verschillende plekken in het centrum van Amsterdam werden beplakt met afbeeldingen van IDF-soldaten. Deze Maccabi-‘fans’ waren naar Amsterdam gekomen om de lokale bevolking te provoceren.
Op X schrijft een Amsterdamse: “Gisternacht stond een groep Israëlische hooligans onder mijn raam (Palestina poster). Schreeuwen, tegen de voordeur bonken, vuurwerk. Ik was voor het eerst in mijn leven in mijn eigen huis echt bang.” Fotograaf Annet de Graaf schrijft op X dat een door haar gemaakte video door veel media werd misbruikt als ‘bewijs’ dat moslimjongeren op jodenjacht gingen: “You are spreading fake news, this is a group of Maccabi supporters starting a fight and beating one Dutch man,” schrijft ze.
In het AD vertelt ze dit weekend over een groep van 150 à 200 agressieve Israëliërs die naar het Victoria hotel tegenover het station renden, waar ze even later enkele Amsterdammers aanvielen. Ook lieten ze een zwaar explosief afgaan. Verder bericht het AD in hetzelfde artikel over vlogger Bender die eveneens filmde hoe Maccabi-‘fans’ zichzelf bewapenden door stalen pijpen uit een steiger te trekken: “Van houten pallets maken ze knuppels waarmee ze gemaskerd door de Amsterdamse straten trekken. De ijzeren palen gooien ze even later tegen politie-auto’s.”
En wat was de rol van de Mossad-agenten eigenlijk te midden van de ‘supportersgroep’? Waren ze meegereisd om de ‘fans’ te beschermen? Of waren ze juist meegereisd om ‘antisemitisme’ uit te lokken? Zodat de Israëlische autoriteiten opnieuw een argument in handen krijgen om de mythe te verspreiden dat Israël geen dader is maar slachtoffer; en dat het afkeuren van de Israëlische oorlogsmisdaden gelijk staat aan antisemitisme.
Sporticide
Eerder dit jaar sloegen Maccabi-‘fans’ een man met een Palestijnse vlag in Athene bont en blauw, kort voor de wedstrijd van hun team tegen het Griekse Olympiakos. En de Israëlische delegatie op het laatste Eurovisie Songfestival maakte zich met regelmaat schuldig aan provocaties. Dat de komst naar Amsterdam van Maccabi-‘fans’ geen groot risico zou vormen, is dus aantoonbaar onjuist, zeker in de wetenschap dat veel Amsterdammers dagelijks de Israëlische oorlogsmisdaden op hun socials voorbij zien komen.
Maar dat een land dat sporticide pleegt in de gelegenheid wordt gesteld aan internationale sporttoernooien deel te nemen is op zichzelf al verbazingwekkend. Israël heeft een paar honderd Palestijnse voetballers gedood, waaronder vele tientallen kinderen van de voetbalacademie. Het land heeft vrijwel alle Palestijnse sportfaciliteiten in Gaza vernietigd of zwaar beschadigd, waaronder stadions, velden en clubhuizen. Bovendien zijn zwaar beschadigde Palestijnse sportcomplexen door het Israëlische leger gebruikt als detentie- en martelcentra.
Tijdens Israëls recente oorlog tegen het Palestijnse volk heeft het onder meer voetballer Mohammed Barakat vermoord, voormalig speler van het Palestijns nationaal team. Wie weet liep zijn moordenaar de afgelopen dagen wel vrij rond in Amsterdam. Het Palestijns nationaal voetbalteam verblijft momenteel trouwens noodgedwongen permanent in het buitenland. Overigens werden veel spelers al eerder in het buitenland gerekruteerd vanwege de reisbeperkingen die Israël oplegt aan mensen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook plus de moeilijkheid om een uitreisvisum uit Israël te verkrijgen.
Al met al is de vraag dus gerechtvaardigd: waarom werd het Maccabi-‘fans’ eigenlijk toegestaan naar Nederland te reizen? Het is ook niet ongebruikelijk om als gevolg van een risicoanalyse de komst van uitfans bij Europese wedstrijden te verbieden.
Donderdagochtend kon je het geweld zien aankomen
Donderdagochtend werden op de socials massaal de beelden verspreid van gewelddadige Maccabi-‘fans’ die Palestijnse vlaggen van huizen trokken, een taxichauffeur die door Maccabi-‘fans’ in elkaar werd geslagen én de racistische liederen die door de Israëliërs werden gezongen. Ook de foto’s van IDF-soldaten die in het centrum van Amsterdam werden geplakt blijken via social media te zijn gedeeld. En dát in de wetenschap dat veel Amsterdamse jongeren élke dag de verschrikkelijke beelden van door Israël afgeslachte of zwaargewonde en getraumatiseerde Palestijnse kinderen op hun smartphones voorbijzien komen.
De gewelddadige aanvallen die donderdagavond en vrijdagochtend op Israëliërs plaatsvonden zijn afgrijselijk en moeten worden veroordeeld. De daders moeten worden gestraft. Maar het zónder serieuze context berichten over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen is volstrekt onverantwoordelijk en zal de samenleving weer verder doen polariseren.
We leven in een land waarin de door Israëlische ‘voetbalfans’ uitgelokte gewelddadigheden in Amsterdam meer verontwaardiging oproepen dan de massaslachtingen op en uithongering van twee miljoen Palestijnen. Dat wegkijken van de genocide op het Palestijnse volk zegt vooral dat te veel politici, bestuurders en mediaredacties helemaal niets hebben geleerd van de Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog.(Bron: BNNVARA)
