Een stabiel en voorspelbaar basisinkomen, is dus anders dan een gegarandeerd minimuminkomen, dat lage inkomens aanvult tot een bepaald niveau, waarvoor doorgaans complexe calculaties nodig zijn. Een basisinkomen kan dus worden opgevat als een sociaal dividend dat wordt betaald uit de collectieve rijkdom van de samenleving die door onze voorouders is gecreëerd en onderhouden en als een gedeeld rendement op de gemeenschappelijke goederen en natuurlijke hulpbronnen die aan iedereen toebehoren.
En het is anders dan een negatieve inkomstenbelasting of belastingkredieten, die worden ingetrokken naarmate het inkomen stijgt.
De tegenstanders hebben hun argumenten klaar. Een basisinkomen is utopie. Het is nooit eerder toegepast. Het is niet te betalen. Het gaat leiden tot de ontmanteling van de welvaartsstaat. Het gaat volledige werkgelegenheid tegenwerken. Het gaat leiden tot meer bestedingen aan slechte dingen. Het gaat werkgelegenheid verminderen, het gaat lonen verminderen. Het gaat de inflatie aanwakkeren. Gaat immigratie stimuleren. Het kan door regeringen gemanipuleerd worden vlak voor verkiezingen.
De praktijk is een andere zoals reeds eerder in deel één uitgelegd. In Finland wordt het ook toegepast terwijl la bolsa familia in Brazilië al bijkans een decennium een zeer positieve ervaring kent.
Onvoorwaardelijk basisinkomen
Een onvoorwaardelijk basisinkomen is een bijzonder utopisch voorstel dat verwijst naar ‘het inkomen dat door een politieke gemeenschap aan elk lid van de samenleving wordt betaald op individuele basis, zonder enige werkvereisten’.
Met andere woorden, de overheid geeft iedereen een bepaald minimuminkomen, ongeacht of ze rijk of arm zijn. Een basisinkomen wordt betaald ongeacht wie bij wie woont, hoeveel inkomen iemand in het verleden heeft verdiend of op dit moment verdient, wat zijn of haar werkprestaties zijn en of iemand überhaupt een prikkel heeft om te werken . Het is een eenmalige overdracht, die universeel en onvoorwaardelijk is.
Voor Suriname zou een onvoorwaardelijk basisinkomen niet positief uitvallen vandaar dat ik de voorkeur geef aan een voorwaardelijk dat wil zeggen aan voorwaarden gebonden basisinkomen .
Daarom heeft het concept van een basisinkomen het potentieel om zowel het idee van gelijkheid als vrijheid te ondersteunen, als de basisinkomens hoog genoeg zijn om in de basisbehoeften te voorzien en als het beleid op de juiste manier wordt geïmplementeerd, rekening houdend met de economische situatie van het land en het welzijns- en administratiesysteem. Een basisinkomensbeleid heeft het potentieel om mensen evenzeer te bevrijden van de zorgen over hoe ze in hun basisbehoeften zouden voorzien als ze eenmaal regelmatig een basisinkomen zouden blijven ontvangen.
Componenten van een basisinkomen voor Suriname
Ik onderscheid de volgende twee componenten van een basisinkomen. In de eerste plaats dagelijks twee keer per dag een broodmaaltijd voor alle kinderen tot de leeftijd van 11 jaar. De broodmaaltijd moet voedingskundig samengesteld zijn op dat de kinderen naar leeftijd en geslacht voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen, zoals vastgesteld door een voedingsdeskundige.
Dit zal ervoor zorgen dat geen kinderen met hongerige magen naar school gaan terwijl het schoolbezoek hierdoor zal toenemen.
Ik had in 2008 schoolvoeding voorgesteld aan de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij en aan de directie van de Melkcentrale. Het idee van schoolvoeding is door al het slechte wat het regeren in Suriname kenmerkt, de mist ingegaan. Een succesvolle uitvoering kan alleen gegarandeerd worden door een goed doortimmerd projectdossier in combinatie met professionaliteit en deskundigheid bij de uitvoering. Het tweede component betreft een kopie van la bolsa familia afgestemd op de Surinaamse omstandigheid.
Richard B Kalloe
