Ah, Paul Somohardjo, de voorzitter van de Pertjajah Luhur, heeft beslist een unieke kijk op opvoeding. Vergeet goede schoolresultaten en werkervaring. Nee, voor Paul is het hebben van de juiste achternaam de enige kwalificatie die werkelijk telt.
Bronto Somohardjo, zijn zoon, lijkt in de politieke schijnwerpers te zijn geworpen om één simpele reden: hij is de zoon van de voorzitter. Ervaring komt blijkbaar uit de lucht vallen, net zoals Bronto’s politieke carrière.
Nu vraag je je misschien af: Wie is er verantwoordelijk voor Bronto’s indrukwekkende reeks politieke miscalculaties? Zoek niet verder dan zijn vader. In een bewonderenswaardige poging om zijn zoon te redden, duikt Paul in de annalen van vaderlijke trots en herinnert ons eraan hoe zwaar Bronto was bij de geboorte, vermoedelijk om aan te geven hoeveel gewicht hij kon dragen… of vallen.
En natuurlijk, laten we de betekenis van zijn naam niet vergeten, wat blijkbaar volstaat als een cijfer voor politieke bekwaamheid. Het is bijna alsof de daadwerkelijk benodigde kwalificaties er niet toe doen. Hoe ironisch dat de opzienbarende echo van Bronto’s fiasco alleen maar versterkt wordt door de luidruchtige politiek van zijn vader.
Het lijkt erop dat Pauls nogal onorthodoxe methoden voor het politiek opvoeden van zijn zoon tot een ‘harde val’ hebben geleid, iets wat moeilijk te ontwijken was zonder de stevige ondergrond van echte ervaring en vaardigheid.
Het is een wonderlijke familieerfenis waarin achternamen belangrijker lijken dan daadwerkelijke capaciteit. Maar hé, als alles faalt, kun je altijd nog terugvallen op geboortegewicht en betekenisvolle namen, toch?
