Nederlandse parlementaire historiek bereikt dieptepunt! 

Zo maken wij de onrechtplegers tot elkaars bondgenoten wegens wat zij plachten te verrichten.                                                                                              

Qur’an: soerah Al An’ âm; 6:129

Bismillah

Na de oorlog wist Nederland, door o.a. efficiënt en effectief te werken maar  meer nog door het waarborgen van morele waarden en normen;  zich te  ontwikkelen tot een zeer respectabel land dat dwingend ontzag wist te oogsten bij zowel vijand als vriend.

Na de overwinning voor politiek rechts Nederland, gevolgd door een zeer chaotische formatie (223 dagen) van een rechts kabinet, waarbij partijen zelfs een rechtsstaatverklaring moesten tekenen, spreekt voor zich !  De eerste dag van kabinet Schoof ( regeringsverklaring)  in het parlement was een dramatisch schouwspel dat over alles ging behalve inhoud. De partijleider van Groenlinks – PVDA, Frans Timmermans, zei letterlijk dat het voor het eerst is dat een partij met extreem rechtste ideeën plaats neemt in vak K  (kabinet Schoof). Daar zitten mensen in die racistische complottheorieën propageren en ook journalisten, rechters, volksvertegenwoordigers en wetenschappers aanvallen. Wanneer dit over kabinet Schoof, feitelijk onderbouwd, door een politieke autoriteit in het parlement/EU wordt gezegd; dan moet weldenkend Nederland zich zorgen gaan maken!

Staatsnoodrecht

Kabinet Schoof heeft zelfs alle  onbedachtzamen weten te verrassen door op een zeer oneerbiedige wijze misbruik te willen gaan maken van het staatsnoodrecht: een dolksteek in de rug van de rechtsstaat. Noodrecht kan alleen toegepast worden in noodsituaties (oorlog, pandemie etc). In elk geval is er een noodsituatie die  onbetwistbaar manifest aanwezig is voor iedereen in het land en alszodanig ook schreeuwt naar een oplossing waarbij factor tijd heel erg cruciaal is.

Asiel of discriminatie

Het is klip en klaar dat er inzake asiel geen nood is. Immers bij nood is er geen ruimte om maandenlang in het parlement te bewijzen dat er sprake is van nood. Het kabinet wil dolgraag  het noodrecht toepassen, zodat zij geen goedkeuring van het parlement nodig heeft.  Dit roept vraagtekens op, omdat het kabinet wel mag rekenen op een meerderheid in de Kamer; Gecombineerd met een spoedwet zou het kabinet dus ook hetzelfde werk kunnen doen, zonder dat zij het parlement buiten spel plaatst. De beste verdediging van minister president Dick Schoof voor een noodwet was; dat mensen in Nederland een crisis ervaren. Een crisis ervaren? Hiermee bevestigt de minister president zelf dat, betreffende asiel, er geen crisis is in Nederland! Dit in strijd met de minister van Asiel en Migratie die wel vindt dat er een crisis is en dat wilde bewijzen middels een dragende motivering. Na 100 dagen zei ze ronduit dat dit af is en het bij de fractievoorzitters ligt. Bij navraag zeiden de fractievoorzitters (zelfs van haar partij) dat zei nooit iets hebben gezien. Vervolgens zei deze minister dat het nog niet af is. Een ongekende zielige politieke ‘soapserie’.

Er is eerder een feitelijk aantoonbare crisis inzake discriminatie. Daar lijdt collectief Nederland dagelijks schade van; De toeslagenaffaire heeft dit duidelijk blootgelegd. Institutioneel racisme is een begrip in Nederland, de zovele discriminatie meldpunten, de ontelbare onderzoeksrapporten naar discriminatie in Nederland, stageplekken voor  allochtonen, discriminatie van allochtonen op de woningmarkt zijn slechts een fractie ter onderbouwing. Ook het willen aannemen  van een noodwet inzake asiel vindt haar oorsprong in discriminatie.

Minister president Schoof, mensen ervaren niet alleen discriminatie in Nederland. Nederland slijt (vooral mentaal) vanwege discriminatie. Minister president Dick Schoof, ik vraag u om in het belang van Nederland, uitgaande van o.a.het bovenaangehaalde; met de meeste spoed de noodwet tegen discriminatie in gang te zetten in Nederland.

Geen nood, maar beleid

Een chaotisch asiel en migratie beleid is ondenkbaar in een overgeorganiseerde staat als Nederland. Overigens, Nederland staat te boek voor de efficiiëntie en effectiviteit waarmee zij in record tijd o.a. de vluchtelingen uit Oekraïne heeft weten  op te vangen. Het feit dat de opvang van vluchtelingen uit andere landen structureel exceptioneel rampzalig verloopt, is dus simpelweg een beleidskeuze. De klunzige toepassing van de spreidingswet is een schoolvoorbeeld.  Een navrante opvang van vluchtelingen heeft  complexere consequenties voor de samenleving zoals het aanwakkeren van haat tegen buitenlanders, uitdijing  psychiatrische problematiek, een zogenaamde ‘oververhitte woningmarkt ‘en een noodwet voor asiel. Het complot  is dan helemaal compleet, wanneer je dan ook nog weerloze asielzoekers de schuld gaat geven van te weinig woningen en alles wat maar fout kan gaan in Nederland. Dit, terwijl de asielzoeker Nederland ook nog heel veel voordelen oplevert in EU-verband. Deze handelswijze kwalificeert internationaal ook direct de mate van beschaving van een land.

Surinamers (‘Surineds’) in Nederland

Het is onze moreel ethisch maatschappelijke plicht (in mijn geval ook mijn Islamitische plicht) om als bewoner van de aarde, ervoor te waken/zorgen dat wij tenminste aansporen tot het daadwerkelijke goede en het kwade verbieden alsook conform een rolmodel te zijn. Het is dan ook zaak dat mensen zich dienovereenkomstig uitspreken/handelen (in eerste instantie in je omgeving).

In beginsel lijkt het nobel dat bepaalde Surinamers in Nederland zich dagelijks minutieus bezighouden met de politieke ontwikkelingen in Suriname. Beklagenswaardig wordt het, wanneer ik nog geen van deze Surinaamse schreeuwers in Nederland heb gehoord over deze prangende kwestie, die zich momenteel afspeelt in hun eigen land en waarvan zij  ook onderdeel van zijn. Deze (brood)schreeuwers zijn daarom ook geen knip voor de neus waard om zich dan uit te laten over de Surinaamse politiek, als zij in eigen land ( Nederland ) niets hierover ( kunnen) zeggen. 

Even bijzonder is het feit dat uit onderzoek is gebleken, dat de  hindoestaanse  Surinamers in Nederland de grootste groep allochtonen vertegenwoordigen bij de PVV. De partij die het strengste asielbeleid wil gaan uitvoeren, lijkt mij geen vriend te zijn van buitenlanders,  mits deze ‘surineds’ zich geen buitenlanders wanen bij  de PVV, anderzins interessant voor empirisch psychopathologisch onderzoek. Gelukkig hebben minderheidsgroepen een achtenswaardige stem in de tweede kamer, vertegenwoordigd door  o.a. de partij DENK.

Persoonlijk denk ik dat zolang partijen als DENK en PvdD niet in het kabinet zitten, de minderheidsgroepen in Nederland altijd (sluimerend) gediscrimineerd zullen worden waarbij het beschavingsniveau in deze politiek helaas alleen maar zal gaan eroderen. Kabinet schoof doet er daarom goed aan om te focussen op de daadwerkelijke uitdagingen in Nederland en die hebben relationeel niets te maken met asiel en migratie.

Fi Sabilillah

N. Walie Taus

error: Kopiëren mag niet!