Er schijnt een verhaal rond te gaan, een verhaal over een opgelegd IMF-model dat alleen door een select groepje als positief wordt ervaren. Stel je voor, slechts 0,3% van de bevolking ziet het nut in van deze aanpak. Voor de rest is het alsof ze een horrorfilm beleven met het Internationaal Monetair Fonds in de hoofdrol, als zombies die doelloos door de samenleving zwerven, volkomen radeloos.
Echt, dit had onze regering niet moeten doen; zo’n onverantwoordelijke beslissing om ons met deze last op te zadelen. En tijdens de verkiezingen? Geen woord erover. Het voelt als een massale misleiding.
Sommigen denken dat we beter af zouden zijn geweest door met bevriende landen te praten.
Neem bijvoorbeeld China; ze zijn al aanwezig in ons land en willen die invloed zeker behouden op het Zuid-Amerikaanse vasteland. En in tegenstelling tot rechts georiënteerde landen zoals de VS, biedt China daadwerkelijk hulp en investeringen. De VS? Niet echt. En nu wordt er gesproken over een tweede ronde met het IMF? Echt niet. Tegen 2025 zullen er nieuwe spelers in het spel zijn, aangezien de agenda inmiddels wel bekend is.
Het rechts beleid van de huidige regering is simpelweg mislukt. Durven ze werkelijk door de straten te lopen en huis-aan-huis de confrontatie aan te gaan met de bevolking? Het economische verval in ons land is tragisch, bijna als de collectieve tragedie die we in Israël zien ten opzichte van de Palestijnen.
En dan hebben we ook nog die stijgende wisselkoers en douanekoers. Het maakt spullen duurder in de winkels en onze koopkracht daalt verder. Mensen moeten nu elke cent omdraaien en op de meest essentiële dingen bezuinigen. Hard werken en moeite doen om de eindjes aan elkaar te knopen terwijl de inflatie grip krijgt op ons dagelijks leven.
