Er wordt zo vaak over Suriname gezegd dat het een land is waar alle rassen in harmonie met elkaar leven. Het klinkt zo mooi, maar is dat wel waar? Thuis in het gezin kunnen de gezinsleden weleens ruzie met elkaar krijgen en elkaar uitschelden, maar dat komt later altijd weer goed. Maar in onze samenleving is niet te merken dat het onderling tussen de rassen weer goed komt. Integendeel is er steeds meer jaloezie en tegenwerking. Het schelden op elkaar is niet van broederlijke aard, maar riekt meer naar haat. De wortel van dit kwaad ligt bij de leiders.
Men vergeet maar al te vaak dat we allemaal import zijn en dat onze voorouders dit land hebben gemaakt tot het thuis van allemaal en dat we daarom brada’s, sisa’s, landgenoten, kortom allen Surinamers zijn.
Suriname is een prachtig land met veel ontwikkelingsmogelijkheden en alle rassen kunnen op hun eigen manier een bijdrage aan die ontwikkeling leveren, zodat het een verrijking voor het land is. Jammer genoeg heeft het gros nog niet door dat elkaar tegenwerken en uitschelden, jaloers op elkaar zijn, dit land geen vooruitgang en ontwikkeling zal brengen.
Er zijn nog teveel mensen die naar elkaar kijken en slechts ras zien in plaats van een Surinamer. Vooral als de verkiezingen naderen is de eenheid ver te zoeken. Men ziet dan slechts het negatieve van elk ras. De sfeer in het land wordt alsmaar zwartgalliger. De ene groep loopt te schelden en ziet slechts deprimerende scenario’s en de andere groep klampt zich wanhopig vast aan hopen dat het goed komt.
We kunnen de rassen vergelijken met de vingers van een hand. De vingers (de rassen) staan apart en doen niet de moeite om elkaar te bereiken of te begrijpen. Elk heeft alleen maar oog voor zijn eigen belang.
Maar als al die vingers hun krachten bundelen, kunnen ze samen een krachtige vuist vormen. De kracht van die vuist zit in elke vinger en de kracht van elke vinger vormt samen de vuist. De vijf vingers geven aan hoe de situatie is in onze samenleving en hoe het zou kunnen zijn.
De duim symboliseert kracht. Er is fysieke kracht om bijvoorbeeld een wond krachtig dicht te drukken om het bloeden te stoppen, maar kracht kan ook je innerlijk vermogen zijn om alles wat er op je pad komt aan te kunnen en vol te houden als je op de proef wordt gesteld. Met de duim kun je wijzen naar jezelf en daarmee aangeven dat je de schuld op je neemt, dat jij alleen verantwoordelijk bent voor je daden. Echter met de duim omhoog kan je ook een ander complimenteren en stimuleren dus kracht schenken.
Met de wijsvinger kunnen we wenken, roepen en alle kanten op wijzen om aan te geven dat iedereen erbij hoort en dat is het symbool van liefde zaaien. Liefde is hetgeen je dubbel terugkrijgt als je het weggeeft. Je zaait liefde op goede grond, tussen hardnekkig onkruid, op rotsachtige bodem kortom alle kanten op zodat het de kans krijgt overal te ontspruiten zodat er op de duur geen haat en geweld meer zal zijn maar vreugde, delen, geven, eenheid en saamhorigheid.
De middelvinger is de grootste en langste van allemaal, toch intimideert hij niet. Met zijn lengte kan hij alles en iedereen overzien om in de gaten te houden of het gedrag van de mensen de goede kant opgaat. Hij is een soort wachter, een soort vredebeschermer. Hij let scherp op of er iets is dat de vrede onder de mensen kan verstoren. Want vrede en harmonie zijn belangrijk in een samenleving.
Aan de ringvinger prijken meestal de mooiste en zuiverste edelstenen. De ringvinger symboliseert dus zuiverheid, puurheid, integriteit. Deze drie eigenschappen moeten worden gestimuleerd en bewaakt in onze samenleving.
Tenslotte de pink. Hij is de kleinste van allemaal en symboliseert, ik ben tevreden met mijn lengte. Ik hoef niet rijker, mooier of sterker te zijn dan een ander. lk zoek mezelf niet in de ogen van een ander, maar kijk in mijn binnenste en respecteer hetgeen ik daar vind. De pink symboliseert dus tevredenheid.
Met andere woorden, de vijf vingers geven aan dat er iets bijzonders in elk ras zit en dat bijzondere kan worden gebundeld om samen te bouwen aan een mooie toekomst voor dit land. Velen denken dat hopen op harmonie, een illusie is en niet te realiseren, maar, om met Nelson Mandela te spreken, it seems impossible until it is done.
Het wordt tijd dat dit volk gaat inzien dat strijden tegen elkaar en elkaar tegenwerken, land en volk alleen maar vernietigt en daarom bewust moet gaan kiezen voor samen bundelen, samenwerken, samen een vuist maken.
En dat zal alleen lukken als men naar elkaar kijkt en geen ras ziet maar een kondreman, een landgenoot, een Surinamer!
“Individually, we are one drop. Together, we are an ocean.”
Josta Vaseur
